Young, Wild & εκλογές 2015

Σε μια εποχή που όλα αλλάζουν, σε ένα κόσμο που οι αξίες και τα ιδανικά εξευτελίζονται και εκμηδενίζονται, σε μια κοινωνία που οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων κάθε άλλο παρά αληθινές είναι, σε μια Ελλάδα που στη θέση του έρωτα μπαίνουν νούμερα, υπολογισμοί και άλλοι τρόποι διαφυγής από το αδιέξοδο, τι μας μένει;

Όταν είσαι 20 χρονών και νιώθεις πως μπορείς να κατακτήσεις τον κόσμο, πώς αντιδράς όταν ακούς όλους αυτούς τους πολιτικούς στις τηλεοράσεις, να αλλάζουν πολιτικές απόψεις με την ίδια ευκολία που αλλάζεις εσύ γνώμη για το ποιο μαγαζί θα πας το σαββατόβραδο;

Ένας φίλος, μού ‘χε πει κάποτε, πως το να ελπίζεις, είναι το σημαντικότερο αγαθό της ζωής. Μου πήρε καιρό να καταλάβω τι εννοούσε αλλά όταν τελικά το κατάλαβα, συνειδητοποίησα ότι αυτή η συμβουλή που μου είχε δοθεί στο πόδι, κατάφερε να μου αλλάξει ριζικά τη ζωή και ίσως είναι η σημαντικότερη συμβουλή που θα δώσω κι εγώ στα παιδιά μου κάποια στιγμή.

Περνούν τα χρόνια όμως και η ελπίδα, όση θέληση και αν υπάρχει από πίσω, δεν αρκεί. Τι κάνεις σε μια τέτοια περίπτωση; Τα παρατάς; Καλύπτεσαι με ένα φύλλο συκής και βυθίζεσαι στην καθημερινότητα της κοινωνίας;

Επανέρχομαι με ένα παράδειγμα: Τι αντίδραση έχεις όταν το αγαπημένο σου πάρκο, πρόκειται να γίνει παρελθόν και στη θέση του να μπει ένα άχαρο εμπορικό κέντρο; Το δέχεσαι και γκουγκλάρεις «πάρκα στην Αθήνα» μέχρι να βρεις κάτι ισάξιο ή στέκεσαι απέναντι στην κίνηση αυτή και αντιδράς; Καλά ακόμα το σκέφτεσαι; Θα σε βοηθήσω εγώ: Το κορίτσι σου, που θα το βγάζεις τις Κυριακές για να το φιλήσεις;

Η απάντηση, βρίσκεται στο 16ο γράμμα της αλφαβήτου. Πράττω! Αν σε λούζει κρύος ιδρώτας στο άκουσμα αυτής της λέξης και σου θυμίζει χρόνια σχολείου με τη καθηγήτρια να σε δείχνει επιδεικτικά για να σηκωθείς στον μαυροπίνακα, πάρε ένα χαρτομάντιλο και σκουπίσου. Εδώ μιλάμε για τη ζωή σου. Όχι για γυμνάσια!

Η ευκαιρία μας χτυπά την πόρτα και εσύ θα την αφήσεις έξω Γενάρη μήνα; Αυτή την Κυριακή οφείλουμε όλοι εμείς οι εικοσάρηδες να δώσουμε το παρόν και να ψηφίσουμε το κόμμα που μας εκφράζει καλύτερα.

Ψηφίζω και νοιάζομαι για το μέλλον αυτής της χώρας. Και αυτό, για να σταματήσουμε επιτέλους να είμαστε περήφανοι μόνο για το παρελθόν και να χτίσουμε ένα παρόν και μέλλον, αντάξιο της ομορφιάς αυτού του τόπου. Άλλωστε, υπάρχει κανένα πιο ισχυρό όπλο που μπορεί να διαθέτει κανείς, από την ίδια του τη νιότη; Την εκμεταλλευόμαστε λοιπόν, ψηφίζουμε και δεν έχουμε να φοβόμαστε τίποτα και κανέναν.