Οι ελιγμοί τακτικής των πρωταγωνιστών της πολιτικής ζωής και τα σενάρια που αναπτύσσονται και εγκαταλείπονται με εντυπωσιακή ταχύτητα δεν κρύβουν την ποιοτική αλλαγή προς το χειρότερο. Η Ελλάδα είναι σήμερα η μόνη μνημονιακή χώρα που δεν μπορεί να εφαρμόσει και να αφήσει πίσω της το πρόγραμμα προσαρμογής και ετοιμάζεται να κάνει το άλμα από την εθνική αποτυχία στον οικονομικό τομέα, στον εθνικό διασυρμό!
Όταν οι νέοι είναι παλιοί
Ο συρρικνωμένος παραδοσιακός δικομματισμός της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ αμφισβητείται με δυναμικό τρόπο από νέους πολιτικούς ηγέτες και νέες πολιτικές δυνάμεις. Το πρόβλημα είναι ότι οι «νέοι» είναι σε πολλά ζητήματα στρατηγικής σημασίας πιο παλιοί και από τον παραδοσιακό δικομματισμό.
Η κυβέρνηση Σαμαρά έχει χάσει εδώ και έξι μήνες τη μεταρρυθμιστική της δυναμική, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να πείσει τους Ευρωπαίους εταίρους και πιστωτές να περάσουν στην αναδιάρθρωση του χρέους του ελληνικού Δημοσίου για να το αποπληρώσουμε σε πενήντα αντί για τα προγραμματισμένα τριάντα χρόνια, με εντυπωσιακά μειωμένο ετήσια τοκοχρεολύσια.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν ασκούν κριτική στην κυβέρνηση για την αδυναμία της να εφαρμόσει τα συμφωνηθέντα με τους Ευρωπαίους εταίρους και πιστωτές, αλλά ζητούν την ψήφο του ελληνικού λαού για να εγκαταλείψουν την προσπάθεια. Θεωρούν ότι το πρόγραμμα προσαρμογής που συμπληρώνει τις δανειακές συμβάσεις κινείται σε λάθος κατεύθυνση και ζητούν την άμεση εγκατάλειψή του σε όφελος μιας πολιτικής που θα στηρίζεται στην αύξηση ορισμένων κατηγοριών συντάξεων και μισθών, στις κοινωνικές παροχές στους μη προνομιούχους συμπολίτες μας, στην εγκατάλειψη των διαρθρωτικών αλλαγών και στη ματαίωση των ιδιωτικοποιήσεων και των προγραμματισμένων απολύσεων 15.000 δημοσίων υπαλλήλων. Ακόμη και οι νέες πολιτικές δυνάμεις στο χώρο της αντιπολίτευσης που δέχονται επί της αρχής ορισμένες διαρθρωτικές αλλαγές αποφεύγουν τα δύσκολα, όπως είναι η περικοπή πολλών κατηγοριών συντάξεων και οι απολύσεις στο Δημόσιο. Δημιουργείται έτσι μία πολιτική δυναμική, στη βάση της οποίας δεν αμφισβητείται το παλιό από το νέο αλλά το παλιό από το παλαιότερο.
Έλλειψη ακροατηρίου
Στην Ε.Ε. και ιδιαίτερα στην Ευρωζώνη δεν υπάρχει επίσημο ακροατήριο για την επιχειρηματολογία των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Όποια μεγάλη ανατροπή και να επιχειρηθεί και όποια «εθνική ομάδα» διαπραγμάτευσης να σχηματιστεί είναι μαθηματικά βέβαιο ότι όλες οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης, όπως και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα ζητήσουν την πλήρη εφαρμογή των συμφωνηθέντων προκειμένου να διευκολυνθούμε στη διαχείριση του χρέους του ελληνικού Δημοσίου μέσα από την αναδιάρθρωσή του.
Μας το λέει ο πολιτικά πανίσχυρος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Γιούνκερ, το υπογραμμίζει η Καγκελάριος της Γερμανίας κ. Μέρκελ, το επαναλαμβάνει ο σοσιαλιστής Επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων κ. Μοσκοβισί αλλά εμείς υποκρινόμαστε ότι δεν καταλαβαίνουμε. Ζητούμε ειδικές ρυθμίσεις του τύπου να παίρνουν οι δικαστικοί λειτουργοί αναδρομικές αυξήσεις όποτε το επιθυμούν, να βγαίνουν οι ένστολοι στη σύνταξη στα 52 τους χρόνια αγοράζοντας πλασματικά χρόνια ασφάλισης, να μην εφαρμόζεται η λιτότητα σε αρκετές ΔΕΚΟ, να μην απολύεται ούτε ένας δημόσιος υπάλληλος, να αναβάλλονται προγραμματισμένες μειώσεις ειδικών κατηγοριών συντάξεων μέσα από νυχτερινές τροπολογίες στη Βουλή. Η κυβέρνηση αγωνίζεται υπέρ των εξαιρέσεων που υπονομεύουν την αποτελεσματικότητα του προγράμματος και η αντιπολίτευση, που έχει το πολιτικό πλεονέκτημα, απαιτεί την πλήρη κατάργησή του.
Ευρωπαϊκή αποδοκιμασία
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν φτάσει τον λαϊκισμό στο ανώτατο επίπεδο, συνδυάζοντας τη δέσμευση για ρήξη με το ευρωπαϊκό σύστημα με την υπόσχεση για αύξηση του πραγματικού εισοδήματος των περισσότερων πολιτών. Έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα θα βρεθούμε σε πλήρη ευρωπαϊκή απομόνωση, εφόσον οι ισχυροί της Ε.Ε. δεν πρόκειται να μεταβάλουν την πολιτική τους για να επιδοτήσουν την ασυνέπειά μας, ενώ οι λιγότερο ισχυροί θα κρατήσουν αποστάσεις ασφαλείας από την Ελλάδα για να περάσουν το μήνυμα ότι είναι καλύτεροι από εμάς και παίζουν σε ανώτερη οικονομική κατηγορία. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι οι χώρες που μπήκαν σε διάφορα μνημονιακά προγράμματα βγήκαν από αυτά και καλύπτουν ήδη τις ανάγκες χρηματοδότησης του Δημοσίου στις διεθνείς αγορές.
Είμαστε έτοιμοι να περάσουμε από την οικονομική αποτυχία στον εθνικό διασυρμό και στην ευρωπαϊκή περιθωριοποίηση. Μπορούμε να αποτρέψουμε τις περιπέτειες που έχουμε προετοιμάσει σε βάρος μας μόνο με μία απότομη πολιτική στροφή που θα εξασφαλίσει τη δυναμική προσαρμογή σε όσα έχουν συμφωνηθεί και στις νέες συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί. Διαφορετικά η μνημονιακή περίοδος Μάιος 2010-Δεκέμβριος 2014 θα μοιάζει εξαιρετικά ευχάριστη σε σχέση με όσα θα ακολουθήσουν.
