Κάθε εκλογική διαδικασία έχει έναν αναπόδραστα διλημματικό χαρακτήρα, κάθε φορά υπάρχουν συγκεκριμένα ερωτήματα που ζητούν απαντήσεις. Τα τελευταία χρόνια όμως και εν μέσω των συνθηκών του επείγοντος που επικρατούν, δεν μιλάμε πλέον για πολιτικά ερωτήματα που ζητούν απαντήσεις αλλά για διλήμματα σχεδόν υπαρξιακά για τους πολίτες και τον τόπο. Πέρα από τις απαντήσεις που δίνονται απ’ όλους μας, υπάρχει κάτι ουσιαστικότερο, θεμελιώδες θα έλεγα, που ορίζει τον τρόπο που τοποθετούμαστε απέναντι στο πρόβλημα, και αυτό δεν είναι άλλο από τη σχέση μας με την κοινή λογική.
Φαίνεται παράδοξο το ότι έχουμε φτάσει στο σημείο να έχουμε τοποθετήσει την κοινή λογική, κάτι δηλαδή αυτονόητο, ως μέτρο κρίσης των πάντων και γι’ αυτό ευθύνεται ο ΣΥΡΙΖΑ και η ρητορική που παράγει εδώ και χρόνια και ειδικά τα τελευταία κρίσιμα τέσσερα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εναντίον της κοινής λογικής. Όσο ήπια και να θέλει να το θέσει κανείς περί αυτού πρόκειται. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εναντίον της κοινής λογικής και αυτό βέβαια τεκμαίρεται από τις θέσεις του σ’ αυτά που σήμερα είναι τα ζωτικά για την ύπαρξη της χώρας και αναφέρομαι βέβαια στη διαχείριση του χρέους και στις σχέσεις μας με τους δανειστές. Οι προτάσεις του δεν είναι απλώς παράλογες. Είναι η σημειολογία και η ρητορική που τις περιβάλλουν που δεν προσφέρουν τίποτα στο δημόσιο διάλογο και το μόνο που καταφέρνουν είναι να ενισχύουν στην κοινωνία τη «μεταφυσική» αντίληψη ότι αρκεί ο ανεδαφικός βολονταρισμός για να λυθούν συγκεκριμένα, πραγματικά και εξαιρετικά σύνθετα προβλήματα.
Πάρτε για παράδειγμα το χρέος: Τι μας λέει ο ΣΥΡΙΖΑ πέρα από τις τρεις διαφορετικές απόψεις που εκφράζουν δημοσίως τα κορυφαία στελέχη του; Προτείνει μια πανευρωπαϊκή διάσκεψη για το χρέος η οποία θα αποτελέσει το πλαίσιο της νέας διαπραγμάτευσης. Ως διπλωμάτης γνωρίζω πολύ καλά ότι κάτι τέτοιο μόνο για να διοργανωθεί θα απαιτούσε ίσως και δύο χρόνια. Τι θα γίνει μέχρι τότε; Μέσα από το πυκνό νέφος της πομπώδους εξαγγελίας, που έχει όλα τα στοιχεία που μπορούν να την κάνουν ελκυστική, ο ΣΥΡΙΖΑ ελπίζει ότι κανείς δεν θα αντιληφθεί την αγεφύρωτη απόσταση που έχει από την πραγματικότητα.
Αν με ρωτήσει κάποιος ποιο είναι το μεγαλύτερό μου πρόβλημα με τον ΣΥΡΙΖΑ θα απαντήσω ότι όλα αυτά τα χρόνια πλειοδότησε στον ανορθολογισμό και τον ιδεοληπτικό βολονταρισμό, όταν αυτό που χρειαζόμασταν περισσότερο ήταν η κοινή λογική, η αλήθεια και ο πολιτικός ρεαλισμός.
Παρακολουθώντας όλα αυτά τα χρόνια την ελληνική ριζοσπαστική αριστερά σε θεωρητικό επίπεδο, παρατηρώ ότι λοιδορούν συχνά την επίκληση της κοινής λογικής. Δέχομαι ότι η πολυπλοκότητα των προβλημάτων δεν αντιμετωπίζεται μόνον με τεχνοκρατικές απαντήσεις, αλλά όμως είμαι πεπεισμένος ότι η εμμονική ιδεοληψία είναι συνταγή αποτυχίας. Η κοινή λογική είναι το εργαλείο επίλυσης των άμεσων προβλημάτων, των ζωτικών. Δηλαδή, όλων αυτών που θα κληθούμε να αντιμετωπίζουμε από τις 28 Φεβρουαρίου που αδειάζει το ταμείο. Τελικά, μόνο η τόλμη της αλήθειας θα μας βγάλει οριστικά από την κρίση.
12°
