Η πολιτική πλευρά του δυστυχήματος των Τεμπών - Πράξεις και συμπεριφορές που αναδείχθηκαν με αφορμή τη «μαύρη επέτειο
Η τραγωδία των Τεμπών ήταν ένα γεγονός που συγκλόνισε την ελληνική κοινωνία. Δεν υπάρχουν λόγια για να εκφραστεί το πένθος και η οδύνη. Μαζί με την ανθρώπινη υπάρχει και η πολιτική πλευρά του ζητήματος. Έναν χρόνο μετά, στην επέτειο του τραγικού δυστυχήματος, έχουν αναδειχθεί στάσεις και συμπεριφορές που αποκαλύπτουν αρκετά πράγματα.
Με όσα μέχρι στιγμής έχουν προκύψει, το τραγικό δυστύχημα ήταν αποτέλεσμα της συνύπαρξης δύο παραγόντων. Των λαθών και των παραλείψεων όσων είχαν την ευθύνη για την ομαλή κυκλοφορία των τρένων στο σιδηροδρομικό σταθμό της Λάρισας εκείνο το βράδυ και της μη ολοκλήρωσης των ηλεκτρονικών συστημάτων ασφαλείας, τα οποία θα είχαν τη δυνατότητα να αποτρέψουν το δυστύχημα.
Η κυβερνητική πλειοψηφία στη Βουλή απέρριψε την πρόταση της ευρωπαϊκής εισαγγελικής αρχής για την διεύρυνση ενδεχόμενων ποινικών ευθυνών για τους πρώην υπουργούς Χρήστο Σπίρντζη και Κώστα Καραμανλή σχετικά με τη σύμβαση 717. Στη συνέχεια, στην εξεταστική επιτροπή, η κυβερνητική πλευρά δεν δέχτηκε προτάσεις των βουλευτών της αντιπολίτευσης για να κληθούν μάρτυρες που πιθανώς θα μπορούσαν να συνεισφέρουν στην εξέταση της υπόθεσης. Τέλος, επιχειρήθηκε η επιτροπή να τελειώσει γρήγορα τις εργασίες της.
Η κυβέρνηση έδειξε ότι δεν ενδιαφερόταν να δώσει το μήνυμα στους πολίτες ότι η αναζήτηση της αλήθειας είναι πάνω από προσωπικές εξυπηρετήσεις και επικοινωνιακές σκοπιμότητες. Είναι η δεύτερη φορά, μετά την εξεταστική επιτροπή για τις υποκλοπές, που μια εξεταστική επιτροπή δεν εκπληρώνει την αποστολή της, κυρίως με ευθύνη της κυβέρνησης.
Είναι η δεύτερη φορά, μετά την εξεταστική επιτροπή για τις υποκλοπές, που μια εξεταστική επιτροπή δεν εκπληρώνει την αποστολή της, κυρίως με ευθύνη της κυβέρνησης.
Σε μια εποχή χαμηλής εμπιστοσύνης, η κυβέρνηση ενίσχυσε την γενικευμένη καχυποψία και ευνόησε τις θεωρίες συνωμοσίας, που ανθούν την εποχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Κατόρθωσε μάλιστα με τους χειρισμούς της να κάνει τον εαυτό της να φαίνεται ύποπτος για το ενδεχόμενο η εμπορευματική αμαξοστοιχία να μετέφερε παράνομα εύφλεκτη ουσία.
Από την άλλη πλευρά, στις συγκεντρώσεις για την επέτειο της τραγωδίας είχαμε μια ακόμη επίδειξη της εκμετάλλευσης των νεκρών για μικροπολιτικούς σκοπούς. Η ΑΔΕΔΥ, που οργάνωσε την απεργία, φρόντισε μαζί με τα Τέμπη να βάλει και οικονομικά αιτήματα. Αυτό αποτελεί τεράστια ύβρι σε βάρος της μνήμης των νεκρών.
Παράλληλα, οι διαδηλωτές και τα κόμματα της Αριστεράς ήθελαν να δείξουν την κυβέρνηση σαν μοναδικό υπεύθυνο για την τραγωδία, παραβλέποντας τις ευθύνες των υπαλλήλων του κρατικού ΟΣΕ. Αν τα συστήματα της σύμβασης 717 είχαν ολοκληρωθεί στην ώρα τους, το δυστύχημα πιθανότατα δεν θα συνέβαινε. Όμως τα τρένα για δεκαετίες κινούνταν σε μονή γραμμή και δεν είχαμε ανάλογα δυστυχήματα (όπως συνέβαινε και συμβαίνει σε πολλά δίκτυα της Ευρώπης χωρίς ηλεκτρονικά συστήματα) επειδή οι σταθμάρχες έκαναν με επάρκεια και υπευθυνότητα τη δουλειά τους.
Στις διαδηλώσεις κυριάρχησαν συνθήματα του είδους «Τα κέρδη τους, οι ζωές μας», τα οποία ήθελαν να καταγγείλουν τον καπιταλισμό και τα κέρδη σαν υπαίτιους του δυστυχήματος. Στην πραγματικότητα και η υπόθεση της σύμβασης 717 και η διαχείριση της σιδηροδρομικής υποδομής και κυκλοφορίας αφορούν το κράτος. Κυβερνήσεις και υπουργοί δεν έκαναν ό,τι έπρεπε για να ολοκληρωθούν τα συστήματα ασφαλείας και υπάλληλοι του δημόσιου οργανισμού ήταν οι σταθμάρχες. Στο δημόσιο, κυρίως, βασιλεύουν ο ωχαδερφισμός, τα ρουσφέτια και η αναξιοκρατία. Οι αγορές μπορεί να φταίνε για πολλά, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν απούσες.
Υπήρξαν και εκείνοι που θεωρούν υπεύθυνη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αποκρύπτοντας ότι κυρίως με ευρωπαϊκά χρήματα έγινε ο εκσυγχρονισμός του σιδηροδρομικού δικτύου και η εγκατάσταση των συστημάτων ασφαλείας.
Στην επέτειο των Τεμπών ξαναείδαμε αυτό που ξέραμε: ότι στην Ελλάδα αρέσει σε πολλούς να διαλέγουν πραγματικότητα. Οι κυβερνητικοί βλέπουν κυρίως τις ευθύνες των σταθμαρχών και η αριστερή αντιπολίτευση τις κυβερνητικές ευθύνες. Ας ελπίσουμε ότι η ελληνική δικαιοσύνη θα κάνει τη δουλειά της και θα δώσει τις απαντήσεις που το πολιτικό σύστημα αδυνατεί.
Ο επιτυχημένος προσεταιρισμός των ψηφοφόρων της μεσαίας τάξης σε μία συγκεκριμένη χρονική στιγμή δεν αποτελεί εφάπαξ κατάκτηση ενός κόμματος, αλλά πρόσκαιρο χαρτί
12°
