Μητσοτάκης: Να σπάσουμε τη σιωπή για το bullying - Δεν είναι μαγκιά το ξύλο

Την έναρξη της εθνικής εκστρατείας κατά του σχολικού εκφοβισμού κήρυξε από τη Θεσσαλονίκη ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος επισκέφθηκε το 3ο Γυμνάσιο Πολίχνης και συζήτησε για το πρόβλημα με μαθητές και εκπαιδευτικούς, ενώ ο υπουργός Παιδείας, Κυριάκος Πιερρακάκης, παρουσίασε τα μέτρα για την αντιμετώπιση του bullying.

«Πρόκειται για ένα συνολικό σχέδιο το οποίο πρώτα απ όλα δεν διστάζει να μιλήσει ανοιχτά για το πρόβλημα. Δεν μπορούμε να το κρύψουμε κάτω από το χαλί. Υπάρχει. Απασχολεί όλους μας, δεν απασχολεί μόνο την πολιτεία. Απασχολεί όλους τους θεσμούς, απασχολεί την εκκλησία, απασχολεί τους γονείς, τους συλλόγους των γονέων. Πρέπει πρώτα να το αναγνωρίσουμε και μετά να παρουσιάσουμε ένα συνολικό σχέδιο», είπε ο κ. Μητσοτάκης.

Μητσοτάκης για βία στα σχολεία: Σας ζητώ να σπάσουμε πραγματικά αυτή τη σιωπή

Ο πρωθυπουργός τόνισε ότι πίσω από το bullying κρύβεται η μη ανοχή στην διαφορετικότητα και αναφερόμενος στο πρωτόκολλο για την αντιμετώπισή του παρατήρησε: «Η λέξη πρωτόκολλα είναι λίγο κακοποιημένη τελευταία. Όμως τα πρωτόκολλα δεν είναι τίποτα άλλο από συγκεκριμένες διαδικασίες με τις οποίες μας υποδεικνύουν οι ειδικοί τι πρέπει να κάνουμε εάν συμβεί αυτό το περιστατικό.

Εγώ θέλω να ζητήσω από όλες και από όλους να σπάσουμε πραγματικά αυτή τη σιωπή. Και η σιωπή δεν αφορά μόνο το θύμα. Αφορά και τους παρατηρητές. Δεν είναι μαγκιά, ούτε να σπας τον άλλον στο ξύλο, ούτε να τον λοιδορείς δημόσια για τις όποιες επιλογές μπορεί να κάνει. Να καταφέρουμε αυτό να το περάσουμε στη σχολική κοινότητα, εκεί που γίνεται ένα περιστατικό, να πούμε "κάτσε, τι κάνεις εδώ πέρα", ώστε ο θύτης να αισθάνεται ότι είναι ουσιαστικά απομονωμένος. Αυτό είναι το πρώτο βήμα για την αντιμετώπιση του προβλήματος».

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης συζήτησε με δύο μαθητές, τη Χρύσα και τον Νίκο, καθώς και τον Διευθυντή του σχολείου, Δημήτρη Τσολακίδη, και απάντησε στα ερωτήματα των δύο παιδιών. Η εκστρατεία ενημέρωσης σχεδιάστηκε και θα υλοποιηθεί με την υποστήριξη του Ιδρύματος Ωνάση.

Απαντώντας σε ερώτηση του Νίκου σχετικά με το ποιοι ήταν οι λόγοι που οδήγησαν στη δημιουργία της πλατφόρμας για τη δήλωση περιστατικών σχολικού εκφοβισμού κι αν κρίθηκε ότι δεν επαρκούσαν τα υπάρχοντα μέτρα, ο κ. Μητσοτάκης υπογράμμισε:

«Η απάντηση είναι πως "όχι", γιατί αυτή τη στιγμή έχουμε διαπιστώσει ότι η δυνατότητα να μπορούμε να δώσουμε στον μαθητή, στο νέο ή στη νέα, την δυνατότητα να κάνει μια καταγγελία κάπου που να έχει όλη την πληροφορία, είναι ένα πρόσθετο εργαλείο.

Δεν λέω ότι η πλατφόρμα θα λύσει όλα τα προβλήματα, διότι προφανώς και χωρίς την πλατφόρμα μπορούσε να γίνει η καταγγελία. Όμως, μας επιτρέπει και μια πολύ καλύτερη παρακολούθηση. Διότι, όπως είδες, η πλατφόρμα συνοδεύεται από μια συγκεκριμένη διαδικασία: τι κάνουμε, ποιο είναι το περιστατικό, ποιος είναι υπεύθυνος μετά.

Δηλαδή, δεν νοείται να γίνει μια καταγγελία… Αυτό το οποίο δεν πρόκειται να δεχτώ και δεν πρέπει να το δεχτούμε σε καμία περίπτωση, είναι να γίνει μια καταγγελία και μετά να χαθεί. Να μην ξέρουμε ποιος είναι ο υπεύθυνος και να αισθάνεται το παιδί ότι μοιράστηκε μια πολύ προσωπική και δύσκολη στιγμή με κάποιον, εμπιστεύτηκε ουσιαστικά την πολιτεία, και η πολιτεία δεν ανταποκρίθηκε.

Γι' αυτό και έχουμε προσέξει πάρα πολύ και είμαστε σίγουροι ώστε πια όποιος ή όποια μπει και μας πει, μας περιγράψει ένα περιστατικό bullying, θα γνωρίζουμε ακριβώς τι, τι θα γίνει.

Και έχει δίκιο ο κ. Διευθυντής: κάποια περιστατικά λύνονται πολύ πιο εύκολα, με μια σύσταση, με μια επισήμανση. Κάποια περιστατικά είναι πολύ πιο δύσκολα. Διότι και πίσω από την συμπεριφορά του θύτη κρύβονται ζητήματα. Το είπες πριν, Χρύσα: μπορεί ο θύτης ο ίδιος να ήταν θύμα και να αισθάνεται ότι με αυτόν τον τρόπο προσπαθεί να τακτοποιήσει μέσα του συναισθήματα τα οποία δεν μπορεί εύκολα να τα διαχειριστεί».

Ο Μητσοτάκης μίλησε για τα παιδιά του και τη στοχοποίησή τους

Ερωτηθείς από τη Χρύσα για το εάν τα παιδιά του είχαν δεχτεί βία ως μαθητές και πώς το αντιμετώπισε ως γονέας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης απάντησε:

«Τα παιδιά μου είχαν το προνόμιο ή το μειονέκτημα να μεγαλώσουν σε ένα σχολικό περιβάλλον όπου ο πατέρας τους ήταν πολύ γνωστός. Και αυτό από την φύση του δημιουργεί τέτοιου είδους στόχο, μπορεί να δημιουργεί στοχοποίηση. Και ναι, υπήρχαν βεβαίως τέτοια περιστατικά.

Τα παιδιά είχαν την άνεση να τα συζητήσουν μαζί μας. Και επειδή ήταν σχετικά ήπια περιστατικά, σχετικά εύκολα μπορέσαμε να τα επιλύσουμε. Οπότε δεν είναι κάτι το οποίο, αυτό το οποίο περιγράφουμε και συζητάμε εδώ, δεν είναι κάτι το οποίο μου είναι ξένο και ως γονιός, όχι μόνο ενθυμούμενος τα δικά μου μαθητικά χρόνια.

Έχει μεγάλη σημασία πάντα να μπορούν τα παιδιά να αισθάνονται την άνεση να συζητούν αυτό το οποίο συμβαίνει. Και πάντα υπάρχει το στίγμα της ντροπής ή αυτή η αίσθηση ότι δεν πρέπει να μιλήσω. Και εκεί έχουν μεγάλη σημασία και οι παρέες. Δηλαδή, και η παρέα και οι φίλοι μπορούν να πουν: "ρε παιδί μου, γιατί το δεχόμαστε; Μην το δέχεσαι αυτό το πράγμα εδώ" ή "πάμε μαζί". Να πάρεις τον φίλο σου ή τη φίλη σου από το χέρι και να πεις: "θα πάμε μαζί να μιλήσουμε για το θέμα αυτό", γιατί μπορεί μόνος σου να μην αισθάνεσαι εκείνη τη στιγμή ότι έχεις τη δύναμη να το κάνεις. Οπότε, η απάντηση: ναι, έπρεπε και με τα παιδιά μου να διαχειριστώ τέτοια περιστατικά».

Μητσοτάκης: Και εμένα μου πετούσαν την τσάντα από το παράθυρο

Σε ερώτηση της Χρύσας εάν ο ίδιος ή κάποιος φίλος του είχε υπάρξει θύμα κατά τα σχολικά του χρόνια ο Πρωθυπουργός είπε:

«Όταν είδα το βίντεο, ήρθαν και σε εμένα πίσω κάποιες αναμνήσεις. Και εμένα μου πετούσαν την τσάντα από το παράθυρο. Ήταν αστείο και λίγο-πολύ κάτι το οποίο γινόταν για τους πολύ καλούς μαθητές. 'Αρα, δεν μου είναι αυτό το οποίο είδα κάτι ασυνήθιστο ή ξένο, ήταν χαβαλές τότε. Και έτσι λίγο-πολύ όλοι το αντιμετωπίζαμε. Κι εγώ ως χαβαλέ το αντιμετώπιζα. Πήγαινα και μάζευα την τσάντα και ξαναπήγαινα. Ήμουν πολύ αγαπητός μαθητής, ήμουν Πρόεδρος κάποια στιγμή της μαθητικής κοινότητας, αλλά αυτό δεν σήμαινε ότι με κάποιον τρόπο δεν υπήρχε μία ανάγκη να έχουμε τέτοιες συμπεριφορές.

Τότε, αυτά τα φαινόμενα δεν τους δίναμε πολύ μεγάλη σημασία. Ήταν, θα έλεγα, σχεδόν μέρος της κανονικότητας της σχολικής ζωής. Και μπορεί μεν για εμένα αυτό να μην με επηρέασε ιδιαίτερα, με πολύ μεγάλη βεβαιότητα, όμως, μπορώ να σου πω ότι υπήρχαν συμμαθητές μας οι οποίοι υπέφεραν και οι οποίοι τώρα, ας πούμε, δεν θέλουν να έχουν, τους μιλάς για το σχολείο και δεν θέλουν να έχουν καμία σχέση, δεν συμμετέχουν στις δράσεις των αποφοίτων, έχουν μία πολύ κακή εικόνα για το σχολείο μας. Και είμαι σίγουρος ότι ένας λόγος ήταν ακριβώς διότι υπήρχαν τέτοια φαινόμενα τα οποία τους τραυμάτισαν.

Και αυτό μπορεί να έχει και επιπτώσεις στη συνέχεια, γιατί αυτά είναι τραύματα τα οποία μπορεί να μείνουν και να αφήσουν, θα έλεγα, και κατάλοιπα εάν δεν μπορέσουμε να τα διαχειριστούμε.

Τώρα ξέρουμε περισσότερα πια, όπως, παραδείγματος χάριν, ξέρουμε πόσο κακό κάνει το κάπνισμα, οι κοινωνίες προχωρούν, και πόσο κάποια ζητήματα στα οποία δεν αποδίδαμε μεγάλη σημασία, τώρα καταλαβαίνουμε ότι κρύβεται από πίσω κάτι βαθύτερο.

Και με την ευκαιρία της ερώτησής σου, να πω και κάτι στο οποίο αποδίδω πολύ μεγάλη σημασία, και αυτό είναι η ψυχική υγεία, η ψυχική υγεία και των παιδιών και των εφήβων. Ένα ζήτημα το οποίο τη δική μας εποχή δεν μας απασχολούσε, δεν υπήρχε η έννοια της ψυχικής υγείας στη δική μας τη γενιά. Τι πάει να πει δεν αισθάνεσαι καλά; Έχω άγχος, έχω φοβίες; Όλα αυτά δεν τα συζητούσαμε καν, δεν τα ξέραμε ότι υπήρχαν ως έννοιες. Τώρα τα ξέρουμε.

Και γι' αυτό έχει και πολύ μεγαλύτερη σημασία αυτό το οποίο κάνουμε, να έχουμε περισσότερους κοινωνικούς λειτουργούς και χρειαζόμαστε ακόμα περισσότερους ψυχολόγους.

Τα παιδιά, ευτυχώς, η δική σας ηλικία έχει μεγαλύτερη άνεση να μιλάει για τα ζητήματα αυτά και να αναζητά βοήθεια και αυτό το οποίο είπες είναι πολύ σημαντικό: σε ποιον θα μιλήσεις. Σε όποιον εμπιστεύεσαι. Σε όποιον εμπιστεύεσαι. Στο γονιό, καταρχάς, αλλά μπορεί να μην εμπιστεύεσαι να το πεις στο γονιό. Ένας δάσκαλος στο σχολείο, μπορεί να μην είναι ο διευθυντής, έχουμε τέτοια σχήματα πια στα σχολεία μας, να είναι ο δάσκαλος τον οποίο εσύ εμπιστεύεσαι.

'Αρα όλα αυτά τα θέματα πια αποκτούν μεγαλύτερη σημασία και βέβαια έχουμε και τη δυνατότητα να τα διαχειριστούμε καλύτερα».

Το σποτ της Εθνικής Καμπάνιας κατά του bullying στα σχολεία

Το σποτ της Εθνικής Καμπάνιας κατά του bullying στα σχολεία παρουσιάστηκε στην ειδική αυτή εκδήλωση. «Για να σπάσει ο κύκλος της σχολικής βίας, πρέπει να μιλήσεις πρώτα εσύ. Αν είσαι μαθητής/μαθήτρια ή γονέας μαθητή που βιώνει bullying στο σχολείο, μπες στο stop-bullying.gov.gr και κάνε αναφορά. Το σχολείο σου μαζί με μια ομάδα ειδικών θα διαχειριστούν το ζήτημα σου με ασφάλεια, μέχρι να επιλυθεί. #StopBullyingGR #MilaMporeis», αναφέρει το Υπουργείο Παιδείας κοινοποιώντας το σποτ. 

Όπως θα δείτε στο βίντεο, ο νεαρός πρωταγωνιστής της καμπάνιας παρακολουθεί στην τηλεόραση εικόνες από την κακοποίησή του, ενώ και άλλα νεαρά παιδιά βλέπουν εικόνες βίας.  «Εμένα χτύπησαν. Δεν αντέχω άλλο» λέει στους γονείς του με δάκρυα στα μάτια. Mε την παρότρυνση «αν βιώνεις bullying στο σχολείο μπες στο stop-bulling.gov.gr και κάνε αναφορά» η εκφωνήτρια του οπτικουαστικού σποτ καλεί τα νεαρά θύματα ενδοσχολικού εκφοβισμού να καταγγείλουν την παράνομη δράση συμμαθητών τους.

Το σποτ δημιουργήθηκε από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων με την υποστήριξη του Onassis Foundation.