Λέγαμε τις προάλλες πώς και γιατί φέτος ζήσαμε το σπάνιο, Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά γεμάτα από πολιτικές ειδήσεις. Για τους ίδιους κυλιόμενους λόγους ξεκίνησε ένα μήνα νωρίτερα και το Τριώδιο, οπότε αμολήθηκαν ποικίλα γνωστά παρτάλια σε πλατείες, προκυμαίες, λαϊκές αγορές και στα σαλονάκια μας. Στόχος τους, να μας δείξουν την αγάπη τους και να αντιγυρέψουνε το ηθικό μας έρεισμα μετά ψήφου. Κι εμείς, σαν έτοιμα από καιρό περιστεράκια, περιμένουμε την ώρα την καλή, για να προχωρήσουμε στο παρασύνθημα, ζώντας αυτόν τον πρώιμο Καρνάβαλο.
Αρπαγμένοι από το κυρίαρχο εθνικό δόγμα «Δεν είμαι εγώ χαζός, οι Άλλοι συνωμοτούν εναντίον μου», ξορκίζουμε τις στραβωμάρες και τις άτσαλες και επιθετικές κουτουλιές μας στα Τείχη της Δυσκολίας. Οι ηγεσίες, φορώντας τις μάσκες τους τις πλουμιστές, κατεβαίνουν στο διαρκές εθνικό μπαλ μασκέ, όπου ο οχλοπολτός πίνοντας και χαχανίζοντας μασάει τον ταραμά. Και πλέον, εθισμένος στο ψεύδος, ρουφάει ό, τι του ξεφουρνίσουν οι φαινακισμένοι πολιτικοί απατεώνες. Και νοιώθει να τον πνίγει και το δίκιο, που θα του εξασφαλίσουν οι μασκέ ηγεσίες.
Μόνο ενδεικτικά, για να μην είμαστε ασαφείς, 8 στους 10 Συριζαίους και 5 στους 10 ψηφοφόρους, πιστεύουν ότι αν διαφωνήσουμε με την Τρόικα, τότε αυτή θα υποχωρήσει… Και 6 στους 10 ανησυχούν για την παραμονή μας στο ευρώ, που προφανώς διακυβεύεται από την επιθετική «αντιμνημονιακή» γιούργια του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά οι περισσότεροι ψηφοφόροι προτιμούν κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Πώς είναι συμβατά όλα αυτά; Τι συμπεραίνει εδώ ο Ποιητής; Φέρτε του το διαβατήριό του!!!
Ζημιά ο μη Διάλογος
Γιατί είμαστε τόσο μυαλοκόπανοι; Η πρώτη εξήγηση είναι προφανής. Γιατί στον τόπο δεν γίνεται Διάλογος. Δεν χύνεται σάλιο, για λίγες αυτονόητες εξηγήσεις. Αυτή τη φορά, λόγω της περίεργης δειλίας του κ. Σαμαρά. Και είναι διπλό το κρίμα. Πρώτον, επί της δημοκρατικής ουσίας, γιατί πάμε εκλογές και χαμπάρι δεν παίρνουμε για τα μείζονα διακυβεύματα. Και δεύτερον, γιατί χωρίς διάλογο, δίνουμε προς τα έξω την άθλια εικόνα που θα έπρεπε να κρύβουμε, για να μειώσουμε τη διάθεση να μας πετάξουν εκτός Ένωσης με τις κλωτσιές. Ο κ. Σαμαράς επισημοποιεί πόσο βαθύ είναι το καθ’ ημάς εθνικό ισλάμ, που δεν μπορεί ούτε να κάνει μια προεκλογική συζήτηση…
Και να πεις ότι έχει λόγους να φοβάται («Δεν κάνουμε διάλογο με τους υβριστές μας»); Ίσα ίσα, ρόμπα θα τον έκανε τον υβριστή κ. Τσίπρα, έτσι και τον αντιμετώπιζε σε ντημπαίητ. Βέβαια, ενισχύουν και οι δύο την Πελατεία το ίδιο, εξ ίσου είναι διάτρητοι με κοινές πελατειακές πομπές. Οπότε, δεν φοβάται τον κ. Τσίπρα ο κ. Σαμαράς, του οποίου τελικά παίζει το παιγνίδι. Κάποιον ανεξέλεγκτο δημοσιογράφο φοβάται, προφανώς. Εκείνον που θα τον ρώταγε, πόσο ντρέπεται που είπε τότε στο αεροπλάνο «ουδείς αναμάρτητος», όταν του ζήτησαν να ερμηνεύσει την κωλοτούμπα, που από τα Ζάππεια τον μεταμόρφωσε σε «μνημονιακό»… Ας πει ότι τα ’χει αυτά το διαρκές εθνικό μπαλ μασκέ. Και δεν είμαστε έθνος καρνάβαλο φορ νάθινγκ.
Και αυτά είναι τα αποτελέσματα του μη διαλόγου. Και ο λαός θα ξαναπάει αδιάβαστος στην κάλπη, οπότε πάλι θα την κάνει κανονικά, όπως την κάνει αδιαλείπτως εδώ και δεκαετίες. Και θα ξαναδώσουμε διεθνώς την κακή εικόνα, ότι δεν είμαστε μια κανονική χώρα και ότι ορθώς ο Χάντινκτον μας τοποθέτησε από την από την επέκεινα πλευρά στο χάρτη των εθνών… Όχι μαζί με τους δυτικούς κληρονόμους του Αριστοτέλη, αλλά από τη μεριά του ισλάμ και του μπαλκάν κομμουνίστ. Κάτι δεν καταλαβαίνεις; Μεταβιβάστε τα αυτά και στον απερχόμενο πρωθυπουργό, ο οποίος διαγκωνίζεται με τον κ. Τσίπρα, περί του ποίος ασκεί καλύτερα την Πολιτική της Παναγιάς, η Δεξιά του Κυρίου ή μήπως η «Αριστερά» του Κυρίου;…
Φοβερό θύμα ο κ. Σαμαράς! Θέλει να κάνει την ανατροπή, αλλά πώς αυτή να συμβεί, χωρίς τον αποκαλυπτικό διάλογο που θα μπορούσε να φέρει μεγάλες ανατροπές;… Ο μη Διάλογος συμφέρει αυτόν που προηγείται και περιμένει πώς και πώς να περνάνε οι μέρες χωρίς διάλογο και χωρίς ανατροπές. Στρατηγικά δαιμόνια αυτοί οι Σαμαρίστας. Αν σκεφτείς ότι εξ αιτίας τους κάνει περίπατο ο πλέον ασόβαρος θίασος που καβάλησε ποτέ το καθ’ ημάς ισλάμ…
Μάλιστα, έτσι την πληρώνουν και οι «μικροί». Χωρίς διάλογο, πώς θα μάθει ο ελληνικός λαός το καταπληκτικό μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα που παρουσίασε Το Ποτάμι για τη Δημόσια Διοίκηση, προφανώς εμπνεύσεως Παναγιώτη Καρκατσούλη; Ίσως ο εν λόγω να είναι η μακράν καλύτερη επιλογή κορυφαίου σε λίστα Επικρατείας. Ας θεωρήσουμε άλλου είδους την περίπτωση του Γιώργου Φλωρίδη, που έχει ως πολιτικό πρόσωπο μια αξία και ένα ήθος μετά την πενταετή καθαρτήρια αυτοαπομόνωσή του. Πώς θα φανεί, χωρίς διάλογο, λοιπόν, ότι τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν τιποτένιο πρόγραμμα, ενώ ας πούμε το εγκαλούμενο για «θολούρα» Ποτάμι έχει μακράν το πιο συγκροτημένο και ανατρεπτικό πρόγραμμα; Γι’ αυτό ο κ. Τσίπρας θα ευγνωμονεί τον κ. Σαμαρά, αφού ευνοείται αφόρητα από τον μη διάλογο…
Άμα θέλετε να παίξουμε ολοκληρωτικά την παρτίδα MONOPOLY που θέλουμε, δώστε μας αυτοδυναμία, αλλιώς θα τα κάνουμε όλα μεσοβέζικα, απειλεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Μα πώς θα αποκαλυφθεί το Άγος αυτής της αστειότητας, αν δεν γίνει διάλογος να το ξεσκεπάσει και να το καθάρει; Χωρίς διάλογο, χωρίς αληθινές σκληρές δημοσιογραφικές ερωτήσεις, αλωνίζουν οι Κομισσάριοι και λένε απίστευτα. Και δεν φαίνεται πόσο το γελοίο έχει κοντά ποδάρια. Ούτε πώς, μόλις εικάζεται δύσκολη ερώτηση, η συριζαϊκή σουπιά χύνει «αντιμνημονιακό» μελάνι τύπου (εντελώς άσχετου) «το e-mail Χαρδούβελη» και αποκρούει την πίεση και πάμε γι’ άλλα…
Έρχεται ο Μάμαλης με στρατό μιλλιούνια
«Η έξοδος της Ελλάδας από το Ευρώ θα έχει παγκόσμιες συνέπειες, αλλά φαίνεται αναπόφευκτη, καθώς η αντίσταση των Ελλήνων στις μεταρρυθμίσεις είναι ανυπέρβλητη», έγραψε προχτές ο Ιντεπέντεντ. Αυτή η ανάλυση έχει όλο το χαρτί, η μόνη που συλλαμβάνει το πρόβλημα του τσιφτετέλληνα… Και προφανώς αυτό που πέντε χρόνια επιτρέπει στον ελληνικό λαό να αντιστέκεται στις μεταρρυθμίσεις είναι η παρανοϊκή «αντιμνημονιακή» απάτη, της οποίας ηγέτης, μετά τα Ζάππεια είναι πλέον μοναχός ο κ. Τσίπρας.
Επίσης ο σύμβουλος του Σώυμπλε, Κλέμενς Φούεστ, είπε προχτές «η διάθεση των άλλων ευρωπαϊκών κρατών να αναλάβουν επιπλέον βάρη για χάρη της Ελλάδας έχει σε μεγάλο βαθμό εξαντληθεί. Το σχέδιο του Τσίπρα –δηλαδή ένα νέο κούρεμα και υψηλότερες κρατικές δαπάνες στην Ελλάδα– σημαίνει πρακτικά ότι οι φορολογούμενοι των άλλων κρατών πρέπει να χρηματοδοτήσουν τις κρατικές δαπάνες στην Ελλάδα». Αυτές οι δύο διευκρινίσεις δείχνουν την αλήθεια, που κρύβει ο μη διάλογος, δείχνουν τα γλέντια που φέρνει η επερχόμενη Δικτατορία του Κομισσαριάτου…
Όταν τις προάλλες βεβαιωθήκαμε ότι ο κ. Τσίπρας είπε «όχι μονομερείς ενέργειες, εκτός εάν μας αναγκάσουν», τότε βγήκε ο κ. Σκουρλέτης και το διευκρίνισε διασωστικά: εννοούσε, λέει, ο κ. Τσίπρας, ότι αν επιμείνουν οι δανειστές, οι 100 δόσεις να γίνουν 72, τότε θα αναγκαστούμε να δράσουμε μονομερώς. Πιο γελοία εξήγηση πεθαίνεις, Παναγιά μου Μεγαλόχαρη! Έτσι του το χαρίσαμε του κ. Τσίπρα. Λες και ο αριθμός των δόσεων στα ασφαλιστικά ταμεία σημαίνει μονομερή ενέργεια και όχι το ΔΕΝ πληρώνω ένα ομόλογο… Όλες αυτές οι αθλιότητες περνάνε απαρατήρητες, είτε από ανεπάρκεια των δημοσιογράφων είτε από μείζονα θεσμική έλλειψη διαλόγου…
Εν τω μεταξύ, ανάμεσα σε εκατοντάδες δημοσιεύματα, που φανερά δείχνουν σοβαρή ανησυχία για την επερχόμενη ασυναρτησία στην Ελλάδα, βγαίνουν και πέντε έξη, που λένε καλά κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ και είναι πολύ ωραίος… Αυτό αρκεί για τον κ. Τσίπρα, που χωρίς διάλογο βαράει σύγχυση και πορεύεται, μετρώντας τις μέρες που περνούν. Χωρίς διάλογο. Ακριβώς αυτό θέλει, να περνούν οι μέρες χωρείς να εκδηλώνεται ισχυρό σοκ κατά της δυναμικής του…
Ο κ. Τσίπρας μας θυμίζει έντονα τον Κωστάκη τον ανωφελή, που πες πες πες, το είχε μάθει το ποίημα και τα περιστεράκια (με την αβάντα του συστήματος Τράγκα) είχαν αρχίσει να τον θαυμάζουν. Και να περιμένουν την ώρα και τη στιγμή που θα ανεβάσει το έθνος στο ρετιρέ του πλανήτη, όπως και έκανε τα επόμενα πέντε χρόνια. Μόνο που τώρα το τάιμινγκ είναι πολύ σκληρό και αδίστακτα τσιγγούνικο για κάθε λαϊκιστή, που πάει να παίξει Μονόπολυ εις βάρος του κουρασμένου έθνους. Τώρα τα διακυβεύματα στο εθνικό μπαλ μασκέ είναι πολύ σοβαρά…
Έρχεται ο Μάμαλης με στρατό μιλλιούνια, φώναζαν έντρομοι οι επαναστατημένοι του Μωρηά, όταν έμαθαν πως πλησιάζει ο πολυπληθής στρατός του Δράμαλη. Κάπως έτσι και τώρα μυρίζει η επέλαση υπό τον στρατάρχη Τσίπρα του επανακάμπτοντος πελατειακού παρακρατισμού, που με ένα νόμο κι ένα άρθρο έρχεται να ξαναπάρει αυτά που (δεν) του ανήκουν… Το ουσιώδες πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι δεν ξέρει τι θέλει και δεν θα ησυχάσει εάν δεν το επιτύχει. Προτάσσει λοιπόν, τα δίκια του λαού που έρχεται να τα υπερασπίσει στην Ευρώπη…
Ποια είναι αυτά; Το πάρτυ των συμφερόντων, η αντικοινωνική σύνταξη στα 48 εις βάρος των παιδιών και των εγγονιών μας. Όπως και ο 16ος μισθός των προνομιούχων υπάλλήλων της Βουλής. Θυμόμαστε όλοι τον κ. Λαφαζάνη να κρατάει το πανώ τους και να τους στηρίζει ηθικά όταν εκβίαζαν το Κοινοβούλιο, πριν από εθνικά κρίσιμη ψηφοφορία. Κάπως έτσι δεν φρόντιζε πάντα το εθνικό μπαλ μασκέ να στηρίζει το πάρτυ των συμφερόντων και τα προνόμια των λοιπών προοδευτικών δυνάμεων; Κρύβει λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ το πρόβλημα που έφερε τη χρεωκοπία και προτάσσει το άσχετο πρόβλημα του χρέους και δη της Ευρώπης…
Έρχονται οι Λος Λαπατόλιος
Οι Λος Τόλιος, που λέγαμε τις προάλλες, είναι σαν τη Λερναία Ύδρα, μια κεφαλή κόβεις, δέκα σου ξεπετιούνται από το πουθενά. Ταπώνουν τον κύριο Τόλιο, τους βγαίνει ο Πριμηκήρης, κόβουνε κι αυτόν, πετάγεται Λεουτσάκος. Η παιδική χαρά είναι αήττητη. Αλλά δεν συμβαίνει αυτό μόνο στο πεδίο των λιμοκοντόρων. Τα ίδια ισχύουν και στο επίπεδο των «Μεγάλων», των «ηγετικών φυσιογνωμιών». Φεύγει ο Μηλιός, σου έρχεται ο Λαπαβίτσας (αλήθεια, εκείνος ο κ. Λαπατσιώρας, που θα έσωζε την Κύπρο, άραγε τι απέγινε…), χάνεται ετούτος, έρχεται ο κ. Σταθάκης.
Κρύβεται ο Σταθάκης, νάτος πετιέται ο κ. Δραγασάκης, ο και σοβαρός επιλεγόμενος, που υπόσχεται ότι για ένα εξάμηνο θα μας κάνει μια εγχειρισούλα πάνω από τα ρούχα. Και τότε, εκτός προγράμματος «μνημονιακού» τα έσοδα θα αβγατίζουν από τους (ανύπαρκτους) φοροεισπρακτικούς μηχανισμούς (γέλια)… Και καπάκι, έρχεται ο κ. Βαρουφάκης, ο οποίος λέει ξεκάθαρα, αυτό που ξεκάθαρα διαψεύδουν όλοι τους μαζί. Ότι πρέπει να περάσουμε κάμποσο καιρό με αίμα και δάκρυα. Τι εννοεί ο ποιητής, όλοι το καταλαβαίνουμε. Να συγκρουστούμε με την Ε.Ε. και να χρεωκοπήσουμε. Άτακτα. Όπως το είπε και ο κ. Λαπαβίτσας. Ο ένας σφυρίζει κάτι πιο κλέφτικο από τον άλλο.
Ώσπου ανάβουνε τα φώτα. Και βγαίνει ο κ. Τσίπρας, ο πρωταγωνιστής, με ένα πριόνι, φοράει ντενεκεδένιο στέμμα, με ένα ζευγάρι παρωπίδες. Και πετάει τη μεγάλη πιπεριά, την οποία πάλι ισχυρίστηκε και χτες ότι καλώς την είπε: «Δεν θα κάνουμε μονομερείς ενέργειες, εκτός εάν μας αναγκάσουν!» Και έτσι πορευόμαστε. Και ο ενθουσιώδης ιδιοτελής οχλοπολτός, ο κόσμος της μικροδιαφθοράς, που λέγαμε παλιότερα ότι στηρίζει το πάρτυ του πελατειακού παρακράτους, έρχεται και βάζει πλάτη.
Μόνοι τους, λοιπόν, οι Λος Λαπατόλιος, τώρα πλέον και ο ίδιος ο κ. Τσίπρας είναι ένας Λαπατόλιο, τα λένε τα απίστευτα. Και όταν κάποιος τους πει μα τι είναι αυτά που λέτε, που το ένα αντιφάσκει και ακυρώνει το επόμενο; Πάτε για χρεωκοπία, είναι ολοφάνερο! ΟΧΙ, σου απαντούν! Δεν θα γίνει χρεωκοπία, διότι τότε δεν θα αντέξουν την πίεση οι Ευρωπαίοι και θα μας τα δώσουν όλα, αφού θα έχουν υποκύψει στον υψιπετή αρχιδιαπραγματευταραδισμό μας! Και τους λες «Και αν δεν;». Δεν υπάρχει περίπτωση, απαντούν. Γι’ αυτό και δε χρειαζόμαστε Πλαν Μπη!...
Και τους ξαναλές. Δεν μπορεί να λέτε τέτοια πράματα. Και αν δεν; Αν δεν, ο Θεός της Ελλάδος είναι μεγάλος, Αλλάχ Ακ Μπαρ, σου απαντούν!
Αυτό είναι το Δόγμα ΣΥΡΙΖΑ. Θα πάμε να το παίξουμε αρχιδιαπραγματευταράδες. Κι άμα δεν μας κάτσει, από πίσω έρχεται ο Θεός και καθαρίζει… Κάποιοι κινδυνολόγοι λένε πως αυτό είναι τζογαδορισμός αισχίστου και απαραδέκτου. Πως δεν γίνεται να παίζεται η χώρα στα ζάρια, έτσι για πλάκα, για να κάνουν χάζι οι μαθητευόμενοι μάγοι…
Ο σοφός λαός θα μας δώσει την εντολή και σεις θα τρέχετε, σου απαντούν… Ποιοι είμαστε εμείς που θα τρέχουμε, βέβαια; Ο ελληνικός λαός είμαστε εμείς. Τα εξαπατηθέντα περιστεράκια από τον Ζάππειο κύριο Σαμαρά, που ήρθε και δεν έκανε τα ίδια ακριβώς που δεν είχε κάνει και ο προκάτοχός του… Που άλλα είχαν συμφωνήσει με τους δανειστές (δηλαδή να εκλογικεύσουν το πελατειακό παρακράτος) και άλλα έκαναν…
Και γι’ αυτό οι Τσιφτετέλληνες δεν σώθηκαν όπως οι Ιρλανδοί, οι οποίοι έκαναν με κέφι αυτά που τους ζήτησαν, αν και δεν έφταιγαν για τις κραιπάλες των τραπεζών τους… Και ενώ τώρα οι Ιρλανδοί πάλι φυσάνε αναπτυξιακά, εμείς, για διπλάσιο χρόνο άπραγοι, βυθιζόμαστε στους πάτους της ανυποληψίας και του «αντιμνημονιακού» ψεύδους…
Γενικά το έθνος είναι ψεκασμένο και απασφαλισμένο, ακούει τις ηγεσίες του Καρνάβαλου να τιποτολογούν μετά στομφώδους ευτελείας, απαντώντας σε ερωτήματα που δεν τους τέθηκαν. Έτσι δεν απαντούν στα σοβαρά ερωτήματα και λένε ό, τι να ‘ναι, όντας πεισμένοι ότι ο κύβος ερρίφθη για πάρτη τους. Όλα θα πάνε καλά, μην κινδυνολογούμε. Αλλάχ Ακ Μπαρ.
Υ.Γ. 1 Και ένα υστερόγραφο που χρωστάμε από το «Η μυλωνού τον άντρα της με τους διαπραγματευτάδες». Εξ ορισμού η διαπραγμάτευση σημαίνει συμβιβασμό. Πώς γίνεται, λοιπόν, να είναι τόσο αρχιδιαπραγματευταράδες, εκείνοι που θεωρούν προδοσία και τον ελάχιστο συμβιβασμό; Και θεωρούν ότι το μόνο αξιοπρεπές που έχει μπροστά του ένας διαπραγματευτής είναι «ή όλα ή τίποτε»; Πώς την κορυφαία ανακάλυψη της Σύγχρονης Ευρωπαϊκής Κουλτούρας, τον Συμβιβασμό, που τόσο μισεί το εθνικό μας ισλάμ, ξαφνικά τώρα ο Καραγκιόζης Διαπραγματευτής τον έχει τόσο περί πολλού;
Υ.Γ. 2 Κιδησό
Νταξ, το ότι ακόμα υπάρχουν υπανάπτυκτοι, που δεν έχουνε καταλάβει τι έχει πάθει το έθνος και γιατί, που φωνάζουν «Σήκω Αντρέα για να δεις το παιδί της Αλλαγής!» και «Αντρέα ζεις, εσύ μας οδηγείς!», κάτι σημαίνει… Πολλά σημαίνει για τον καθ’ ημάς Καρνάβαλο διαρκείας. Και προβαλλόμενο στη σημερινή προεκλογική ατμόσφαιρα, δείχνει πόσο δύσκολο γίνεται να προβλέψεις την εκλογική συμπεριφορά μας, όταν και το κόμμα του νέου Γιωργακισμού μάλλον γέρνει προς την πάντα των ψεκαζμένων κάνοντας το τοπίο να μεγαλώνει.
Το κόμμα Καρχιμάκη, Πετσάλνικου, με το σύμβολο που θυμίζει ό, τι είχε επιλέξει πριν 45 χρόνια ο Φρανσουά Μιττερράν για το Σοσιαλιστικό του κόμμα, προοιωνίζεται σύγχρονα πράματα. Ντυμένος γαμπρός ο Πρόεδρος αυτού του κόμματος κ. Παπανδρέου, βγήκε προχτές παγανιά ο πικραμένος, γιατί έχει ένα δίκιο. Είναι αμαρτία να τρώει όλο το βρόμικο ξύλο του αντιμνημονιακού ψέματος.
Δεν παύει όμως να γελοιοποιείται αυτός και σύμπας ο Γιωργακισμός, όταν το κεντρικό του δόγμα, ο πυρήνας της σκέψης του, είναι ότι τον πρόδωσε ο Βενιζέλος και όχι που ο ανήμπορος επεξεργαστής του έμεινε από μπαταρίες… Ενώ κανείς ομόλογός του δεν ευνοήθηκε ποτέ όσο αυτός από τέτοια πληθώρα μεγάλων ευκαιριών, τις οποίες στάθηκε ανίκανος να αξιοποιήσει λυσιτελώς για την κοινωνία. Άντε να τον ξεπερνάει σε ανικανότητα, αν και εξυπνότερος, ο άλλος μεγαλειώδης γόνος, ο ανωφελής ηγέτης του Κωστακισμού, τον οποίο αν έβλεπε ο θείος του από ψηλά θα έτρωγε μεγάλη πίκρα…
Υ.Γ. 3 Ο κ. Βενιζέλος, λέει, δεν θέλει διάλογο με τους Γιωργακιστές. Γιατί; Η αλήθεια δεν φοβάται τον διάλογο. Μάλιστα, μετά από αυτό άρχισε να επιτίθεται εν ου παικτοίς και στο Ποτάμι, ότι τάχα είναι μια νέα ΔΗΜΑΡ που έχει πολλούς νεοφιλελεύθερους. Αυτό είναι ψέμα. Πρώτον, γιατί η πιπερολογία περί «αντι-νεοφιλελεύθερου προοδευτικού προσήμου» είναι ειδικότητα του Αβραμόπουλου της Αριστεράς, που τώρα μιμείται ο κ. Βενιζέλος. Νέα ΔΗΜΑΡ μοιάζει μάλλον το ΠΑΣΟΚ, λοιπόν.
Πράγματι το Ποτάμι έχει και αντιπελατειακή και μεταρρυθμιστική ατζέντα. Τόσες δεκαετίες αυτή η ατζέντα βαλλόταν από το δήθεν «αντι-νεοφιλελεύθερο προοδευτικό πρόσημο», το οποίο έμπρακτα έφερε τη χρεωκοπία υπό την καθοδήγηση του Μείζονος ΠΑΣΟΚ, που περιείχε και τη Ν.Δ και ασφαλώς την «Αριστερά». Τώρα μάλιστα κυρίως την «Αριστερά», που πλέον είναι ο στυλοβάτης ΤΟΥ Συστήματος, που είναι ΤΟ Καθεστώς.
Ντροπή, τώρα, ο κ. Βενιζέλος να κάνει τέτοια μικροπολιτικά παίγνια. Μάλιστα, έτσι αυτοακυρώνεται. Αφού όποιος θέλει αυτή την «προοδευτική, αντι-ΝΦ» ατζέντα του πελατειακού Πασοκτζισμού, γιατί να ψηφίσει ΠΑΣΟΚ και όχι το πρωτότυπο, που πλέον είναι το πάρτυ των συμφερόντων, ο κληρονόμος ΣΥΡΙΖΑ; Και ο κ. Θεοδωράκης γιατί δεν του απαντά; Αρκείται να δηλώνει ότι το ποτάμι είναι «μεταμνημονιακό» κόμμα; Αυτά ας τα πούμε μετά από 20 χρονάκια. Ως τότε, το μπαλ μασκέ θα φουντώσει. Και δεν θα υπάρχει τίποτε μεταμνημονιακό, γιατί τώρα με τον ΣΥΡΙΖΑ (μάλλον μετά από το πολύτιμο αποτύπωμά των Λος Λαπατόλιος…) θα έρθουν τα πραγματικά σκληρά μνημόνια…
