Κακώς περιμέναμε κάτι από την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Κακώς περιμέναμε θετικά βήματα από αυτό το πολιτικό σύστημα. Θέλαμε την συναίνεση ενώ ξέρουμε πως η πόλωση τους συντηρεί και τους τρέφει, θέλαμε ένα άλλο εκλογικό σύστημα (για ποιοτικότερη αντιπροσώπευση) και ουσιαστικά τους ζητούσαμε να καταργήσουν την δική τους εκπροσώπηση, θέλαμε να αλλάξουν το σύνταγμα για να ακυρώσουν το ακαταδίωκτο τους!
Και ενώ μας έβαλαν στην πρίζα με την εκλογή του Προέδρου για να σώσουμε την οικονομία και την δήθεν ανάπτυξη (ποια ανάπτυξη, των φόρων ή της μείωσης των εξαγωγών και της παραγωγής;) το κομματικό σύστημα δούλευε πάλι για τον εαυτό του, οι Σαμαράς και Βενιζέλος είχαν ήδη αποφασίσει να παραδώσουν τα προβλήματα της χώρας στον Τσίπρα.
Η ελπίδα της διάσωσης της χώρας δεν κρύβεται στην προεδρική εκλογή ή στις εθνικές εκλογές. Αλλά στην αλλαγή νοοτροπίας ενός ολόκληρου λαού. Σε ένα όραμα, ένα πατριωτικό σχέδιο εθνικής ανασυγκρότησης της χώρας που πρέπει να επικοινωνήσουμε στον κόσμο λέγοντας του την αλήθεια χωρίς κομπασμούς. Πρέπει να του πούμε πως η Ελλάδα είναι μία χώρα που δεν είναι σε θέση να συνεχίσει μόνη της έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το ευρώ δεν είναι ταμπού, αλλά αυτή τη στιγμή και με δεδομένη την κατάσταση της χώρας το ευρώ είναι η μοναδική λύση. Μακάρι να είχαμε άλλη παραγωγική ικανότητα, θα ήταν άλλη και η θέση της χώρας και η διαπραγματευτική της ικανότητα. Στην Ιταλία μπορούν να μιλούν για έξοδο από το ευρώ καθώς είναι μία χώρα που παράγει πλούτο και όμως και εκεί το σκέπτονται πολύ. Η Ελλάδα έξω από το ευρώ θα είναι μία χώρα χωρίς δημοκρατία (βορειοαφρικάνικου τύπου) όπου τον πλούτο της θα λυμαίνεται μία ολιγαρχία με την βοήθεια μίας νομενκλατούρας-συντεχνιών.
Η διέξοδος για τη χώρα είναι μία, να αρχίσει και πάλι ο τόπος αυτός να παράγει. Να αποκτήσει βιομηχανίες, βιοτεχνίες, να επενδύσει στη γεωργική παραγωγή, να προσφέρει υπηρεσίες ποιότητας. Ο μόνος δρόμος είναι εκείνος της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας. Της πλήρους ανατροπής των πάντων. Της επανάστασης του αυτονόητου. Της δημιουργίας μιας Ελλάδας που θα κυριαρχεί η Δικαιοσύνη, η ισονομία, η αξιοσύνη. Που θα υπάρχουν ίσες ευκαιρίες για όλους. Μία Ελλάδα που θα σε εμπνέει να κάνεις δουλειές, να δημιουργεί θέσεις εργασίας. Δεν θέλουμε την ανομία, τη διαφθορά, την κομματοκρατία. Δεν θέλουμε ένα παρασιτικό κράτος δυνάστη, που να κυνηγά την επιχειρηματικότητα. Που να δείχνει αναλγησία σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Δεν θέλουμε να κυριαρχούν στη χώρα μας οι συμμορίες των μπράβων και η διαπλοκή.
Οι πολίτες αυτής της χώρας έχουν τις δικές τους ευθύνες, ας σταματήσουμε να τους χαιδεύουμε τα αυτιά. Δεν μπορείς να έχεις μισθούς Βρυξελλών χωρίς να παράγεις πλούτο. Ας τους πούμε την αλήθεια. Να μην τους βγάλουμε από το κάδρο. Αν οι πολίτες αυτής της χώρας ήθελαν μεταρρυθμίσεις θα τις είχαν επιβάλλει! Στην πραγματικότητα δεν θέλουν κάτι να αλλάξει. Θέλουν μόνο να γυρίσουμε το χρόνο στο 2008! Αυτό δεν γίνεται. Σήμερα τους φταίει ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος, αύριο θα τους φταίει και ο Τσίπρας για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Αν ο κόσμος δεν συνειδητοποιήσει πόσο λάθος είναι ο δρόμος που ακολουθούμε, δεν πρόκειται αυτός να αλλάξει.
Μακάρι να υπήρχαν τα λεφτά για να τα μοιράζουμε απλόχερα, σε μισθούς, συντάξεις και παρασιτισμό! Όταν μία χώρα δεν παράγει πλούτο, δεν μπορεί να διανέμει πλούτο με δανεικά και να υποθηκεύει το μέλλον των παιδιών της. ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ πως το βιοτικό μας επίπεδο έχει κάνει άλματα τα τελευταία 40 χρόνια, οι υποδομές και οι δυνατότητες της χώρας πολλαπλασιάστηκαν με την βοήθεια της Ευρωπαικής Ένωσης. ΠΡΕΠΕΙ λοιπόν να συνειδητοποιήσουμε πως για μας τους Έλληνες η ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ της χώρας δεν ξεκινά από το μηδέν,
10°
