Γερουλάνος: Όταν ήθελα επικοινωνία πήγαινα εγώ στον κόσμο

O υποψήφιος για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής, Παύλος Γερουλάνος υποστήριξε ότι «Ο αντίπαλός μας δεν είναι ένας από τους συνυποψηφίους μας. Είναι η πολιτική της Νέας Δημοκρατίας που αυτή τη στιγμή ο κόσμος της έχει γυρίσει την πλάτη», σε συνέντευξή του στον τηλεοπτικό σταθμό «Action24», στην εκπομπή «Πίσω από τις γραμμές», με τους δημοσιογράφους Γιώργο Πιέρρο, Ελένη Καλογεροπούλου και Δημήτρη Τάκη.

Ο Παύλος Γερουλάνος συμπλήρωσε: «Για να μπορέσει να έρθει σε εμάς αυτός ο κόσμος, δεν έχει να κάνει με το ποια είναι η ταυτότητά μας σε σχέση με το παρελθόν, αλλά με το τι πιστεύουμε για τη χώρα για το μέλλον. Άρα, αυτό το οποίο εμείς σήμερα έχουμε να κάνουμε, είναι να πούμε τι πρεσβεύουμε. Από την ώρα που θα το πούμε, ο κόσμος θα κρίνει αν μπορούμε να κερδίσουμε τη μάχη στις εθνικές εκλογές».

Απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με μετεκλογικές συνεργασίες με τη Νέα Δημοκρατία, σε περίπτωση που εκλεγεί, ο κ. Γερουλάνος απέκλεισε το ενδεχόμενο λέγοντας χαρακτηριστικά: «Η δική μου η αγωνία, δεν είναι και δεν πρέπει να είναι πως θα ξανακυβερνήσει η Νέα Δημοκρατία. Η δική μου η αγωνία είναι πώς το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ θα εμπνεύσει την ελληνική κοινωνία, για να γίνει Κυβέρνηση. Αυτό, είναι η μόνη μου προτεραιότητα αυτή τη στιγμή».

Απαντώντας σε ερώτηση των δημοσιογράφων, σχετικά με την κίνηση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Στέφανου Κασσελάκη, να δεχτεί κόσμο στο γραφείο του, ο Βουλευτής Α’ Αθήνας παρέθεσε το δικό του σκεπτικό για την «αδιαμεσολάβητη επικοινωνία» με τον κόσμο.

«Όταν ήθελα αδιαμεσολάβητη επικοινωνία, πήγα εγώ στον κόσμο. Είναι άλλο να καλείς τον κόσμο στο γραφείο σου και είναι άλλο να περπατάς στους δρόμους. Το να μπαίνεις σε μια μικρομεσαία επιχείρηση, να μιλάς με τον κόσμο, να καταλαβαίνεις ποιες είναι οι ανάγκες του, τι είναι αυτό το οποίο τους απασχολεί, είναι πολύ διαφορετικό από το να λες «εγώ κάθομαι στην πολυθρόνα του γραφείου μου, και όποιος θέλει ας έρθει να κάτσει δίπλα». Η διαφορά, είναι θηριώδης. Το ένα χτίζει εμπιστοσύνη, το άλλο απλώς λέει: «Εγώ είμαι το αφεντικό και όποιος θέλει ας έρθει να προσκυνήσει». Εμένα δεν μου αρέσει το δεύτερο. Μου αρέσει το πρώτο και για αυτό, αυτό το οποίο το κάνω πάντα, είναι να πηγαίνω εκεί έξω, εκεί που μπορώ να μιλήσω με τον κόσμο στην καθημερινότητά του».