Οι ευρωεκλογές ως προάγγελος της ήττας της πολιτικής

Η προεκλογική περίοδος που διανύουμε εγκαινιάζει μια νέα εποχή στην πολιτική ζωή της χώρας. Την απολιτική εποχή. Το ενδιαφέρον των κομμάτων είναι στραμμένο κυρίως στις επικοινωνιακές μορφές προσέλκυσης ψηφοφόρων, ακόμα κι όταν πολλές από αυτές οδηγούν στην απομάκρυνση από τις κάλπες ολοένα και περισσότερων πολιτών. Σημασία δεν έχει τελικά το πόσοι θα πάνε ψηφίσουν στις Ευρωκλογές αλλά το πόσους από αυτούς που θα πάνε θα μπορέσει να κερδίσει κάθε κόμμα. Οι περισσότερες πολιτικές δυνάμεις ελπίζουν σε μια αύξηση της αποχής προκειμένου να αυξήσουν τα ποσοστά τους και να εμφανίσουν ως άνοδο τη μείωση της επιρροής τους.

Μεγάλη χαμένη της λογικής αυτής είναι πρώτα απ´ όλα η δημοκρατία που αντλεί την ισχύ και το κύρος της από τη μαζική συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία. Όσο οι πλειοψηφίες θα μετατρέπονται σε πλειοψηφούσες μειοψηφίες τόσο περισσότερο θα ενισχύονται οι ακραίες φωνές και οι λαϊκιστικές-αντιδημοκρατικές δυνάμεις. Αντίθετα, θα εξασθενεί ακόμα περισσότερο το επιχείρημα «μην αφήνεις τους άλλους να αποφασίσουν για σένα» αφού ένα μεγάλο μέρος των πολιτών που συμμετείχαν στις εκλογές αισθάνονται πλέον απογοητευμένοι από την κρίση εκπροσώπησης που βιώνουν και απέχουν.

Στη συγκεκριμένη εκλογική μάχη χαμένη κινδυνεύει να βγει και η υπόθεση της «Ενωμένης Ευρώπης» αφού αυτό που διακυβεύεται από την ψήφο των ευρωπαίων είναι το μέλλον της.

Στη συγκεκριμένη εκλογική μάχη χαμένη κινδυνεύει να βγει και η υπόθεση της «Ενωμένης Ευρώπης» αφού αυτό που διακυβεύεται από την ψήφο των ευρωπαίων είναι το μέλλον της. Η θεαματική άνοδος της Ακροδεξιάς σε μια σειρά από χώρες-μέλη απειλεί να υψώσει διαχωριστικά τείχη μέσα στην Ευρώπη σε μια στιγμή που η χάραξη κοινών πολιτικών στα θέματα της οικονομικής ανάπτυξης, της μετανάστευσης, της ασφάλειας και της άμυνας καθώς και της αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής επείγουν. Η πολιτική καμπάνια, ακόμα και των φιλοευρωπαϊκών κομμάτων προτιμάει να επικεντρώνεται σε ζητήματα εθνικού κυρίως ενδιαφέροντος αφήνοντας το όραμα της ενοποίησης να θολώνει στα χέρια των ευρωσκεπτικιστών.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει δυστυχώς και στη χώρα μας όπου επίσης οι δυνάμεις του λαϊκισμού, του σκοταδισμού και της Ακροδεξιάς έχουν αναλάβει το ρόλο της ευρωπαϊκής αποδόμησης. Δυστυχώς, το τελευταίο διάστημα μια σειρά από προβλήματα που προέκυψαν με τις γειτονικές βαλκανικές χώρες άλειψαν βούτυρο στο ψωμί των δυνάμεων αυτών με τη βοήθεια και του τρόπου που αντέδρασαν οι κομματικές ηγεσίες. Η φυλάκιση Μπελέρη, από πρόβλημα δημοκρατίας στην Αλβανία εξελίχθη σε προεκλογικό βεγγαλικό της Νέας Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Η αγνόηση της Συμφωνίας των Πρεσπών από τους εθνικιστές της Βόρειας Μακεδονίας βρήκε πρόθυμους μιμητές στη χώρα μας.

Στην επελαύνουσα ήττα της πολιτικής, η συμβολή της Αριστεράς και μάλιστα με επιταχυνόμενους ρυθμούς δεν είναι καθόλου αμελητέα. Είναι η συνέχεια της πολλαπλής της ήττας που ήρθε ως αποτέλεσμα των πολιτικών που ακολουθήθηκαν την τελευταία δεκαετία και οδηγήσαν με μαθηματική ακρίβεια στην ηγεσία Κασσελάκη και στη σημερινή αλλοπρόσαλλη και απολιτική της στάση. Η ευθύνη για την πορεία αυτή βαραίνει τόσο τον Αλέξη Τσίπρα όσο και τα στελέχη που συμπρωταγωνίστησαν όλα αυτά τα χρόνια και δεν μπορεί να παραγραφεί μέσω διαφόρων προσωπικών ή κομματικών rebranding. Δυστυχώς, το κενό στην άσκηση ουσιαστικής αξιωματικής αντιπολίτευσης κινδυνεύει να καλυφθεί από τις δυνάμεις του Ακροδεξιού φάσματος.

Συμπληρώνονται - και γιορτάζονται - φέτος 50 χρόνια αδιάλειπτης και σταθερής λειτουργίας της δημοκρατίας. Στη διάρκεια της μακροβιότερης για τα ιστορικά δεδομένα της χώρας λειτουργίας των δημοκρατικών θεσμών η Ελλάδα εξασφάλισε και υπεράσπισε την ένταξή της στην ΕΕ και την ευρωζώνη, εξουδετέρωσε την τρομοκρατία, όρθωσε το ανάστημά της απέναντι στον νεοναζισμό, ενίσχυσε τη διεθνή της θέση. Ωστόσο, το τσουνάμι του λαϊκισμού και η άνοδος της Ακροδεξιάς και των ευρωσκεπτικιστών, σε συνδυασμό με το απολιτικό κλίμα και την λάιφ στάιλ προεκλογική εκστρατεία χτυπάνε ένα ηχηρό καμπανάκι για τους κινδύνους που καιροφυλαχτούν για τη δημοκρατία τόσο για τη χώρα μας όσο και για την Ευρώπη.