Λεκές

Η εξουσία συνιστά συγκολλητικό ιστό και η απώλειά της πυροδοτεί φυγόκεντρες δυνάμεις.

Και αυτό κατα μείζονα λόγο ισχύει για κόμματα χωρίς έρμα και χωρίς αρχές όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που εδώ και μιά δεκαετία έχει μαζέψει στις τάξεις του ό,τι πιο λούμπεν και παρακμιακό κυκλοφορεί στην αγορά.

ΣΥΡΙΖΑ: Οι λόγοι που ο ελληνικός λαός του «γύρισε» την πλάτη

Απο κρυφούς οπαδούς του «ένοπλου» και του Κουφοντίνα, μέχρι αμετάκλητα καταδικασμένους, ανθρώπους που είχαν σχέσεις με ποινικούς, λαικοδεξιούς και αποπαίδια του Καμμένου, απόβλητους της αποτυχημένης καραμανλικής εποχής αλλά και τη μούργα του κρατικοδίαιτου ΠΑΣΟΚ που μετακόμισε εκεί όταν το άλλοτε κραταιό ΠΑΣΟΚ έδειχνε να πνέει τα λοίσθια.

Ένας ετερόκλητος εσμός που εξ ορισμού αδυνατούσε να παραγάγει κάτι άλλο εκτός απο παραπολιτική, τοξικότητα και διχασμό και που αυτο-αποκαλείται συλλήβδην “προοδευτική συμμαχία”. Πρόκειται ίσως για τη μεγαλύτερη εννοιολογική διαστροφή της λέξης στην παγκόσμια πολιτική ιστορία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ υπέστη την πρώτη μεγάλη ήττα στις εκλογές του 2019. Αλλά η ήττα αυτή δεν ήταν στρατηγική καθώς το απρόσμενα υψηλό 31% τον διατήρησε σε τροχιά εξουσίας.

Την τετραετία 2019-2023 μετήλθε μιά άθλια και ελεεινή αντιπολίτευση με το εμετικό «Μητσοτάκη γαμ@σαι» να γίνεται σχεδόν κυρίαρχη πολιτική θέση που έδειχνε τάχα την οργή του κόσμου ενώ δεν ήταν παρα προϊόν απόγνωσης αρρωστημένων συριζαικών εγκεφάλων.

Αυτό ήταν και το μοιραίο λάθος. Αλλά αυτό μπορούσαν, αυτό είχαν μάθει να κάνουν, αυτό έκαναν.

Στον ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθούσαν να δίνουν τις ίδιες απαντήσεις αλλά στο μεταξύ το ερώτημα είχε αλλάξει. Το ίδιο και η κοινωνία που ωρίμασε απότομα μέσα στις συμπληγάδες της δεκαετούς κρίσης.

Προϊόντος του χρόνου τα μνημόνια και η επιτήρηση τελείωσαν, φρέσκος αέρας μπήκε στη χώρα που επέστρεψε σε μιά κανονικότητα και αυτό τους σκότωσε καθώς οι ίδιοι δεν είχαν πια λόγο ύπαρξης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ στην πραγματικότητα μας τελείωσε οριστικά τον Μάιο του 2023 με το 41-20 που ένα μόλις μήνα μετά έγινε 41-17.

Δεν πρόκειται απλά για ήττα αλλά για μιά πρωτοφανή συντριβή ιστορικών διαστάσεων.

Ο κόσμος τους τιμώρησε κι αυτοί αντί να αναστοχαστούν για τα αίτια όπως θα έκανε κάθε στοιχειωδώς σοβαρό κόμμα, έριχναν την ευθύνη πότε στους αντιπάλους τους αλλά και πότε στον κόσμο που δήθεν δεν κατάλαβε το «μήνυμα» που ήθελαν να δώσουν.

Αυτά τα κωμικοτραγικά που βλέπουμε σήμερα να διαδραματίζονται στο ΣΥΡΙΖΑ είναι απλά το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου.

Αλλά ας μην έχουμε αυταπάτες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πολιτεύθηκε για μια δεκαετία με χυδαιότητα, τοξικότητα, εκδικητικότητα και διχασμό και διάβρωσε έτσι ένα μεγάλο κομμάτι του κοινωνικού ιστού.

Η δυστοπία αυτή δεν πρόκειται να εξαφανιστεί προφανώς δια μαγείας αλλά μετα τη διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ θα βρει έκφραση σε άλλα πολιτικά μορφώματα. Το πού και πώς θα φανεί στο επόμενο διάστημα.

Η ζημιά που έκαναν είναι τεράστια και ο λεκές που άφησαν στην κοινωνία και την πολιτική φαίνεται ανεξίτηλος και θα πάρει χρόνια για να καθαρίσει.

Και αυτό ίσως είναι η μεγάλη πρόκληση για τις υγιείς πολιτικές δυνάμεις του τόπου.