Ευρωεκλογές 2024: Ο Μάνος Βουλαρίνος σχολιάζει τα αποτελέσματα στην Ελλάδα.
Όταν την Παρασκευή έγραφα ότι το καλύτερο αποτέλεσμα για τη χώρα θα ήταν ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ να πάρουν χαμηλά ποσοστά προκειμένου να απαλλαγούν από τις ανεπαρκείς ηγεσίες τους ,ώστε η χώρα να αποκτήσει αντιπολίτευση, ομολογώ ότι δεν πίστευα ότι αυτό μπορούσε να συμβεί, και με ποσοστό κάτω από το 30%, για τη Νέα τη Δημοκρατία ώστε το μήνυμα να είναι το ίδιο δυνατό και για την κυβέρνηση που μοιάζει να αδιαφορεί για οτιδήποτε αφορά την καθημερινότητα των πολιτών. Κι όμως αυτό ακριβώς έγινε και είναι ένα καταπληκτικό αποτέλεσμα. Γιατί δείχνει την απαίτηση για σοβαρότητα από την κυβέρνηση απορρίπτοντας ταυτοχρόνως την αστεία αντιπολίτευση του Στέφανου με τα κολλητά ρούχα και του συντρόφου Ανδρουλάκη.
Δεν χρειάζεται πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς ότι το αποτέλεσμα των εκλογών ήταν πρώτα και πάνω από όλα μια πανωλεθρία της αντιπολίτευσης. Μια πανωλεθρία αναμενόμενη, αλλά σε κάθε περίπτωση πολύ βαριά – όπως κάθε πανωλεθρία.
Γιατί τι άλλο παρά πανωλεθρία είναι για μια αντιπολίτευση να μένει σχεδόν 14 μονάδες πίσω από μια κυβέρνηση η οποία όχι μόνο κυβερνάει 5 χρόνια, αλλά από το 2022 και μετά και παραπατάει και δέχεται τις σκληρές (αλλά προφανώς ανόητες και αναποτελεσματικές) επιθέσεις τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και του ΣΥΡΙΖΑ. Αν μάλιστα σκεφτούμε πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει νέο αρχηγό, ίσως καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι ακόμα και η λέξη πανωλεθρία είναι λίγη για να περιγράψει το μέγεθος της αποτυχίας των δύο μεγάλων της αντιπολίτευσης.
Φυσικά για όποιον κατοικεί στην Ελλάδα η πανωλεθρία ήταν αναμενόμενη. Ένας άνθρωπος άσχετος με την πολιτική αλλά και την πραγματικότητα, όπως ο Κασσελάκης δεν μπορεί να απειλήσει καμία κυβέρνηση. Αυτό δεν μπορεί να το πετύχει φυσικά ούτε και κάποιος ανύπαρκτος, όπως ο σύντροφος Ανδρουλάκης. Η αποτυχία και των δύο επιβεβαίωσε την ανεπάρκειά τους και η αντικατάστασή τους είναι πιθανότατα η μόνη ελπίδα να αποκτήσει η χώρα μια αντιπολίτευση της προκοπής.
Όταν ακόμα και στις ευρωεκλογές (που αποτελούν προνομιακό πεδίο της αντιπολίτευσης αφού η ψήφος διαμαρτυρίας δίνεται με ευκολία) δεν καταφέρνεις να βελτιώσεις τα ποσοστά των εκλογών, τότε η μόνη λέξη που μπορεί να σε χαρακτηρίσει είναι ανίκανος.
Το αποτέλεσμα, όπως και η αποχή, επιβεβαιώνουν ότι οι ψηφοφόροι –ακόμα κι αυτοί που δεν τον βλέπουν με συμπάθεια– προτιμούν τον Μητσοτάκη από την ανεπαρκή αντιπολίτευση και απλώς του ζητούν να σοβαρευτεί. Σκεφτείτε ότι ακόμα και στις ευρωεκλογές που η ψήφος στην αντιπολίτευση είναι στην πραγματικότητα χωρίς σοβαρές συνέπειες, οι δυσαρεστημένοι προτίμησαν να απέχουν παρά να ψηφίσουν Κασσελάκη η Ανδρουλάκη.
Όσο για την τάχα ανησυχητική άνοδο της πολύ (και συχνά ψεκασμένης) δεξιάς νομίζω πως είναι περισσότερο μια δημοσιογραφική επινόηση προκειμένου να μπορούν οι «έγκριτοι» αναλυτές να δηλώνουν με σοβαροφάνεια τον προβληματισμό τους παρά μια πραγματικότητα. Το ποσοστό του Βελόπουλου μοιάζει μεγάλο, αλλά στην ουσία είναι το άθροισμα των ψήφων του με τις ψήφους των Σπαρτιατών. Η Νίκη πήρε ούτε μια μονάδα παραπάνω, και η μόνη πραγματική άνοδος είναι της Λατινοπούλου. Αν σκεφτούμε ότι η σύγκριση γίνεται με τις εθνικές εκλογές τότε θα δούμε ότι πρόκειται για έναν επινοημένο μπαμπούλα. Σε αντίθεση με άλλες χώρες της Ευρώπης η Ελλάδα εξακολουθεί να ψηφίζει γύρω από το κέντρο. Οι ψηφοφόροι δεν στρίβουν πιο δεξιά, όπως ισχυρίζονται οι «έγκριτοι», αλλά απαιτούν σοβαρότητα και αποτελεσματικότητα, και χτες το έδειξαν με τον πιο εμφατικό τρόπο. Και μπράβο τους.
ΥΓ – Αποδεικνύεται πόσο τεράστια ανοησία ήταν η τοποθέτηση του πήχη της ΝΔ στο 33%. Πώς είναι δυνατόν να πιστεύουν ότι μια κυβέρνηση 5ετίας θα φτάσει στο ποσοστό των προηγουμένων ευρωεκλογών που έγιναν με τη Νέα Δημοκρατία προ των πυλών της εξουσίας;
ΥΓ2 – Τελικά χάρη στην παρεξηγημένη (και από εμένα, και λάθος μου) αποχή είναι που έγινε δυνατό αυτό το αποτέλεσμα. Είναι δείγμα ωριμότητας να θέλεις να διαμαρτυρηθείς και να προτιμάς να απέχεις από το να ψηφίσεις άχρηστους και κλόουν.
8°
