Πολιτικη & Οικονομια

Όποιος δήμαρχος δεν μπορεί, να πάει σπίτι του

Το καλοκαίρι έρχεται κάθε χρόνο και οι ανάγκες για καθαρισμό είναι σταθερές. Δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να τρέχουν τελευταία στιγμή ή να αναθέτουν εργασίες σε εταιρείες οι οποίες δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν

Μάνος Βουλαρίνος
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Το καλοκαίρι και οι πυρκαγιές έρχονται κάθε χρόνο και τίποτα δεν δικαιολογεί τους δημοτικούς άρχοντες που τελευταία στιγμή τρέχουν για αντιπυρικά έργα

Κάθε χρόνο τα ίδια. Κάθε χρόνο φωτιές και δήμαρχοι που κλαψουρίζουν επειδή δεν έχουν τα λεφτά, το προσωπικό, τις υποδομές και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, για να ανταπεξέλθουν στην απλή υποχρέωση που έχουν να προστατεύσουν τους δημότες τους από τις πυρκαγιές καθαρίζοντας τα ξερόχορτα και επιβάλλοντας τον νόμο σε όποιον ασυνείδητο δημότη αδιαφορεί για τις δικές του υποχρεώσεις.

Προφανώς το κλαψούρισμά τους δεν είναι τίποτα περισσότερο από παραδοχή της αδιαφορίας ή της ανικανότητάς τους. Το καλοκαίρι και οι πυρκαγιές έρχονται κάθε χρόνο και τίποτα δεν δικαιολογεί τους δημοτικούς άρχοντες που τελευταία στιγμή τρέχουν να κάνουν διαγωνισμούς ή απευθείας αναθέσεις. Καταλαβαίνω ότι όσο μια δουλειά καθυστερεί τόσο περισσότερο ωφελείται αυτός που θα την αναλάβει αφού –λόγω χρονικής πίεσης– θα ζητήσει περισσότερα. Καταλαβαίνω επίσης ότι η χρονική πίεση μπορεί να δώσει τη δυνατότητα στον δήμαρχο για απευθείας ανάθεση σε κάποιον συγγενή ή φίλο. Καταλαβαίνω και την αδιαφορία κάποιων δήμαρχων, ειδικά από τη στιγμή που απέχουμε πολύ από τις δημοτικές εκλογές. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί μας περνούν για βλάκες παριστάνοντας ότι δεν έχουν ευθύνες.

Δυστυχώς για τους κλαψουρίζοντες δημάρχους όλοι (εκτός ίσως από την κυβέρνηση που ξεκίνησε τον αντιπυρικό αγώνα από τα τέλη Μαΐου) ξέρουμε ότι το καλοκαίρι έρχεται κάθε χρόνο και οι ανάγκες για καθαρισμό είναι σταθερές. Δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να τρέχουν τελευταία στιγμή ή να αναθέτουν εργασίες σε εταιρείες οι οποίες δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν. Άκουγα ας πούμε τον δήμαρχο Κρωπίας (το Κορωπί στα μανταμοσουσουδίστικα) να λέει ότι η εταιρεία στην οποία ανέθεσε τον καθαρισμό δεν προλαβαίνει και αναρωτήθηκα: γιατί ο δήμαρχος ανέθεσε τη δουλειά σε εταιρεία που δεν προλαβαίνει; Η σύμβαση έργου δεν είχε ορισμένο έργο και ορισμένο χρονοδιάγραμμα; Το έργο ήταν «κόψτε όσα προλαβαίνετε από όπου μπορείτε»; Πότε ανατέθηκε ή δημοπρατήθηκε ένα έργο που μόνο έκτακτο δεν το λες; Αν υπήρχε χρονοδιάγραμμα θα τιμωρηθεί η εταιρεία που δεν κατάφερε να το τηρήσει; Αν δεν υπήρχε θα τιμωρηθεί ο δήμαρχος που έδωσε ένα έργο έτσι;

Ακόμα πιο εξοργιστικό από τις καθυστερήσεις το γνωστό παραμύθι των χρημάτων που ποτέ οι δήμοι δεν έχουν. Αλλά γιατί δεν έχουν; Πώς είναι δυνατόν να λένε ότι δεν έχουν χρήματα για την πυροπροστασία, δηλαδή την επιβίωση των δημοτών, αλλά να έχουν π.χ. για πολιτιστικές εκδηλώσεις; Δεν λέω, καλά τα τσάμπα λάιβ για τους δημότες αλλά θα πρέπει να διοργανώνονται ΑΦΟΥ ο δήμος έχει εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του απέναντι στα ζητήματα ζωής ή θανάτου.

Οι δήμαρχοι πιθανόν να μη θέλουν να το καταλάβουν αλλά το να βρίσκουν χρήματα για τον δήμο τους είναι το βασικό κομμάτι της δουλειάς τους. Ένας δήμαρχος που παραπονιέται για τα χρήματα που δεν έχει είναι ένας δήμαρχος που παραδέχεται δημοσίως την ανικανότητά του.

Σε κάθε περίπτωση και ό,τι κι αν συμβαίνει υπάρχει ένας απλός κανόνας: όταν ένας αξιοπρεπής άνθρωπος ζητά και αγωνίζεται για να αναλάβει μια δουλειά και διαπιστώνει ότι τη δουλειά που ζήτησε είτε δεν μπορεί είτε δεν γίνεται να την κάνει τότε πάει σπίτι του λέγοντας «συγγνώμη αλλά αυτό που μου αναθέσατε δεν το καταφέρνω». Αλλά αυτό το κάνει ο αξιοπρεπής άνθρωπος. Και μπράβο του.