Η αλήθεια είναι πως ως λαός μάς αρέσουν τα πανηγύρια και οι πανηγυρισμοί. Όσο εύκολα όμως ενθουσιαζόμαστε, άλλο τόσο γρήγορα έρχεται η απογοήτευση. Και επειδή τα παραδείγματα διδάσκουν, θα γυρίσω το ρολόι του χρόνου περίπου 5 χρόνια πίσω. Ήταν Οκτώβριος του 2009, όταν ο Γιώργος Παπανδρέου καταλάμβανε την εξουσία με 44%.
O λαός είχε βγει στους δρόμους για να γιορτάσει τη νίκη, τα ξένα μέσα έδειχναν τεράστιο ενδιαφέρον για το γεγονός ότι ο πρόεδρος της σοσιαλιστικής διεθνούς ήταν ο νέος πρωθυπουργός. Για να φρεσκάρουμε και τη μνήμη μας, ο κ. Παπανδρέου εκείνη την περίοδο περπατούσε στους διαδρόμους της παγκόσμιας εξουσίας με την άνεση του «σταρ», ως ένας από τους πλέον global πολιτικούς.
Στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο είχε προσκληθεί ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και, όπως και τα επόμενα, ήταν ανοιχτό στα ΜΜΕ. Ακολούθησαν και άλλοι «καλεσμένοι», όπως ο δήμαρχος Αθηναίων, ενώ σε κάποιες συνεδριάσεις είχαν και slides! Μία από τις πρώτες ενέργειες ήταν η δημιουργία Υπουργείου Περιβάλλοντος. Μάλιστα αρμόδια υπουργός ανέλαβε η κυρία Τίνα Μπιρμπίλη. Εκείνο το διάστημα τα μέσα ενημέρωσης ασχολούνταν εκτενώς με το σπορ ντύσιμο και το σακίδιο της υπουργού. Τις πρώτες δε εβδομάδες της νέας κυβέρνησης, ο κ. Παπανδρέου συνοδευόμενος από μια μεγάλη κουστωδία, αλλά και από το διεθνούς φήμης αρχιτέκτονα Χοθέ Αθεμπίγιο, είχε κατέβει στο Φαληρικό Δέλτα για να παρακολουθήσει από κοντά την κατεδάφιση ενός παράνομου νυχτερινού κέντρου, της Φαντασίας αν ενθυμούμαι καλά. Συχνά-πυκνά και, όπως μάθαμε αργότερα έναντι αδρής αμοιβής, επισκέπτονταν την Αθήνα διάφορες γνωστές προσωπικότητες που συμβούλευαν την ελληνική κυβέρνηση και προσωπικά τον πρωθυπουργό. Μεταξύ αυτών, ο Χοθέ Αθεμπίγιο, ο Κέβιν Φίδερνστοουν, ο Τζόζεφ Στίγκλιτς, ο Ρίτσαρντ Πάρκερ κ.ά.
Οι πρώτοι μήνες της περιόδου Παπανδρέου χαρακτηρίστηκαν από πάρα πολλές συμβολικές κινήσεις, κάποιες τις προαναφέραμε. Ταίριαζαν, φυσικά, με το προφίλ και το στιλ που είχε οικοδομήσει όλα τα προηγούμενα χρόνια. Ήταν η εποχή που ο Γ. Παπανδρέου απολάμβανε τεράστια αποδοχή από την κοινωνία και τα ΜΜΕ τον αποθέωσαν.
Θα ρωτήσει κανείς, γιατί μας τα λες όλα αυτά; Διότι, βλέποντας τις πρώτες κινήσεις του Αλέξη Τσίπρα και τη στάση των μέσων μού θύμισε παρά πολύ τις (πρώτες) κινήσεις του Γιώργου Παπανδρέου. Π.χ. επίσκεψη στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, συνάντηση με τον κ. Ιερώνυμο, πολιτικός όρκος, αναγγελία ίδρυσης Υπουργείου Μετανάστευσης, υπουργοποίηση Βαρούφακη και, βέβαια, το τεράστιο ενδιαφέρον των ξένων μέσων αλλά και οι μεγάλες προσδοκίες της κοινωνίας.
Τα παραπάνω σημαίνουν ότι η εξέλιξη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θα είναι αντίστοιχη με την πορεία του ΠΑΣΟΚ; Εκτιμώ ότι η πορεία θα είναι πολύ χειρότερη και πολύ πιο σύντομη. Διότι, εδώ μιλάμε για μια συμμαχία με το πλέον λαϊκιστικό, εθνικιστικό και συνωμοσιολάγνο κόμμα, που σύντομα θα συγκρουστεί με τον αριστερισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Μιλάμε για μια κυβέρνηση που στην πλειονότητά της απαρτίζεται από πρόσωπα πολύ μέτρια και σίγουρα κατώτερα των αναγκών της χώρας. Είναι απορίας άξιον το γεγονός ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε να συνεργαστεί με τους ΑΝΕΛ του Καμμένου και του Νικολόπουλου (σ.σ.: αυτός που έλεγε πουσταριό τον πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου) και όχι με το Ποτάμι, που έχει πρόσωπα κύρους, γνώσης και δεν κουβαλά τη φθορά της εξουσίας. Τέλος πάντων. Ουδέν κακό αμιγές καλού. Αναφερόμαστε στο Ποτάμι, που αν δείξει τα σωστά πολιτικά ανακλαστικά και μπει σε διαδικασία «ανάπτυξης» και συζήτησης με όλες τις υπόλοιπες μεταρρυθμιστικές κινήσεις και πρόσωπα του ευρύτερου προοδευτικού και σοσιαλδημοκρατικού χώρου, θα μπορεί το προσεχές διάστημα να παίξει κυρίαρχο ρόλο. Διότι είναι μαθηματικά βέβαιό ότι πολύ σύντομα η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θα «πληρώσει» την επιλογή να συνεργαστεί με τους ΑΝΕΛ και το παράταιρο σχήμα δεν θα αντέξει!
Υ.Γ. Η απόφαση του κ. Σαμαρά να μην παραδώσει στον κ. Τσίπρα έδειξε για πολλοστή φορά το τελευταίο διάστημα το αληθινό πρόσωπο του πρώην πρωθυπουργού, αυτό του αρχηγού της ΠΟΛΑΝ, του προπατορικού σχήματος των ΑΝΕΛ.
13°
