Κάτι δεν πάει καλά με την κυβέρνηση. Μόνο κάτι;

Υπάρχει το είναι αλλά υπάρχει και το φαίνεσθαι. Και όταν και τα δύο είναι προβληματικά τότε πολλά δεν πάνε καλά. Κάποιοι το είπαν η «κατάρα της 2ης τετραετίας». Μπορεί και να έχουν δίκιο και να πρέπει να στραφούμε στις μεταφυσικές δυνάμεις. Άλλοι το είπαν μετεκλογική έπαρση. Άλλοι αποτυχημένο rotation. Και άλλοι το χρέωσαν στην έλλειψη σοβαρής και ανθηρής αντιπολίτευσης. Η ουσία; Η κυβέρνηση αυτή του Κυριάκου Μητσοτάκη χάνει αλματωδώς φίλους, από τα δεξιά και τα αριστερά. Το χειρότερο; Παράγει απαξίωση όχι μόνο του πολιτικού συστήματος, αλλά και των δημοκρατικών θεσμών. Και αυτό είναι επικίνδυνο.

Μπορείς να έχεις σβήσει εκατοντάδες φωτιές σε όλες τις ραχούλες της χώρας, αλλά θεωρείται φυσιολογικό. Είναι μέρος τη δουλειάς σου, την κάνεις καλά και μπράβο σου. Όταν όμως μια φωτιά που ξεκινάει από τον Βαρνάβα και την παίρνεις χαμπάρι στο πεντάλεπτο, σου καίει 104.000 στέμματα, τη μισή Πεντέλη και 104 σπίτια και σβήνει στην οδό Αναπαύσεως στα Βριλήσσια, υπάρχει πρόβλημα και το χρεώνεσαι. Και «δίνει κλώτσο να γυρίσει, παραμύθι ν’ αρχινίσει» περί Πυροσβεστικής, επιτελικού κράτους, υπουργού Κικίλια και δεν συμμαζεύεται.

Όταν κάτι αγύρτες δουλεύουν ένα σπασμένο και σκουριασμένο λούνα παρκ με μαϊμουδο-άδειες και άσχετους χειριστές κάπου στη Μακεδονία και σκοτώνεται ένα παλληκαράκι 19 ετών επί τόπου, υπάρχει η ευθύνη του ιδιοκτήτη, αλλά υπάρχει και η ευθύνη του κράτους, οι μηχανισμοί του οποίου πετάνε αετό. Εγκληματικές παραλείψεις και παντελή έλλειψη ελέγχων λέγεται. Και όλα αυτά, ακόμα και τον ΟΤΑ που είχε την τυπική ευθύνη, εσύ τα χρεώνεσαι, η κεντρική κυβέρνηση. Το επιτελικό κράτος. Κάτι ξέρω όταν γράφω κατά καιρούς για το ανεξέλεγκτο κράτος…

Όταν η κατάσταση με τις πανελλαδικές εξετάσεις έχει φθάσει στο απροχώρητο και κάποιοι άλλοι ανεξέλεγκτοι διαμορφώνουν τη φροντιστηριακή αγορά στην πλάτη και την ψυχούλα των παιδιών μας και εις βάρος κάθε γνώσης και παιδείας, πάλι εσύ η κεντρική κυβέρνηση το χρεώνεσαι. Διότι δεν μπορείς ή δεν θέλεις να βρεις ένα άλλο αδιάβλητο σύστημα επιλογής που να μην εξοντώνει. Γιατί ακόμα και το λεγόμενο «Εθνικό Απολυτήριο», αυτό το μέχρι πρότινος πολυπόθητο εκπαιδευτικό τοτέμ, το έφαγε το μαύρο το σκοτάδι. Μην τα πειράζεις τα πράγματα όσο στραβά κι αν είναι, τα έχουν συνηθίσει. Αντέχουν. Δώσε τους τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και αμέσως καλύτερα. Είναι καλύτερα; Δεν νομίζω.

Μέχρι να πάρετε χαμπάρι τι τρέχει με τις κακοποιημένες γυναίκες και τους δικαστές που αφήνουν ελεύθερους τους βάρβαρους, οι οποίοι επιστρέφουν και τις αποτελειώνουν, θρηνήσαμε αρκετά θύματα. Μέχρι δηλαδή να νομοθετηθεί η προσωποκράτηση και τα εύσημα φυσικά στον υπουργό Γιώργο Φλωρίδη. Η προσωποκράτηση, αυτό το ιερό ταμπού για τους πραγματικά κακούς, μοχθηρούς και επικίνδυνους ανθρώπους. Έλα όμως που αυτό παράγει ιδεολογία και πλέον μόνο ένα 30% έχει πια εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη. Διότι και το γεγονός ότι για τις 104 αδικοχαμένες ψυχές στο Μάτι δεν πλήρωσε επί της ουσίας ουδείς, εσύ η σημερινή κυβέρνηση το χρεώνεσαι κι ας δικάστηκαν με τον νόμο της προηγούμενης. Με τη μέγιστη επιείκεια, βεβαίως αφού επρόκειτο για καμένους ανθρώπους. Πού φτάσαμε όμως….

Eδέησε η Ελλάδα για 1η φορά στα 50 χρόνια μεταπολίτευσης να αποκτήσει αξιόπιστα και δημοφιλή κρατικά ΜΜΕ, μέχρι και ΕRTFLIX και αυτό είναι έργο ενός ανθρώπου του Κωνσταντίνου Ζούλα. Και τον αφήνετε να φύγει; Θέλετε να τον περάσετε τεστ δεξιοτήτων λες και πρόκειται για διοικητή νοσοκομείου; Δεν αντιλαμβάνεστε την ιδιαιτερότητα του εν λόγω οργανισμού; Ή μήπως είναι καλύτερα που φεύγει, αφού δεν άνοιξε αρκούντως την πόρτα στα δικά σας παιδιά; Και όταν μεθαύριο η ΕΡΤ επιστρέψει κλασικά στο προηγούμενο χάλι τι θα πείτε; Ότι το πήρατε το μήνυμα; 

Να πάμε και στο χρήμα; Υπάρχουν πληγές ακόμα ανοικτές και λέγονται εμπορικό έλλειμα και έλλειμα ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών. Υπάρχει κατανάλωση εισαγομένων και ασθενής παραγωγική βάση. Αλλά δεν είδαμε και το πολύφερνο «άνοιγμα της αγοράς». Δεν είδαμε κάποιο ρυθμιστικό σχέδιο που να προσελκύει επενδυτές, απλοποίηση φορολογικού κώδικα, διευκολύνσεις, ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης, κάτι τέλος πάντων που να φέρει δουλειές στη χώρα αυτή και να μη διώχνει τα παιδιά της. Τόσο σκληρό ήταν το ελληνικό σοβιετικό μοντέλο που μας κρατάει ακόμα πίσω, ενώ οι τέως χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού καλπάζουν, έχοντας μηδενίσει τα εμπόδια του επιχειρείν; 

Το θέμα δεν είναι η ονομαστική αξία των μισθών, αλλά η αγοραστική ικανότητα αυτών. Πράγματι υπάρχουν αυξήσεις, πλην όμως καραδοκεί ο πληθωρισμός που τις κατασπαράζει.

Το θέμα δεν είναι η ονομαστική αξία των μισθών, αλλά η αγοραστική ικανότητα αυτών. Πράγματι υπάρχουν αυξήσεις, πλην όμως καραδοκεί ο πληθωρισμός που τις κατασπαράζει. Η επάρατος ακρίβεια, που τη σκοτώνουμε καθημερινά αλλά μένει απέθαντη. Και οι αυξήσεις θα συνεχιστούν μόνο αν αυξηθεί η παραγωγικότητα, βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα και δυναμώσει η εξωστρέφεια. Η λεγόμενη μεγέθυνση της Οικονομίας. Οι ρυθμοί της είναι χαμηλοί και αυτό φαίνεται. Και το χρεώνεται η κυβέρνηση αφού πέντε χρόνια τώρα, αυτή είναι στα πράγματα. Εντάξει, οι «προοδευτικές» δυνάμεις δεν θέλουν τίποτα από αυτά γιατί είναι καπιταλιστικά πράγματα. Εδώ δεν θέλουν ούτε τις ανεμογεννήτριες, δηλαδή τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Δεν θέλουν ούτε τις μεγάλες επενδύσεις στον τουρισμό. Αλλά υποτίθεται ότι αυτή η κυβέρνηση είναι φιλελεύθερη και οπαδός της ελεύθερης οικονομίας. Δεν μπορεί να ερχόμαστε στην ανάπτυξη πίσω από τις τέως σοσιαλιστικές. Επειδή δεν θέλουμε να τσακίσουμε την κρατική αβελτηρία, τις συντεχνίες των ΔΥ, την πολυνομία, τη διαφθορά, τα τοπικά συμφέροντα και τη διαρκή ραστώνη του πολιτικού μας συστήματος.

Ποιες επιπτώσεις έχουν όλα αυτά τα γνωστά σε όλους αρνητικά; Μειώνουν τα δημοσκοπικά νούμερα της ΝΔ χωρίς να ευνοούν τους ανύπαρκτους αντιπάλους της; Δυσαρεστούν τον κεντρώο κόσμο που έχει επενδύσει στον Κ. Μητσοτάκη και βλέπει μεταρρυθμιστικό κάματο, αλλά και διαχειριστική αβελτηρία; Αναπτύσσουν και πάλι ένα ρεύμα ωχαδερφισμού του στιλ «όλοι ίδιοι είναι»; Ή μήπως μεταφέρουν την ελπίδα στην Άννα Διαμαντοπούλου για μια πραγματική σύγχρονη Ελλάδα μέσω ΠΑΣΟΚ; Το πιθανότερο είναι ότι όλα παίζουν. Το σίγουρο όμως που βλέπω ως απλός πολίτης είναι ένα νέο ρεύμα αμφισβήτησης των θεσμών. Της Δικαιοσύνης, της Υγείας, της Παιδείας, της Προστασίας του Πολίτη, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Επανερχόμαστε σε εποχές που μυρίζουν απαξίωση, απελπισία και αγανάκτηση. Δεν είναι καλό αυτό. Αποσταθεροποίηση λέγεται και είναι επικίνδυνο.