Κάθε Τετάρτη, οι συντελεστές της έκδοσης του «Charlie Hebdo» μαζεύονταν στα γραφεία του περιοδικού για τη μεγάλη σύσκεψη. Όποιος παρακολουθούσε τη ζωή αυτής της εξαιρετικής εκδοτικής περιπέτειας, το γνώριζε. Φαίνεται πως το γνώριζαν και οι τρομοκράτες του φανατικού Ισλάμ.
Τετάρτη 7 Ιανουαρίου, ανήμερα του Αϊ-Γιαννιού, κυκλοφορεί στη Γαλλία το αμφιλεγόμενο μυθιστόρημα του ακόμη πιο αμφιλεγόμενου Γάλλου συγγραφέα, Michel Houellebecq. Ο αναντήρητα προκλητικός τίτλος του «Soumission» προκαλεί λιγότερο από το περιεχόμενό του. Πολύ σύντομα, το 2022, με τη στήριξη του γαλλικού σοσιαλιστικού κόμματος και των κεντρώων, οι Γάλλοι εκλέγουν Πρόεδρο Δημοκρατίας ένα μουσουλμάνο, κάποιον Mohammed Ben Abbes, ο οποίος τοποθετεί ως πρωθυπουργό του το γνωστό καλό χριστιανό και κεντρώο πολιτικό Φρανσουά Μπαϊρού. Σημειώνεται ότι ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας κερδίζει τη μάχη με αντίπαλο την αρχηγό του ακροδεξιού «Εθνικού Μετώπου» Μαρίν Λεπέν.
Πριν ακόμη κυκλοφορήσει το μυθιστόρημα, η γαλλική κοινή γνώμη είχε ξεσηκωθεί. Οι μεν κατηγόρησαν το συγγραφέα για ρατσισμό και ξενοφοβία. Οι άλλοι τον υποστήριξαν στο όνομα του αναφαίρετου δημοκρατικού δικαιώματος της ελεύθερης έκφρασης. Οι μουσουλμάνοι διχάστηκαν. Ορισμένοι το εξέλαβαν ως προβοκάτσια, άλλοι ως κακόγουστο σενάριο και κάποιοι λίγοι ως απόδειξη για το τι μέλλει γενέσθαι στην Κεντρική Ευρώπη τις επόμενες δεκαετίες.
Η ανατριχιαστική προφητεία
Το τελευταίο πρωτοσέλιδο της «Charlie Hebdo» ήταν αφιερωμένο σε αυτό ακριβώς το μυθιστόρημα. Παρουσιάζεται ο συγγραφέας ως καρικατούρα να λέει «Το 2015 έχασα τα δόντια μου και το 2022 κάνω Ραμαζάνι». Το τελευταίο σκίτσο του διευθυντή σύνταξης και σκιτσογράφου Charb παρουσίαζε ένα γενειοφόρο κλασικό ισλαμιστή με το καλάσνικοφ στον ώμο. Ο τίτλος είναι ο εξής: «Ακόμη δεν έχουμε τρομοκρατικά χτυπήματα στη Γαλλία;» και ο οπλοφόρος ισλαμιστής απαντά «Περιμένετε. Έχουμε ακόμη χρόνο μέχρι τα τέλη Ιανουαρίου για να δώσουμε τις ευχές μας».
Η μοιραία Τετάρτη
Αυτήν την Τετάρτη επέλεξαν οι τρομοκράτες να χτυπήσουν κατάκαρδα την «Charlie Hebdo» και μέσω αυτής το δικαίωμα κάθε δημοσιογράφου, σκιτσογράφου ή εκδότη να μεταφέρει στην κοινωνία πληροφορίες, ιδέες, γνώμες και γιατί όχι, εάν τα καταφέρνει, ακόμη και αξίες. Σκότωσαν το δικαίωμα στη σάτιρα, την αμφισβήτηση, τον ελεύθερο σχολιασμό, τη σχολιαστική απεικόνιση, που τόσο μισεί και απορρίπτει το Ισλάμ, την ελευθερία έκφρασης, το δικαίωμα να είσαι κάτι άλλο εκτός από από αυτό το μοντέλο που έχουν τακτοποιήσει στο κεφάλι τους οι φανατικοί ισλαμιστές.
Οι σφαίρες των καλάσνικοφ έπληξαν όλους μας. Ακόμη και εκείνους που αγνοούσαν την ύπαρξη ενός Cabu, ενός Charb, ενός Wolinski ή ενός Tignous. Μαζί με τους Γάλλους συναδέλφους σκότωσαν και τη δική μας ψυχή γιατί απλούστατα ο πόλεμος έχει ήδη αρχίσει και όπως σε κάθε πόλεμο οι νεκροί είναι απλοί αριθμοί.
Το Ισλάμ δεν βίωσε τη φάση του Διαφωτισμού που με βία, κόπο αίμα και δάκρυα, και απίστευτο αριθμό νεκρών, βίωσε ο Χριστιανισμός στο όνομα του… Θεού. Κάποια στιγμή ενδεχομένως και το Ισλάμ να οδηγηθεί σε διέξοδο από αυτή τη βίαια, επιθετική και βάρβαρη πραγματικότητα από την οποία πέρασαν και οι δικές μας χριστιανικές κοινωνίες πάντα υπηρετώντας τα κελεύσματά του.
Η χρονική αυτή υστέρηση προκαλεί και το μεγάλο πρόβλημα. Η επίθεση στο Παρίσι που κατά τη «Liberation» είναι η πλέον πολύνεκρη της σύγχρονης Γαλλίας, επαναφέρει στην επικαιρότητα το απάνθρωπο δόγμα του Πολέμου των Πολιτισμών, δόγμα τόσο αγαπητό σε κάθε είδους και καταγωγής συντηρητισμό, εθνικισμό και ακροδεξιά παραφυάδα της Δύσης.
Ωστόσο η αλήθεια είναι επίσης τρομακτική. Το φανατικό Ισλάμ, για όποιους λόγους και αν ανδρώθηκε και λαμβανομένης υπόψιν της ευθύνης που φέρει η Δύση για το «στήσιμο» και τη διαχείρισή του, αν όχι και την πρόκληση του ίδιου του φαινομένου, αυτό το φανατικό Ισλάμ σύρει το χορό του πολέμου παγιδεύοντας τις ευρωπαϊκές εξουσίες σε ένα θανάσιμο κλοιό χωρίς αυτονόητες διεξόδους. Σε κάθε πόλεμο τα πρώτα θύματα είναι η ελευθερία, η αξιοπρέπεια, το δικαίωμα στην ελευθεροτυπία, η διαρκής διακίνηση πληροφοριών και ιδεών. Δυστυχώς αυτή την Τετάρτη μάς ξύπνησε η οσμή του αίματος. Δυστυχώς δεν θα είναι η τελευταία «παράπλευρη απώλεια». Θα υπάρξουν και άλλες, πολλές άλλες σε αυτό τον πόλεμο που θα κρατήσει χρόνια, πολλά χρόνια.
29°
