Πατρίς, Θρησκεία, ΣΥΡΙΖΑ

Στη ραδιοφωνική μου εκπομπή και με αφορμή το θαύμα της κολυμπήθρας και τα κλαψουρίσματα για το δικαίωμα των αριστερών να επικαλούνται κι εκείνοι το τρίπτυχο Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια είπα ότι δεν υπάρχει τίποτα που να σιχαίνονται οι Συριζαίοι και να μην τους το κάνει κλύσμα ο Στέφανος με τα κολλητά ρούχα. Κι αμέσως κατάλαβα το λάθος μου. Γιατί ο ηγέτης της Τζάκρη έρχεται δεύτερος και καταϊδρωμένος και δεν κάνει τίποτα που δεν έχει κάνει πριν από αυτόν ο μπρόεδρος Αλέκσης. Αναγνωρίζω ότι ο νάρκισσος του Θεού είναι πολύ πιο αστείος από τον Αλέκση αλλά από πολιτικής απόψεως είναι απλώς μια απομίμηση.  

Ας πάρουμε το τρίπτυχο «Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια» για το οποίο ο Στέφανος κλαίγεται ότι πρέπει να πάψει να είναι προνόμιο των δεξιών. Το παράπονο του είναι όντως πολύ αστείο μόνο που ο ηγέτης με το σκοτεινό παρελθόν παραβιάζει ανοιχτές θύρες.

Η πεποίθηση ότι το τρίπτυχο «Πατρίς Θρησκεία Οικογένεια» ανήκει και στην αριστερά έχει πλήρως εμπεδωθεί από το 2015. Δηλαδή από τις αγκαλιές και τη συγκυβέρνηση του Αλέκση με τον Καμμένο Πάνο.

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με την βελοπουλικά γραφική επιμονή του Στέφανου να μιλάει για την πίστη του. Μπορεί ο παπατζής από το Μαϊάμι να είναι πολύ πιο αστείος από τον παπατζή της Κυψέλης αλλά ο δεύτερος ήταν αυτός που ζήτησε να μείνει μόνος με την εικόνα της Παναγίας στο Άγιο το όρος. Όταν πιάνεις τετ-α-τετ κουβέντα με τη μητέρα του Κυρίου τι να σου πει ένας σταυρός από λάδι στην κολυμπήθρα.

Το ίδιο ακριβώς ισχύει με την συμπόρευση με την Αμερική και το ΝΑΤΟ τα οποία παρουσιάζονται ως καινοφανή ενώ στην πραγματικότητα ήταν η καθημερινότητα του Αλέκση όταν οι Έλληνες αποφάσισαν να μάθουν από πρώτο χέρι τι συμβαίνει σε ένα όχημα και τους επιβάτες του όταν δίνεις το τιμόνι σε έναν τυφλό οδηγό.

Ακόμα και το σφιχταγκάλιασμα με τις πιο χαμηλού επιπέδου μορφές ψυχαγωγίας με τον Αλέκση ξεκίνησαν. Η διάσημη από ριάλιτι Ραλία ή η Άντζι Σαμίου ή ο Αποστόλης ο Γκλέτσος δεν έγιναν ΣΥΡΙΖΑ με τον Στέφανο με τα κολλητά ρούχα. Ο Αλέκσης είναι που ξεκίνησε να προσελκύει τέτοιους είδους σελέμπριτιζ.

Όλα αυτά τα γράφω για να πω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έγινε τώρα ένα κόμμα αδίστακτων τυχοδιωκτών το οποίο χωράει από Μαρξ (Καρλ νομίζουν αλλά στην πραγματικότητα Γκράουτσο) μέχρι σταυρούς σε κολυμπήθρες. Πάντα τέτοιον ήταν. Απλώς αυτό που έχει συμβεί με τον Στέφανο με τα κολλητά ρούχα είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ πιο αστείος. Και πολύ περισσότερο αναίσθητος στην κριτική και την πραγματικότητα. Τόσο ώστε τα στελέχη του να μην μπορούν να καταλάβουν ότι το να έχεις έναν αρχηγό που μιλάει για το θαύμα που έγινε στην βάφτιση του σου κόβει κάθε δικαίωμα να γελάς με τις «αυθεντικές επιστολές του Ιησού». Και μπράβο σου.