ΠΑΣΟΚ: Ο Γιάννης Μεϊμάρογλου για τις εξελίξεις στο κόμμα - Η τοποθέτησή του στο Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ.
Για τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ και το ζήτημα ηγεσίας που θέτουν βουλευτές και στελέχη του κόμματος μετά το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών τοποθετείται ο Γιάννης Μεϊμάρογλου.
Σε ομιλία του στο Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, ο εκδότης του ηλεκτρονικού περιοδικού metarithmisi.gr Γιάννης Μεϊμάρογλου επισημαίνει ότι οι απαντήσεις στα κρίσιμα ερωτήματα που απασχολούν το κόμμα δεν μπορεί να είναι παρά μόνο πολιτικές.
Όπως αναφέρει, «Δεν μπορούμε να αποφασίσουμε ποιον θέλουμε για αρχηγό αν δεν αποφασίσουμε πρώτα τι θέλουμε ως κόμμα, τι στόχους βάζουμε και σε ποιους απευθυνόμαστε. Κι αυτή η συζήτηση όχι μόνο δεν πρέπει να πνιγεί αλλά, αντίθετα, πρέπει να απλωθεί στην κοινωνία γιατί αυτήν αφορά πρωτίστως».
Γιάννης Μεϊμάρογλου: Η τοποθέτηση στο Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ
Ολόκληρη η ομιλία του Γιάννη Μεϊμάρογλου στο Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ:
Γιατί η πολιτική είναι αυτή που καθόρισε την πορεία μας μέχρι τώρα, που την καθορίζει σήμερα και θα την καθορίζει και στο μέλλον.
Γιατί η πολιτική είναι αυτή που μας υποχρεώνει να ψάξουμε τι έφταιξε που δεν πιάσαμε τους στόχους που είχαμε θέσει, να αποφασίσουμε σε ποιους απευθυνόμαστε και να προσδιορίσουμε ξανά τα βασικά χαρακτηριστικά της ταυτότητάς μας.
Γι αυτό και οι απαντήσεις στα κρίσιμα αυτά ερωτήματα δεν μπορεί να είναι παρά μόνο πολιτικές.
Ο στόχος της δεύτερης θέσης δεν ήταν ένας υψηλός εκλογικός στόχος. Ήταν ένας στόχος που τον είχαμε ουσιαστικά κατακτήσει ως τον Ιανουάριο του 2024, με βάση όλες ανεξαίρετα τις έρευνες της κοινής γνώμης που τότε θεωρούσαμε αντικειμενικές.
Τον στόχο τον χάσαμε στο τρίμηνο Φεβρουάριος-Απρίλιος εξ αιτίας της στάσης που τηρήσαμε στη Βουλή στη διάρκεια της συζήτησης των νομοθετημάτων που έφερε προς ψήφιση η κυβέρνηση ως μεταρρυθμίσεις.
Σε τρία ζητήματα για τα οποία το ΠΑΣΟΚ είχε μπει πρώτο μπροστά, πριν από δεκαετίες ακόμα, κρατήσαμε από αρνητική έως αμφιλεγόμενη στάση.
Καταψηφίσαμε το νόμο για την θέσπιση της επιστολικής ψήφου που δίνει την ευκαιρία σε εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες του εξωτερικού και του εσωτερικού, ετεροδημότες, ετεροεργαζόμενους κλπ να ασκήσουν το δημοκρατικό τους δικαίωμα. Κι αυτό σε μια περίοδο κορύφωσης της αποχής.
Καταψηφίσαμε τον νόμο για την ίδρυση μη κρατικών μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων παρά τη σαφή προγραμματική μας θέση και τις επανειλημμένες δηλώσεις της ηγεσίας ότι δεν θα εμποδίσουμε την ίδρυσή τους.
Κι ακόμα, στο νόμο για το δικαίωμα των ομόφυλων ζευγαριών στο γάμο, η κοινοβουλευτική μας ομάδα συναγωνίστηκε την ΚΟ της Νέας Δημοκρατίας σε ποσοστό άρνησης του στοιχειώδους αυτού δικαιώματος. Η διαφορά της προοδευτικών βουλευτών από τους συντηρητικούς πρέπει να επιβεβαιώνεται και στην πράξη, ειδικά σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ακόμα κι αν χρειαστεί να συγκρουστούν γι αυτά με οπισθοδρομικές κοινωνικές προκαταλήψεις. Λυπάμαι πολύ που το λέω αλλά προσωπικά ντράπηκα.
Τι πολιτικό στίγμα εξέπεμψαν όλα αυτά προς τους πολίτες οι οποίοι σκεφτόντουσαν ή είχαν αποφασίσει να κρατήσουν αποστάσεις από τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη Νέα Δημοκρατία; Ότι αν τελικά αποφασίσουν να στείλουν μήνυμα στην κυβέρνηση, καλύτερα να μην πάνε καθόλου στην κάλπη γιατί δεν έχουν κάτι άλλο να ψηφίσουν.
Η «ασυμμετρία» επομένως που παρατηρήθηκε στα εκλογικά ποσοστά μας μεταξύ περιφέρειας και μεγάλων αστικών κέντρων δεν οφείλεται στο ότι ίσως να πραγματοποιήσαμε λιγότερες δράσεις - που κάναμε πολλές - τόσο στην Αττική όσο και στη Θεσσαλονίκη που καταποντιστήκαμε.
Οφείλεται στο ότι το πολιτικό μήνυμά που εκπέμψαμε και που στα διοικητικά και παραγωγικά κέντρα φτάνει πολύ πιο άμεσα στους πολίτες ήταν αρκετές φορές θολό και φιλτραρισμένο από την πίεση ενός «αριστερού» ανταγωνισμού.
Προσωπικά θέλω ακόμα να πω ότι στάθηκα εξ αρχής αντίθετος, από θέση αρχής, στη συμμετοχή στο ψηφοδέλτιό μας διασημοτήτων που δεν είχαν σχέση με το χώρο μας.
Την ίδια γνώμη έχω και σήμερα κι ας γνωρίζω ότι οι συνολικά περισσότεροι από 100.000 ψήφοι που συγκέντρωσαν ο Ζαγοράκης και ο Καλλιακμάνης ήταν αυτές που οδήγησαν στην, μικρή έστω, ποσοστιαία άνοδό του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ.
Η συζήτηση που ξεκίνησε μετά το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, μπήκε κατά τη γνώμη μου εξ αρχής στη λαθεμένη λογική «το κάρο μπροστά από το άλογο».
Δεν μπορούμε να αποφασίσουμε ποιον θέλουμε για αρχηγό αν δεν αποφασίσουμε πρώτα τι θέλουμε ως κόμμα, τι στόχους βάζουμε και σε ποιους απευθυνόμαστε.
Κι αυτή η συζήτηση όχι μόνο δεν πρέπει να πνιγεί αλλά, αντίθετα, πρέπει να απλωθεί στην κοινωνία γιατί αυτήν αφορά πρωτίστως.
Μια συζήτηση ανοιχτή και ειλικρινής, μακριά από λαϊκισμούς του τύπου «ότι πει η βάση» αλλά επίσης μακριά κι από αποφάσεις ειλημμένες εντός των κομματικών τειχών.
Η εκλογή του αρχηγού ο οποίος θα αναλάβει να υλοποιήσει τις πολιτικές επιλογές που θα προκριθούν θα έρθει ως επιστέγασμα της ουσιαστικής αυτής διαδικασίας που πρέπει να ολοκληρωθεί έγκαιρα ώστε να υπάρξει χρόνος ικανός για την ανασύνταξη της δημοκρατικής παράταξης, εν όψει των επόμενων κρίσιμων εθνικών εκλογών.
Όταν αποφάσιζα να πάρω μέρος στην ίδρυση του Κινήματος Αλλαγής είχα στο μυαλό μου, όπως και πολλοί άλλοι, την ανασυγκρότηση της δημοκρατικής παράταξης με τη συμπερίληψη ολόκληρου του φάσματος των προοδευτικών δυνάμεων οι οποίες κράτησαν τη χώρα μέσα στην ευρωζώνη, απέναντι στο αντιμνημονιακό τσουνάμι.
Το όραμα ενός φιλελεύθερου σοσιαλδημοκρατικού κόμματος που προτείνει ένα νέο παραγωγικό μοντέλο ανάπτυξης με μεταρρυθμιστική ατζέντα και στόχο τη μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων παραμένει πάντα ζωντανό στη σκέψη μου.
Ενός κόμματος που δεν θα ετεροπροσδιορίζεται είτε ως αντιδεξιό είτε ως αντιαριστερό αλλά θα χαράζει τη δική του αυτόνομη πολιτική διαδρομή.
Ανησυχώ ολοένα και περισσότερο όταν ακούω να κυκλοφορούν, χωρίς ουσιαστικά να διαψεύδονται, αθροιστικής λογικής σενάρια για συμμαχίες ή συγχωνεύσεις με απολιτικές δήθεν αριστερές δυνάμεις ή με δυνάμεις που αποφάσισαν να επιστρέψουν στα παλιά τους αριστερά λημέρια αφού οδήγησαν τη χώρα ως κυβέρνηση στην άκρη του γκρεμού. Δυνάμεις που ήδη γνώρισαν στις ευρωεκλογές συντριπτική αποδοκιμασία.
Ανησυχώ γιατί ο πρόεδρός μας ευχήθηκε καλή επιτυχία στον Τσίπρα και δικαιολογήθηκε ότι δεν πρόλαβε να πάει στο rebranding του.
Ανησυχώ με τα αστειάκια περί «Ολανδρέου» που έκανε ο λοιδωρηθείς από τον ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Παπανδρέου, συμμετέχοντας στην εκδήλωσή του Τσίπρα.
Είναι απολύτως σεβαστό το δικαίωμα σας πρόεδρε Παπανδρέου να πράττετε όπως εσείς αποφασίζετε. Να ξέρετε όμως ότι, στην περίπτωση αυτή, δεν εκφράζετε κανέναν από τους «γερμανοτσολιάδες» που σκεπάσαμε στο δημοψήφισμα τον ουρανό της πλατείας Συντάγματος μ’ εκείνο το πελώριο ΝΑΙ, γραμμένο ανάμεσα στα κίτρινα αστέρια της ευρωπαϊκής σημαίας.
Κυρίως όμως, συντρόφισσες και σύντροφοι, ανησυχώ γιατί δεν έχουμε ακόμα συνειδητοποιήσει ότι 2,5 εκατομμύρια ψηφοφόροι εγκατέλειψαν απογοητευμένοι, τα τελευταία χρόνια, τον δρόμο προς την κάλπη. Πολίτες που σε ένα σημαντικό μέρος τους ανήκουν στο χώρο του μετριοπαθούς και ορθολογικού πολιτικού Κέντρου, που ιστορικά ήταν σύμμαχος της δημοκρατικής παράταξης.
Πρέπει να απευθυνθούμε στους πολίτες οι οποίοι διαπιστώνουν ότι τα όρια και οι υποσχέσεις της συντηρητικής παράταξης εξαντλήθηκαν και να τους πείσουμε ότι η δημοκρατική παράταξη μπορεί να εγγυηθεί την ισόρροπη οικονομική ανάπτυξη της χώρας και τη μεταρρυθμιστική της πορεία, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα την πολιτική σταθερότητα.
Ο λόγος μας θα είναι ακόμα πιο πειστικός αν κατορθώσουμε να συσπειρώσουμε όσο γίνεται ευρύτερες δυνάμεις του κεντρώου και κεντροαριστερού χώρου, προσωπικότητες με κύρος και κοινωνική αναγνώριση που υπηρέτησαν ήδη την παράταξη σε δύσκολους καιρούς. Σε όλα αυτά τα στελέχη πρέπει να απευθύνουμε ανοιχτή πρόσκληση συστράτευσης.
Από τον διάλογο και τη διεύρυνση δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε. Και να ‘χουμε πάντα στο μυαλό μας ότι εύκολα διαγράφεις, δύσκολα γράφεις κι ακόμα δυσκολότερα ενώνεις και προχωράς μπροστά.
18°
