Κασσελάκης VS Κυρκοφλωράκηδων

Ένα από τα πρώτα μαθήματα που παίρναμε στην αριστερά είναι πως η πολιτική έχει (και) παιδευτικό χαρακτήρα. Για αυτό και εύκολα θα διαπιστώσει κανείς ότι ποτέ το ΚΚΕ αλλά και ο Συνασπισμός, έως ότου μεταλλάχθηκε, δεν κάνανε πολιτική με προσωποπαγή χαρακτηριστικά. Η σύγκρουση είναι πολιτική, ιδεολογική και όχι ατομική, μας έλεγαν με επιμονή. Με το παράδειγμά μας δίνουμε το παράδειγμα και στους άλλους, πρόσθεταν.

Ακόμα και στις πιο ακραίες συνθήκες σύγκρουσης οι ηγέτες της αριστεράς έπαιρναν ξεκάθαρες αποστάσεις από επιθέσεις που είχαν να κάνουν με τις οικογένειες των αντιπάλων τους και με χτυπήματα κάτω από τη ζώνη. Περισσότερο από όλους, άλλωστε, τον αυριανισμό τον πλήρωσαν προσωπικότητες της αριστεράς!

Επιπροσθέτως, ποτέ δεν πρόβαλαν την προσωπική τους ζωή. Τι και αν με τη στάση τους δίδασκαν ήθος και οι αρχές που πρέσβευαν ταυτιζόντουσαν απολύτως με τη στάση ζωή τους. Οι πάντες είχαν να λένε για τον ασκητικό τρόπο που ζούσαν ο Χαρίλαος Φλωράκης και ο Λεωνίδας Κύρκος, αλλά και οι περισσότεροι από τους επιγόνους τους. Ποιος μπορεί να πει το παραμικρό για τον Δημήτρη Κουτσούμπα ή την Αλέκα Παπαρήγα;

Τα επισημαίνουμε διότι εδώ και μήνες έχει εισέλθει στο βασίλειο της αριστεράς και δη της ριζοσπαστικής ένας κύριος ονόματι Κασσελάκης. Ο οποίος δεν κάνει τίποτα άλλο από το να έχει αυτό που οι ψυχαναλυτές ονομάζουν «ναρκισσιστική προσέγγιση εαυτού». Μέσα σε λίγες εβδομάδες έχουμε μάθει τα πάντα για την προσωπική του ζωή, τον κ. Μακμπέθ, την καθημερινότητά του, τα σπίτια του, τα εκατομμύριά του που με αλαζονεία επιδεικνύει κλπ.

Σε καθημερινή βάση μέσα από κάποια κουτσομπολίστικη εκπομπή γνωρίζουμε ακόμα και τις πιο αδιάφορες λεπτομέρειες για τον βίο του Κασσελάκη, όπως για παράδειγμα το πόσο έκλαψε ο ίδιος όταν ενημέρωσε τη μαμά του για την σεξουαλική του ταυτότητα. Όπως επίσης μας ξενάγησε σε ζωντανή - πανελλαδική μετάδοση στο σπίτι του, αξίας εκατομμυρίων, προκειμένου να ικανοποιηθεί η περιέργεια του αδηφάγου τηλεοπτικού κοινού.

Θυμάμαι παλαιότερα τη Νεολαία του Συνασπισμού να διαδηλώνει έξω από τηλεοπτικό σταθμό, επειδή κάποια από τις εκπομπές του εκμεταλλευόταν ανθρώπους και αδυναμίες. Είχε κλείσει τότε κεντρικός δρόμος της Αθήνας και είχαν πεταχτεί συμβολικά στην είσοδο του καναλιού μαύρες σακούλες με σκουπίδια. Μέσα από αυτόν τον ακτιβισμό η Νεολαία του κόμματος ήθελε να καταδείξει ότι το τηλεοπτικό προϊόν παραπέμπει σε σκουπίδια. Θυμάμαι επίσης ότι η Νεολαία του κόμματος έκανε «αντιγιουροβίζιον» εκδηλώσεις, για να καταδείξει την αντίθεσή της σε αυτό τον διαγωνισμό και την υποκουλτούρα που εκπροσωπεί.

Στην πραγματικότητα επί χρόνια ο χώρος της ευρύτερης ανανεωτικής αριστεράς πολεμούσε όλα όσα σήμερα εκπροσωπεί ο Κασσελάκης. Πολεμούσε τα reality show, ενώ μέσα σε οχτώ μήνες ο Κασσελάκης έχει καταφέρει να μετατρέψει το κόμμα του σε reality show.

Ήταν διαχρονικά απέναντι στα άδεια κουτιά με το ωραίο περιτύλιγμα. Κοινώς, ήταν διαχρονικά απέναντι στην υπερίσχυση της εικόνας έναντι της πολιτικής. Άλλωστε οι άδειοι ντενεκέδες κάνουν τον περισσότερο θόρυβο. Και αυτό κάνει ο Κασσελάκης. Θόρυβο και τίποτα άλλο. Για αυτό και έχει γοητεύσει κάποιους/ες που λένε πως έτσι σήμερα γίνεται η πολιτική. Με κρότο: Μέσα από τις κουτσομπολίστικες εκπομπές, τα τικ τοκ, την προβολή της προσωπικής ζωής. Φεύ.

Στο μόνο που συμβάλει ο τρόπος με τον οποίο πολιτεύεται ο κ. Κασσελάκης είναι στον ευτελισμό της πολιτικής. Στη γελοιοποίηση της πολιτικής διαδικασίας, της ιδεολογικής αντιπαράθεσης. Ο Κασσελάκης δεν είναι απλώς ένα κιβώτιο αδειανό. Είναι ένα επικίνδυνο φαινόμενο. Που πρέπει να αντιμετωπιστεί με τους πιο σκληρούς ιδεολογικούς όρους. Γιατί; Γιατί αν σε κάτι ελπίζει ο Κασσελάκης είναι η αποχαύνωση της κοινωνίας. Αυτό δηλαδή που κάνει ο τηλεοπτικός πολτός, στην ανακύκλωση του οποίου επενδύει!