Κύριε Τσίπρα, ούτε τη ρευστότητα Ντράγκι θέλετε;

Πλησιάζοντας την 25η Ιανουαρίου, γίνεται ολοένα και πιο ξεκάθαρο ότι το διακύβευμα των βουλευτικών εκλογών αφορά τη διατήρηση της ευρωπαϊκής πορείας της Ελλάδας.

Η απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να ξεκινήσει το πρόγραμμα παροχής ρευστότητας προς την οικονομία της ευρωζώνης ύψους 1,1 τρις ευρώ, δημιουργεί ένα θετικό πλαίσιο και για την ελληνική οικονομία. Η βασική προϋπόθεση για τη συμμετοχή της Ελλάδας είναι να βρίσκεται σε πρόγραμμα. Με άλλα λόγια, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν «πετά» την Ελλάδα εκτός του προγράμματος παροχής ρευστότητας. Τουναντίον, αφήνει στην Ελλάδα την απόφαση για το εάν θα συμμετέχει ή όχι, φυσικά με τους όρους της ευρωζώνης.

Με δεδομένο ότι το πρόγραμμα παροχής ρευστότητας ξεκινά την 1η Μαρτίου (την ίδια ημέρα που λήγει η 2μηνη παράταση του μνημονίου), έρχεται στο προσκήνιο άλλη μία παράμετρος, η οποία δεν αφήνει περιθώριο να μην έχει συναφθεί συμφωνία μέχρι τότε. Κι αυτό γιατί στην αντίθετη περίπτωση δεν θα έχουν πρόβλημα μόνο οι ελληνικές τράπεζες, αλλά δεν θα συμμετέχουμε και στο σημαντικό πρόγραμμα παροχής ρευστότητας προς την οικονομία της ευρωζώνης.

Κατά τη γνώμη μου, η ελληνική πλευρά θα πρέπει να κλείσει άμεσα όλες τις εκκρεμότητες, έτσι ώστε να μπορεί να συμμετέχει από την αρχή κι επί ίσοις όροις με τις άλλες χώρες της ευρωζώνης.

Παρόλα αυτά, οι δηλώσεις, τα προγράμματα και οι δημοσκοπήσεις εξακολουθούν να δείχνουν ρήξη με τους Ευρωπαίους πιστωτές και πολιτική αβεβαιότητα.

Για να δούμε τα πράγματα σε ένα πλαίσιο, συμφώνα με όλες τις δημοσκοπήσεις που δημοσιεύονται, η πλειοψηφία των Ελλήνων ψηφοφόρων πιστεύει ότι η Ευρώπη θα κάνει πίσω στις διαπραγματεύσεις και θα διαγράψει χρέος. Ταυτόχρονα όμως η συντριπτική πλειοψηφία δηλώνει ότι επιθυμεί σκληρή διαπραγμάτευση αλλά σε καμία περίπτωση ρήξη με τους Ευρωπαίους πιστωτές.

Στο ίδιο πλαίσιο, οι ποιοτικές μετρήσεις των δημοσκοπήσεων της κοινής γνώμης δείχνουν ότι αυξάνεται το ποσοστό των Ελλήνων ψηφοφόρων που δηλώνει ότι επιθυμεί την παραμονή στην ευρωζώνη, σε ποσοστό μάλιστα που αυξάνεται συνεχώς και κυμαίνεται γύρω από το 80%.

Παρόλα αυτά, οι ίδιες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι την Κυριακή οι πολίτες θα προσέλθουν και θα επανεκλέξουν σε συνολικό ποσοστό που κυμαίνεται γύρω από το 50%, κόμματα τα οποία είτε βάλλουν κατά της Ευρωζώνης (ΧΑ, ΚΚΕ, Ανεξ Ελ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ) είτε βρίσκονται με το ένα πόδι εντός και το άλλο εκτός (ΣΥΡΙΖΑ).

Τέλος, στις δημοσκοπήσεις προηγείται o ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα του «Έλα μωρέ…». Χαρακτηρίζεται έτσι γιατί οι μετρήσεις δείχνουν ότι το 70% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει ότι ΔΕΝ πιστεύει ότι το συγκεκριμένο κόμμα θα υλοποιήσει αυτά που έχει εξαγγείλει.

Στο παραπάνω πλαίσιο εμφανίζεται όλο και περισσότερο ως σενάριο, η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη λόγω «ατυχήματος», όπως λέγεται. Καταρχήν, θεωρώ ότι είναι πολύ υποτιμητικό για το πολιτικό σύστημα (πολιτικοί και πολίτες) ότι μπορεί από «ατύχημα» να τιναχθεί στον αέρα, μία στρατηγική επιλογή δεκαετιών ή αιώνων. Αντιθέτως, πιστεύω ότι εάν όντως αυτό υλοποιηθεί, θα γίνει λόγω της συνειδητής επιλογής του εκλογικού σώματος.

Τι συμβαίνει λοιπόν και υπάρχει τέτοια αναντιστοιχία μεταξύ της γενικής φιλοευρωπαϊκής εικόνας και των ειδικών δημοσκοπήσεων που δείχνουν ευρωσκεπτικισμό; 

Υπάρχει τεχνητή ένταση κατά την προεκλογική περίοδο; 

Τουναντίον, είναι ευρύτερα παραδεκτό ότι διεξάγεται μία εξαιρετικά ήρεμη προεκλογική εκστρατεία μεταξύ των κομμάτων. Στο πλαίσιο αυτό, τα κόμματα και οι υποψήφιοι χρησιμοποιούν έξυπνες και ευρηματικές μεθόδους για να προσελκύσουν ψηφοφόρους, ενώ οι διάλογοι στα ΜΜΕ διεξάγονται σε αρκετά χαμηλούς τόνους. Θα έλεγα μάλιστα ότι την ηρεμία σπάνε οι δηλώσεις κάποιων γραφικών πολιτικών, οι οποίοι-ες πετούν πολιτικές «ρουκέτες» διεκδικώντας φθηνή δημοσιότητα.

Κατά τη γνώμη μου, η συγκεκριμένη προεκλογική περίοδος είναι πιο ήρεμη σε σχέση με αυτή του 2012 και διεκδικεί με μεγάλες αξιώσεις στο να χαρακτηριστεί ως μία από τις πιο ήρεμες και ευρωπαϊκού τύπου εκλογικές αναμετρήσεις της Μεταπολίτευσης.

Υπάρχει ζήτημα ελλιπούς πληροφόρησης;

Τουναντίον, τα κόμματα εξουσίας κυρίως δίνουν χρόνο στο να περιγράψουν τις θέσεις τους. Επίσης τα κοινωνικά δίκτυα δεν αφήνουν το περιθώριο να μην αναδειχτούν κρυφές ατζέντες, αδυναμίες ή πολιτικές γκάφες. Σε κάθε περίπτωση, κατά τις συνεχείς αναμετρήσεις των τελευταίων χρόνων, τα θέματα σε σχέση με την οικονομία και την Ευρώπη έχουν συζητηθεί επαρκώς. Άλλωστε οι εκλογές της Κυριακής είναι αποτέλεσμα της παρατεταμένης προεκλογικής περιόδου, η οποία ξεκίνησε την επομένη των περσινών ευρωεκλογών.

Υπάρχει ζήτημα αποχής του εκλογικού σώματος από την εκλογική διαδικασία;

Τουναντίον, οι μετρήσεις δείχνουν ότι την ερχόμενη Κυριακή θα έχουμε μία από τις υψηλότερες συμμετοχές σε εκλογική διαδικασία της Μεταπολίτευσης. Κι αυτό είναι λογικό με βάση το διακύβευμα της διατήρησης της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας.

Την ερχόμενη Κυριακή το εκλογικό σώμα θα επιλέξει αβίαστα, με μαζικότητα και σε ήρεμο κλίμα τους νέους εκπροσώπους του στο ελληνικό κοινοβούλιο. Άρα, η θεωρία του ατυχήματος δεν έχει λογική βάση, υποτιμά την πολιτική διαδικασία και κυρίως υποτιμά τους ίδιους τους πολίτες της χώρας. Παρόλα αυτά τα ερωτήματα παραμένουν: Την 1η Μαρτίου θα ανοίξουν οι ελληνικές τράπεζες; Θα συμμετέχουμε στο πρόγραμμα παροχής ρευστότητας του κ. Ντράγκι; Οι πολίτες θα απαντήσουν με την ψήφο τους.