Το σχόλιο του Μάνου Βουλαρίνου για τη συγκίνηση του Στέφανου Κασσελάκη όταν είδε τη φωτογραφία του Νίκου Μπελογιάννη
Όταν άκουσα τον Στέφανο με τα κολλητά ρούχα να λέει πόσο συγκινήθηκε όταν είδε τη φωτογραφία του Μπελογιάννη με την Αυγή κάπως απογοητεύτηκα. Ως θαυμαστής της ασχετοσύνης, της τσαπατσουλιάς και της ευκολίας του ηγέτη της Τζάκρη να λέει ψέματα περίμενα κάτι πιο δυνατό από άλλη μια απόδειξη του πόσο βαριέται να δουλέψει και να μελετήσει ακόμα και τα στοιχειώδη της παράταξης της οποίας θέλει να παριστάνει τον αρχηγό. Το ότι δεν ξέρει ποιος είναι o Μπελογιάννης, ποιος είναι ο Πλουμπίδης και πότε κυκλοφόρησε η Αυγή έχει πλάκα, αλλά κάποιος σαν τον άνθρωπο που συστήθηκε ως γκέι εκδοχή ήρωα ταινίας με τον Νίκο Ξανθόπουλο είναι λίγο*. Γι' αυτό σκέφτηκα μερικά άλλα παραμύθια τα οποία θα μπορούσε να διηγηθεί ο Στέφανος προκειμένου να συγκινήσει τους κομμουνιστές της παράταξής του.
Verbatim η φράση του ήταν «Όταν πήγα στο σπίτι του Μπελογιάννη… στην Πελοπόννησο νομίζω;… είχα πραγματικά συγκινηθεί όταν είδα την Αυγή να την κρατάει σε μια φωτογραφία του», αλλά είμαι σίγουρος ότι μπορούσε (και θα ήταν πολύ καλύτερο, δηλαδή ακόμα πιο αστείο) αν έλεγε:
«Όταν πήγα στο σπίτι του Μπελογιάννη… στην Πελοπόννησο νομίζω;… είχα πραγματικά συγκινηθεί όταν είδα μια φωτογραφία του στην οποία κρατούσε στο ένα χέρι το Μπλεκ και στο άλλο τη Σούπερ Κατερίνα κάνοντάς με να αναλογιστώ το χρέος μου απέναντι στην παράταξη που πάντα πάλευε για συμπεριληπτικότητα».
ή
«Όταν πήγα στο σπίτι του Μπελογιάννη… στη Μύκονο πρέπει να ήταν… είχα πραγματικά συγκινηθεί όταν είδα το ΚΛΙΚ να το κρατάει σε μια φωτογραφία του που θυμίζει σε όλους ποια παράταξη ήταν αυτή που ξεβλάχεψε την Ελλάδα».
ή
«Είδα με τα μάτια μου, γωνία Πανεπιστημίου και Βαλαωρίτου, τον Μπελογιάννη να πουλάει τη Σχεδία και ένιωσα το βάρος της ευθύνης που έχει η ηγεσία αυτής της παράταξης. Μπήκα στην Hermes με δάκρυα στα μάτια και όταν με είδε ο Ιάσωνας, το παιδί που δουλεύει εκεί, με ρώτησε αν ήμουν καλά. Του απάντησα πως τούτα τα δέντρα δεν βολεύονται με λιγότερο ουρανό και του ζήτησα να μου δείξει τι καινούργιο υπάρχει».
ή
«Όταν πήγα στο σπίτι του Μπελογιάννη… στην Πελοπόννησο νομίζω;… είχα πραγματικά συγκινηθεί όταν είδα το κινητό του που είχε πάνω πάνω το app του isyriza και wallpaper μια φωτογραφία της Φάρλι που του είχα στείλει λίγο μετά την εκλογή μου στην προεδρία του κόμματος. Αν μπορεί ο κύριος Μητσοτάκης ας μας δείξει το δικό του κινητό, να δει ο ελληνικός λαός τι wallpaper έχει».
Όπως έχουμε καταλάβει στον έναν χρόνο που τον γνωρίζουμε, ο Στέφανος με τα κολλητά ρούχα στερείται του αισθήματος της ντροπής. Μακάρι να αξιοποιήσει μέχρι τέλους αυτό του γνώρισμα και να μας προσφέρει τις σπαρταριστές στιγμές που σίγουρα μπορεί. Και μπράβο του.
*σε αντίθεση με την εξωφρενική ασχετοσύνη των συντακτών της Αυγής στην οποία αναδημοσιεύτηκε με καμάρι η προεδρική μπούρδα. Οι άνθρωποι έχουν βέβαια μια δικαιολογία: εργάζονται για το κόμμα κι αν ο πρόεδρος του κόμματος λέει ότι η Αυγή υπήρχε όταν ζούσε ο Μπελογιάννης, τότε υπήρχε.
Οι εικόνες ντροπής που ξετυλίγονται μπροστά μας τις τελευταίες μέρες ξεγυμνώνουν, με τον πιο δραματικό τρόπο, τη σύνθεση του συνοθυλεύματος που αποτέλεσε τη βάση του ΣΥΡΙΖΑ όλα αυτά τα χρόνια
