Ο ταχυδρόμος των ευρωεκλογών χτυπάει πάντα μια φορά

Όταν επί πέντε χρόνια αποφεύγεις τις σοβαρές μεταρρυθμίσεις στο αδηφάγο και ανεξέλεγκτο κράτος και αναλώνεσαι μόνο στον (θετικό) γάμο και στην τεκνοθεσία των ομοφύλων, είναι λογικό κάποιοι «δικοί σου», συντηρητικοί, να στην έχουν φυλαγμένη. Όταν η οικονομία ανακάμπτει και όλοι έξω μιλούν για το ελληνικό θαύμα, αλλά μέσα, η ακρίβεια και η αισχροκέρδεια  καταβροχθίζουν τις γλίσχρες αυξήσεις των μισθών και των συντάξεων, είναι λογικό και οι μη δικοί, πλην όμως ψηφοφόροι σου να θέλουν να σου στείλουν ένα μήνυμα αγανάκτησης. Και οι ευρωεκλογές είναι η καλύτερη ευκαιρία. Και, δυστυχώς για σένα, το αποτέλεσμά τους δεν είναι πια τόσο ανώδυνο.

Όταν η εγκληματικότητα καλά κρατεί, αλλά η ασφάλεια και η απονομή δικαιοσύνης είναι από προβληματικές έως εξοργιστικές, είναι λογικό οι ανασφαλείς και απροστάτευτοι να θέλουν να εκφραστούν εκλογικά. Σάμπως έχουν άλλον τρόπο; Και, δυστυχώς για σένα, τελείωσε και το άλλοθι του κακού ΣΥΡΙΖΑ που ήθελε τους εγκληματίες ελεύθερους. Διότι το γεγονός ότι κανείς δεν μπήκε φυλακή για την εκατόμβη στο Μάτι, εσύ το χρεώνεσαι πολιτικά και όχι ο νόμος του προηγούμενου με τον οποίο δικάστηκαν. Και πληρώνεις αναδρομικά και δικαίως την φρικτή τραγωδία των Τεμπών, αφού επί των ημερών σου, η διαχείριση και η ασφάλεια της μοναδικής σιδηροδρομικής γραμμής ήταν στη διακριτική ευχέρεια του κάθε κυρ-Βασίλη. Και δεν καταδέχτηκες να το χειριστείς, έστω και επικοινωνιακά. Αν με τη λέξη αλαζονεία εννοούν αυτήν την αδιαφορία, έχουν ένα δίκιο. 

Όταν η δημόσια εκπαίδευση διέρχεται τη μεγαλύτερη δομική κρίση των τελευταίων 50 χρόνων και η μόνη ουσιαστική αντίδραση είναι η απελευθέρωση των μη κρατικών πανεπιστημίων, είναι λογικό να θέλει και η «ματωμένη» ελληνική οικογένεια να στείλει ένα ραβασάκι. Όταν αφήνεις μετέωρη την όποια συμφωνία των Πρεσπών και την κατάλληλη στιγμή και όλως τυχαίως οι γείτονες θυμούνται ότι λέγονται «Μακεδόνες», είναι λογικό οι ακροδεξιοί και οι εθνικόφρονες να κάνουν πάρτι στη Βόρεια Ελλάδα. Και, φυσικά, όταν το όλο κλίμα στην Ευρώπη είναι του στιλ «στείλτε ένα κακό μήνυμα στη συμπερίληψη», πώς φαντάστηκες ότι αυτό δεν θα φτάσει και στην Ελλάδα;

Ο «σοφός» ψηφοφόρος φρόντισε να μη δώσει αέρα σε Ανδρουλάκη και Κασσελάκη, αλλά το 28,31% στη ΝΔ, όπως και η μαζική και εν πολλοίς σκοπούμενη αποχή, είναι ένα σαφές μήνυμα δυσαρέσκειας

Διότι, καλός για σένα ο Ανδρουλάκης και ακόμα καλύτερος ο Κασσελάκης, αφού το ηγετικό τους προφίλ είναι από αδύναμο έως προβληματικό, αλλά δεν αρκούν για να αφήσουν ατσαλάκωτη την εικόνα του κυβερνώντος. Ο «σοφός» ψηφοφόρος φρόντισε να μην τους δώσει αέρα, αλλά το 28,31% στη ΝΔ, όπως και η μαζική και εν πολλοίς σκοπούμενη αποχή, είναι ένα σαφές μήνυμα δυσαρέσκειας. Δεν είναι πλάκα να χάνεις από το 2023 κάπου 1.000.000 ψηφοφόρους, εκ των οποίων ένα μέρος πηγαίνει σε ακροδεξιά φρικιά και το μεγαλύτερο κάθεται επιδεικτικά στο σπίτι του. Βεβαίως και δεν άλλαξαν στρατόπεδο και είναι στο χέρι σου να τους φέρεις πίσω. Αρκεί να μπορείς να διαβάσεις τη συγκυρία και να έχεις τα ανάλογα πολιτικά εργαλεία και νέο αίμα να τα δουλέψει. Έχεις; 

Και η δυσαρέσκεια είναι πολυπαραγοντική. Διότι, αν και κραταιός (42%) δεν τολμάς να βάλεις χέρι στο βαθύ κράτος. Τόσο το φοβάσαι ή δεν θέλεις να το πειράξεις, διότι είναι γεμάτο και με δικά σου παιδιά; Η ΔΟΥ Χαλκίδας είναι ένα πολύ σκληρό μήνυμα, για να μην πιάσουμε τον Δήμο Μετεώρων που πάει προς το γκροτέσκο. Δεν είναι μεμονωμένα γεγονότα, αλλά ακραίες εκφάνσεις μιας γενικώς προβληματικής κατάστασης, η οποία όμως δεν φαίνεται να προβληματίζει την κυβέρνηση, ούτε τους αρμόδιους υπουργούς. Προβληματίζει, όμως, τους πολίτες που νταλαβερίζονται καθημερινά μαζί τους. Έστω και μέσω mail ή τηλεφώνου.

Και, φυσικά, δεν μιλάμε για τίποτα ρηξικέλευθες φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις που θα φέρουν τα πάνω κάτω, αλλά για απλές ρυθμίσεις, με στόχο μια ελαφρώς πιο άνετη και ευχάριστη ζωή. Διότι 5 χρόνια τώρα, ούτε σοβαρή αξιολόγηση έκανες στα σχολεία ούτε το Εθνικό Απολυτήριο περπάτησες ούτε την απρόσκοπτη και ασφαλή λειτουργία των πανεπιστημίων εξασφάλισες. Αντιθέτως, οι μαθητές συνεχίζουν να προάγονται με βαθμούς κάτω από τη βάση σε όλα τα βασικά μαθήματα, οι δάσκαλοι να μην τελειώνουν τη διδακτέα ύλη ακόμα και στα «καλά» δημόσια σχολεία, η Τράπεζα Θεμάτων εξουδετερώθηκε, αφού κανείς δεν ασχολείται μαζί της, τα φροντιστήρια πολλαπλασιάζονται και παραμένουν η μόνη πηγή γνώσης στο λύκειο. Τα πανεπιστήμια συνεχίζουν να καταστρέφονται στην κάθε κινητοποίηση, οι διοικήσεις τους φαντάζουν αδύναμες μπροστά στον μπαχαλοειδή ακτιβισμό ακόμα και των εργαζομένων σε αυτά και η αντιμετώπιση της πολιτείας είναι «άστο, θα ξεθυμάνει».

Στο σοβαρότατο θέμα της ακρίβειας, η κυβέρνηση δηλώνει απλώς ανίκανη. Τα καλάθια του νοικοκυριού ξεπατώθηκαν και τα άλλοθι της ενεργειακής κρίσης, της πράσινης μετάβασης και του πολέμου στην Ουκρανία δεν λειτουργούν πια στο πόπολο, όσο βάσιμα και αν είναι. Οι τιμές είναι δυσανάλογες ως προς τους μισθούς, αλλά και την αντίστοιχη κατάσταση της αγοράς των βασικών ειδών σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες που διαθέτουν πολίτες με πολύ μεγαλύτερη αγοραστική δύναμη. Η μαύρη οικονομία είναι, ως εκ τούτου, μονόδρομος και η Ελλάδα τον ακολουθεί αναγκαστικά. Και δεν μπορεί να κάνει αλλιώς, πρέπει να το παραδεχτείτε. 

Πέντε χρόνια με τρεις διαφορετικούς υπουργούς στο τιμόνι, αλλά όλος ο τομέας της δημόσιας Υγείας είναι προβληματικός και, τέλος πάντων, ο πολίτης δεν έχει δει σοβαρές αλλαγές επειδή άλλαξαν κάποιοι διοικητές νοσοκομείων και θεσμοθετήθηκαν τα απογευματινά χειρουργεία. Και δεν είναι ο πολίτης (ούτε ο αρθρογράφος) υποχρεωμένος να σας προτείνει τις αλλαγές που πρέπει να κάνετε. Εσείς είστε υποχρεωμένοι να τον έχετε ικανοποιημένο, αλλιώς δεν σας ψηφίζει ή ψηφίζει τον ανταγωνιστή σας ή και σας ρίχνει και φέρνει άλλον. Ακόμα και κάποιον τσαρλατάνο, αρκεί να είναι άλλος. Δεν είναι μόνο ελληνικό αυτό και δεν αφορά μόνο το μεταναστευτικό. Ο Μακρόν συνετρίβη, διέλυσε το κοινοβούλιο και κάνει εκλογές, ο φιλελεύθερος Βέλγος Α. Ντε Κρόο έχασε και παραιτήθηκε, στην Αυστρία το FPÖ πάει για εξουσία και ο Σολτς δεν νιώθει τόσο καλά και είναι αμφίβολο αν θα τη βγάλει μέχρι του χρόνου τον Σεπτέμβρη. Αντιθέτως, είδες η Μελόνι;

Το εκλογικό αποτέλεσμα είναι ήττα για την κυβέρνηση, έστω και αν είναι πολύ μπροστά, ήττα για τον ΣΥΡΙΖΑ, έστω και αν ανέκαμψε κάπως μετά από τη διάσπαση, και ελαφριά ήττα για το ΠΑΣΟΚ, αφού είναι τρίτο αλλά όχι μακριά από τον δεύτερο. Φυσικά και ένα τέτοιο αποτέλεσμα απομονώνει τις φωνές που ζητούσαν ανασυνθέσεις στα αριστερά της ΝΔ, αλλά και δυναμώνει άλλες φωνές που ζητούσαν δεξιά στροφή στην πολιτική του κυβερνώντος κόμματος. Και οι φωνές αυτές ταιριάζουν στο ευρωπαϊκό κλίμα της επόμενης ημέρας. Δύσκολες επιλογές με αμφίβολα αποτελέσματα, σε ένα ρευστό εκλογικό κοινό που δεν έχει πια ισχυρούς πολιτικούς δεσμούς με κανέναν και μπορεί να μετακινείται άνετα από κόμμα σε κόμμα. Αναζητώντας το καλύτερο για τον εαυτό του. 

Η Ευρώπη φοβάται και θέλει να τελειώνει ο πόλεμος στην Ουκρανία, αλλά χωρίς να κερδίσει η Ρωσία. Η Ευρώπη φοβάται την ακριβή πράσινη μετάβαση, δεν θέλει να χάσει τους φθηνούς υδρογονάνθρακες, αλλά θέλει και καθαρό περιβάλλον. Η Ευρώπη φοβάται, επειδή ο πληθυσμός της μειώνεται ραγδαία, αλλά δεν θέλει και άλλους ανεξέλεγκτους μετανάστες από την Ασία και την Αφρική. Η Ευρώπη φοβάται, επειδή ξεμένει από παραγωγικές δυνάμεις, αλλά δεν θέλει να ξαναγυρίσει και στην κοινωνία των μπλε κολάρων. Η Ευρώπη σε πολλά σταυροδρόμια, παλεύει με τους δαίμονες και τις αντιφάσεις της. «Είναι πια πολύ μεγάλη, με τιράντες και γυαλιά και όλο φοβάται το αύριο». Η Ελλάδα, πάλι, είναι πιο ξέγνοιαστη. Αντί να πάει να ψηφίσει, πάει για μπάνιο. Αιώνιο ελληνικό καλοκαίρι.