Και στο τέλος κερδίζει η ψεκασμένη Ακροδεξιά

«Εμείς λέμε στους Έλληνες την αλήθεια. Εμείς δεν είμαστε εξαρτημένοι από ολιγάρχες όπως εσείς. Δεν είμαστε ίδιοι με εσάς. Εμείς θα αλλάξουμε την Ελλάδα. Στις 9 Ιουνίου δίνουμε με τους Έλληνες ραντεβού, δίνουμε ραντεβού με το μέλλον».

Αν δεν υπήρχε η ημερομηνία του ραντεβού, το απόσπασμα αυτό θα μπορούσε να είναι μια ατάκα από το χειρότερο παρελθόν που έχει βιώσει αυτή η χώρα, τότε που μια ανάλογη «αλλαγή» που επέβαλαν κάποιοι άλλοι «σωτήρες» στοίχισε πολύ ακριβά στη δημοκρατία και στη χώρα. Μόνο που τώρα, ο πρόεδρος της Ελληνικής λύσης που εκφώνησε το απόσπασμα αυτό από το βήμα της Βουλής, βλέπει στις δημοσκοπήσεις τα ποσοστά του κόμματός του να αυξάνονται θεαματικά και να ενθαρρύνουν τη λαϊκιστική του ρητορική.

Ουσιαστικά, ο Κυριάκος Βελόπουλος επιχείρησε να μετατρέψει τη συζήτηση επί της πρότασης δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης σε πρόταση δυσπιστίας κατά του πολιτικού συστήματος στο σύνολό του. Η αλήθεια είναι ότι του δόθηκαν αρκετές ευκαιρίες για να υποστηρίξει την έκφραση της δικής του γενικευμένης δυσπιστίας κατά τη διάρκεια της τριήμερης κοινοβουλευτικής διαδικασίας. Και σαν γνήσιος και αδίστακτος λαϊκιστής που είναι δεν άφησε καμιά να πάει χαμένη. Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται.

Άλλωστε οι ίδιες οι εικόνες μιλούσαν από μόνες τους. Όπως αυτή όπου στο βήμα της Βουλής είχε ανέβει ως ένας εκ των εισηγητών της πρότασης δυσπιστίας της «ενωμένης» αντιπολίτευσης ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Παππάς. Ένας ομόφωνα καταδικασμένος πολιτικός για το αδίκημα της «παράβασης καθήκοντος» στη διάρκεια της υπουργικής του θητείας μιλούσε για τις παραβιάσεις του Κράτους δικαίου από την κυβέρνηση, χρησιμοποιώντας ως παράδειγμα τη δική του καταδίκη!

Το ίδιο πρόσφορη για το λαϊκιστικό παραλήρημα του αρχηγού της Ελληνικής λύσης ήταν και η εικόνα των βουλευτών της κυβερνητικής πλειοψηφίας να χειροκροτούν όρθιοι τον Κώστα Καραμανλή μόλις ολοκλήρωσε την απολογία του για την τραγωδία των Τεμπών, στη διάρκεια της οποίας δεν είχε αναλάβει καμιά απολύτως ευθύνη. Να μην συνειδητοποιούσαν ότι εκείνη τη στιγμή γινόντουσαν συνένοχοί του, ή να μην αντιλαμβανόντουσαν το μέγεθος της προσβολής προς τους γονείς των θυμάτων που παρακολουθούσαν από τα θεωρεία ελπίζοντας να τους δοθούν κάποιες εξηγήσεις;

Υπήρχε βέβαια και η συνολική εικόνα της τριήμερης αντιπαράθεσης στη διάρκεια της οποίας κυβέρνηση και αντιπολίτευση τσακωνόντουσαν για το ποιος είναι πιο διαπλεκόμενος. Αυτός που είχε καταθέσει την πρόταση μομφής βασισμένος στα αποκαλυπτικά fake news μιας εφημερίδας, όπως ισχυριζόταν η κυβέρνηση, ή εκείνος που είχε στείλει τους υπουργούς του να εξευμενίσουν το «φουσκωμένο πορτοφόλι» σύμφωνα με την αντιπολίτευση; Βούτυρο στο ψωμί του «μη εξαρτημένου από ολιγάρχες» Βελόπουλου.

Την ώρα που οι μετρήσεις της κοινής γνώμης δείχνουν ότι η «μάχη των μαχών» για τη δεύτερη θέση μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να κρύβει πολύ δυσάρεστες εκπλήξεις, ο προβληματισμός για τις πολιτικές εξελίξεις γίνεται ολοένα και πιο επίμονος. Να είναι τόσο ευάλωτο και αυτοκαταστροφικό το πολυδιαφημισμένο «επιτελικό κράτος»; Να είναι το αντιπολιτευτικό συνοθύλευμα που κατέθεσε την πρόταση δυσπιστίας η εναλλακτική λύση για τη διακυβέρνηση της χώρας; Να είναι οι δυνάμεις του πολιτικού ορθολογισμού και του εκσυγχρονισμού της χώρας καταδικασμένες να παρακολουθούν - ανήμπορες να παρέμβουν - μια στείρα και αδιέξοδη αντιπαράθεση την ώρα που η ψεκασμένη Ακροδεξιά κάνει την παρουσία της ολοένα και πιο απειλητική;