Ξημέρωσε η περίφημη 26η Ιανουαρίου. Η μέρα της αλλάγης και της ελπίδας. Της ελπίδας πως όλα τα λάθη των τελευταίων ετών τελείωσαν και τώρα η αριστερή κυβέρνηση θα αλλάξει την Ελλάδα. Α, – και την Ευρώπη. Πιθανόν μετά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να αποφασίσει να αλλάξει τον κόσμο όλο.
Παρ' όλα αυτά, δεν είναι εύκολο να είμαστε αισιόδοξοι. Η χώρα έχει προβλήματα. Είμαι όμως πλέον πεπεισμένος ότι δεν φταίνε οι πολιτικοί: εμείς φταίμε. Ο ΣΥΡΙΖΑ, συνεπέστατος με αυτά που έλεγε, μας πάει πρώτη φορά αριστερά με στελεχη τύπου Ραχήλ Μακρή στα ψηφοδέλτια του και με συνεργασία με ακροδεξιό κόμμα σήμερα προκειμένου να κυβερνήσει. Γιατί να ξαφνιαζόμαστε; Αυτή η συνεργασία είχε κανονίστει εδώ και καιρό: «αν δεν μπουν στη Βουλή οι ΑΝΕΛ, έχουμε αυτοδυναμία. Αν μπουν, έχουμε συμμάχους να σχηματίσουμε πλειοψηφία» κόμπαζαν στελέχη του σε προεκλογικές διαρροές προς δημοσιογράφους, όπως διαβάσαμε.
Βεβαίως δεν φταίνε όσοι ιδεολόγοι ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ γιατί λογικά δεν θα περίμεναν οτι θα φορεθούμε στην κυβέρνηση μια ακροδεξια και σε πολλές περιπτώσεις αντιευρωπαϊκή φωνή. Αριστερή κυβέρνηση με ακροδεξιά στήριξη λοιπόν.
Βεβαίως βγάλαμε πρωθυπουργό τον κύριο που θα χορέψει τις αγορές στο ταψί με τις φιλολαϊκες πολιτικές του αλλά ας μην ξεχνάμε ποιός ήταν η άλλη επιλογή. Ο άνθρωπος που εν έτει 2015 σε Ευρωπαϊκή χώρα δήλωνε ευθαρσώς ότι τα χριστιανικά σύμβολα δεν θα κατεβούν ποτέ απο τα δημόσια κτίρια. Και η ιστορική παράταξη της ΝΔ φαίνεται να μην έχει κανένα πρόβλημα με αυτές τις συντηρητικές και εθνικιστικές κορώνες ακόμα και μετά την εκλογική ήττα. Επιπρόσθετα, το πρώτο πράγμα που κατέκρινε ως αξιωματική αντιπολίτευση πλέον ήταν ο πολιτικός όρκος του νέου πρωθυπουργού. Η πρόοδος είναι στο τσεπάκι μας.
Και φτάνοντας στην 3η θέση έχουμε το νεοναζιστικό κόμμα με τους φυλακισμένους βουλευτές, το κόμμα που βασάνιζε και δολοφοφονούσε. Καίτοι μονοπώλησε το δημόσιο ενδιαφέρον με τις πρακτικές του για μήνες και όλα έγιναν γνωστά, πασίγνωστα, διατήρησε την εκλογική του δύναμη.
Μπορεί ο κ Βενιζέλος να θεωρεί ότι φταίει ο Γιώργος Παπανδρέου για την άνοδο της ΧΑ στο βάθρο των νικητών αλλά ας μην έχουμε αυταπάτες, οι δύο μεγάλες πολιτικές δυνάμεις του τόπου τα έκαναν όλα λάθος σε αυτό το θέμα. Είτε πιό άμεσα ανοίγοντας διάλογο με στελέχη των νεοναζί και άρα αναιρώντας στη συνείδηση των πολιτών τις όποιες κατηγορίες για εγκληματική οργάνωση (ΝΔ), είτε απλώς στηρίζοντας πολιτικό κλίμα που ευνοούσε τον φανατισμό, τη χρήση βίας, την μαγκιά και την επαναστατική γραφικότητα (ΣΥΡΙΖΑ).
Αυτά είναι τα πρώτα τρία κόμματα στην Ελλάδα. Ανευθυνότητα αναξιοπιστία, λαϊκισμός, ακραίες πρακτικές και γραφικές κορώνες έχουν την τιμητική τους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να μη συνεργαστεί με το Ποτάμι ή το ΠαΣοΚ που, παρ' όλα τα προβληματά τους, τουλάχιστον είναι ξεκάθαρα δημοκρατικά φιλοευρωπαϊκά κόμματα, βρίσκονται πολύ πιό κοντά ιδεολογικά στον ΣΥΡΙΖΑ και δεν έχουν ταμπού με εθνικά και θρησκευτικά θέματα. Όλα αυτά είναι λάθη που θα πληρωθούν και που θα επηρεάσουν την καθημερινότητά μας.
Μέσα σε όλα αυτά, η Κεντροαριστερά δεν φαίνεται να μπορεί να ανασυνταχθεί παρ ότι αθροιστικά, και χωρίς να υπολογίσουμε την πιθανή επιπλέον συσπείρωση μετά απο μιά συνεργασία, φαίνεται να είναι πολύ πάνω απ το 10%. Άρα θα αποτελούσε δύναμη που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορούσε να αγνοήσει και θα περιθωριοποιούσε ποσοτικά το νεοναζιστικό μόρφωμα στην ακραία θέση που του αξίζει.
Με όλα αυτά τα δεδομένα είναι δύσκολο να είναι κανείς αισιόδοξος. Αλλά σίγουρα οι περισσότεροι ευχόμαστε να διαψευστούν τα συμπεράσματα που προκύπτουν από την λογική ανάλυση της κατάστασης και η νέα κυβέρνηση να κάνει καλύτερα τα πράγματα για τον τόπο. Στο κάτω κάτω, είναι όντως μια ευκαιρία για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Μέχρι να δούμε δείγματα μιας τέτοιας πορείας όμως, μάλλον πρέπει να συμφωνήσουμε πως οι πραγματικές δημιουργικές, φιλοευρωπαϊκές και προοδευτικές δυνάμεις του τόπου φαίνεται να βρίσκονται σε βαθύ λήθαργο.
20°
