Μπακογιάννης: Οι ευάλωτοι Αθηναίοι πληρώνουν πρώτοι το κόστος των φιλοδοξιών του Δούκα

Στα πρόθυρα διάλυσης βρίσκονται κοινωνικές δομές του δήμου Αθηναίων, όπως υποστηρίζει η παράταξη του Κώστα Μπακογιάννη «Αθήνα Ψηλά». Ο πρώην δήμαρχος Αθηναίων μέσα από την τοποθέτησή του στην τελευταία συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου σημείωσε ότι «οι ευάλωτοι συμπολίτες μας βιώνουν την απόλυτη απαξίωση από τη Δημοτική Αρχή». 

Συγκεκριμένα, ο Κώστας Μπακογιάννης έκανε αναφορά σε τρία παραδείγματα κοινωνικών δομών που βρίσκονται στα πρόθυρα διάλυσης, τονίζοντας ότι «όσο ο δήμαρχος, ως υποψήφιος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, εκστρατεύει σε όλη την Ελλάδα, εκείνοι που έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη βυθίζονται στην εγκατάλειψη και την αδιαφορία, το Πολυδύναμο Κέντρο Αστέγων παραπαίει». 

Μπακογιάννης: Ξεχαρβαλώνεται το κοινωνικό δίχτυ προστασίας της Αθήνας

«Ένα Κέντρο που αντιμετώπιζε ολιστικά την αστεγία στην πρωτεύουσα, βρίσκεται στα όρια της κατάρρευσης. Η Δομή που δημιουργήσαμε εκ του μηδενός το 2020, σήμερα είναι υποστελεχομένη, χωρίς φύλαξη και χωρίς συνεργείο καθαριότητας. Το Κέντρο ημέρας υπολειτουργεί με μειωμένο προσωπικό και κατεβασμένα ρολά, λόγω της γενικότερης ανασφάλειας που έχει δημιουργηθεί στην περιοχή. Το Υπνωτήριο δεν λειτουργεί πλέον. Ο Ξενώνας έχει καταντήσει ξέφραγο αμπέλι. Κλοπές, κοριοί, έλλειψη στοιχειώδους καθαριότητας, εργασίες ανακατασκευής δωματίων και κοινόχρηστων χώρων σε παύση. Παρά την υπερπροσπάθεια που καταβάλουν οι εναπομείναντες εργαζόμενοι, η εικόνα εγκατάλειψης είναι εμφανής, με τις συνέπειες να βαραίνουν τις πλάτες των αστέγων που είτε δεν μπορούν να φιλοξενηθούν στη δομή, λόγω έλλειψης χώρων και προσωπικού, είτε διαβιούν σε αυτή σε συνθήκες που δεν τους παρέχουν ούτε τα στοιχειώδη» σημείωσε ο πρώην δήμαρχος Αθηναίων. 

Στη συνέχεια αναφέρθηκε στον Ξενώνα Κακοποιημένων Γυναικών, «κλείνει το καλοκαίρι ο Ξενώνας Κακοποιημένων Γυναικών, λόγω έλλειψης προσωπικού. Ένας Ξενώνας - Καταφύγιο που ενισχύθηκε σε ό,τι αφορά στον τρόπο λειτουργίας του και μεταστεγάστηκε σε νέο κτήριο που παρέχει ασφάλεια και αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης.
»Οι φιλοξενούμενες γυναίκες αναγκάζονται να τον εγκαταλείψουν και να μεταφερθούν σε άλλο χώρο, με ότι αυτό συνεπάγεται για την ψυχολογική κατάστασή τους και το αίσθημα ανασφάλειας που εντείνεται από την αλλαγή περιβάλλοντος. Ταυτόχρονα, όσο παραμένει κλειστός δε θα δέχεται νέα περιστατικά. Αλήθεια, τον Αύγουστο δεν κακοποιούνται γυναίκες; Να ζητήσουμε άραγε από τους κακοποιητές να κάνουν ένα διάλειμμα; Πως μπορεί ο Δήμος Αθηναίων να προστατέψει μια κακοποιημένη γυναίκα σήμερα;»

Επιπλέον, αναφέρθηκε και στο Κέντρο Καταπολέμησης Έμφυλης Βίας και Πολλαπλών Διακρίσεων. «Σε μια περίοδο που η έμφυλη βία έχει οξυνθεί, οι γυναικοκτονίες έχουν αυξηθεί, η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα είναι αποδέκτης εκφοβισμού και ρατσισμού, η Δημοτική Αρχή αποφασίζει να σταματήσει τη λειτουργία του μοναδικού κέντρου που απευθύνεται σε όλα ανεξαιρέτως τα άτομα που έχουν δεχθεί κάθε μορφής βία και διακρίσεις, με το επιχείρημα της μετεξέλιξης του σε RapeCrisisCenter. Την ίδια ώρα, το εξειδικευμένο και έμπειρο προσωπικό του απολύεται. Και τίθεται το εύλογο ερώτημα, γιατί ο Δήμος προχωράει σε μία κατ΄επίφαση μετεξέλιξη - ουσιαστικά κατάργηση του Κέντρου, μειώνοντας ουσιαστικά το εύρος των υπηρεσιών, αντί να το διευρύνει και να ενσωματώσει σε αυτό το RapeCrisisCenter; Σε τί αποσκοπεί αυτή η χωρίς σχέδιο ενέργεια; Που θα απευθύνονται πια όλα αυτά τα θύματα βίας και διακρίσεων; Ποιοι θα προσληφθούν και τί ειδικότητες θα έχουν; Γιατί απολύονται οι υφιστάμενοι εργαζόμενοι;»

Ο Κώστας Μπακογιάννης κατέληξε σχολιάζοντας ότι «το κοινωνικό δίχτυ προστασίας της πόλης, το οποίο χτίσαμε με πολύ κόπο, από κοινού με τις οργανώσεις, τους φορείς και τα αξιόλογα στελέχη του Δήμου της Αθήνας, με λύπη διαπιστώνουμε ότι ξεχαρβαλώνεται. Γιατί δεν υπάρχει σχέδιο, γιατί δεν υπάρχει πρόθεση, γιατί δεν υπάρχει ενδιαφέρον. Γιατί οι ευάλωτοι συνάνθρωποί μας αποτελούν για τη Δημοτική Αρχή πρόβλημα και όχι προτεραιότητα. Ας αφήσουν το φαίνεσθαι, τα καλογυρισμένα βίντεο και τις γλυκανάλατες φωτογραφίες και ας ασχοληθούν επιτέλους σοβαρά με την αθέατη Αθήνα και τις ουσιαστικές ανάγκες των ανθρώπων που βρίσκονται στο περιθώριο. Αυτό βέβαια απαιτεί προσπάθεια και ισχυρή βούληση. Απαιτεί σοβαρότητα και λίγο από τον πολύτιμo χρόνο σας κ. Δήμαρχε».