Δύο χρονάκια τώρα οι εξηγήσεις περί του τι είναι ο Ανεξυριζαυγιτισμός έχουν δοθεί από τη ζωή. Όσο κι αν οι παραλήπτες του μηνύματος κάνουν το γερμανό, είναι απολύτως διακριτό και ορισμένο το φαινόμενο. Βέβαια έχει μια κύρια κορυφαία πτυχή, που αίρει τις παρεξηγήσεις. Δεν ταυτίζονται, ούτε καν μοιάζουν οι συνιστώσες του.
Εκείνο που ενοποιεί απολύτως τις τρεις δυνάμεις του Ανεξυριζαυγιτισμού είναι ο παρανοϊκός «αντιμνημονισμός» τους. Η λαθραία (που με τη βοήθεια του κ. Σαμαρά έγινε νόμιμη και επίσημη πιπεριά του κράτους) μαζική διακίνηση του πιο μεγάλου πολιτικού τίποτε, που γέννησε ο λαϊκισμένος τόπος μας τα τελευταία σαράντα χρόνια, πιο μεγάλου και από την «Αλλαγή».
Συνοψίζουμε σήμερα τρεις ήδη γνωστούς (Α, Β, Γ) και αποκαλύπτουμε δυο ακόμα (Δ, Ε) μύθους της Ανεξυριζαυγιτικής Τερατογένεσης, που καταρρέουν με το πέρασμα του χρόνου.
Α. «Δεν ήταν μονόδρομος τα Μνημόνια»
Τα λέμε χρόνια τώρα και δεν θα σιγήσουμε. Είχαμε χρεoκοπήσει πριν πέντε χρόνια λόγω της αδηφαγίας του πελατειακού παρακράτους και ΜΟΝΟ, που δημιουργούσε παρανοϊκά ελλείμματα. Αυτή η κατάσταση παντού στον κόσμο ή αντιμετωπίζεται χωρίς βοήθεια σε μια νύχτα και με σκηνές φρίκης τύπου τάνγκο αρχεντίνο ή με σταδιακή εξυγίανση μέσω ξένης βοήθειας συνομολογημένης διά κάποιου μνημονίου. Δηλαδή τα μνημόνια που φάγαμε, όσο στριφνά κι αν τα πεις, μπορούσαν να γίνουν καλύτερα αν τα αντιμετωπίζαμε ενεργά και υπεύθυνα, αλλά ήταν Μονόδρομος. Τελεία και παύλα. (βλ. «Η απίστευτη «αντιμνημονιακή» απάτη» και «Αντιμνημόνιο, η κορυφαία πολιτική απάτη».
Και φυσικά, οι δανειστές προσπαθούν να μας βοηθήσουν με όρους ευρωπαϊκούς, αλλά εμείς εκνευριζόμαστε. Γιατί νομίζουμε ότι δεν καταστρεφόμαστε με τους δικούς μας τους μπαλκανικούς όρους, οπότε γιατί να μη συνεχίσουμε τα ίδια; Θυμίζει αυτό κάποιους που είναι μαθημένοι να πηγαίνουν στο γκισέ όλοι μαζί μπουλούκι. Και τους παίρνει αρκετό χρόνο ώσπου να μάθουν ότι τηρώντας την ουρά όλοι κερδίζουν χρόνο και συμφέρει…
Στον τόπο μας, όπου δεν ξέρουμε τι θα πει out of the box και δεν μπορούμε να κάνουμε άνωθεν θέαση του μικροκόσμου μας, μάθαμε να θεωρούμε δεδομένο ότι η έννοια «μνημονιακός» είναι «αρνητικού προσήμου». Γιατί; Διότι έτσι! Και όμως, ως τώρα, σε ιδιωτικές συζητήσεις ουδείς μπορεί να ξεφύγει από την πραγματικότητα, ουδείς μπορεί να αντισταθεί στην επιχειρηματολογία περί του ότι το Μνημόνιο ήταν μονόδρομος. Ασχέτως αν διαμορφώθηκε αβασάνιστα η εικόνα στα δύο τρίτα της κοινωνίας μας ότι όλα τα μνημόνια ήταν η γνωστή παγίδα των Αμερικανών, των Γερμανών και των Εβραίων για την υφαρπαγή με ρουφηχτήρια των ζωτικών μας υγρών.
Β. «Δεν είναι ανωμαλαρία ο Ανεξυριζαυγιτισμός»
Και όμως, είναι τεράστια πολιτική ανωμαλαρία ο Ενιαίος Ψεκαζμένος Αντιμνημονιακός Ανεξυριζαυγιτισμός (Ε.Ψ.Α.Α.) και άθλια επονείδιστη τερατογένεση! Όσο κι αν πειράζονται τα παιδιά τα «αριστερά» και θεωρούν χυδαία και ιερόσυλη αυτή την ανάλυση, ήρθε ΠΑΛΙ προχτές στη Βουλή ο έγκλειστος ναζί και τους ξαναρούμπωσε. Και εδήλωσε υπερήφανος που οι βουλευτές του «προσήλθαν για να καταψηφίσουν τον μνημονιακό υποψήφιο» της «Χούντας Σαμαρά» της «Μνημονιακής Δημοκρατίας».
Τα ’παμε, τα ματάπαμε («Ανεξυριζαυγιτισμός, το ανώτατο στάδιο του Αντιμνημονισμού», «Τσίπρας, ο καλύτερος πελάτης του Μιχαλολιάκου», «Αριστερά vs Ανεξυριζαυγιτισμού»). Αλλά η γλώσσα και η συνθηματολογία των αντιμνημονιακών είναι λόγος σοβαρός, που είναι ωραίοι και φτυστοί μεταξύ τους όλοι αυτοί οι «αντιμνημονιακοί» θεατρικοί χαρακτήρες. Όλοι όσοι απεχθάνονται τους τοκογλύφους τραπεζίτες και τα επα(απε)χθή χρέη (που ΔΕΝ χρωστάμε ΔΕΝ πληρώνουμε) και τους Τσολάκογλου και τις Κατοχές και την Γερμανίδα και τους Εβραίους… Σημειωτέον ότι μόνο στο καθ’ ημάς ισλάμ, υπάρχουνε τόσοι πολλοί αντισημιτιστές «αριστεροί». Τι δεν καταλαβαίνεις, καψερέ «αριστερέ» μ’;… Η συζήτηση είναι δόκιμη και μακρά. Μετά την κωλοτούμπα του ο κ. Σαμαράς άφησε μόνους τους άλλους τρεις να εξαπατούν τον ελληνικό οχλοπολτό. Και αυτοί του έδωσαν να καταλάβει.
Η ταπεινωτικότερη συνάντηση του ΣΥΡΙΖΑ με τους ναζί συνέβη πριν δύο χρόνια και την αποκάλυψε ο Δημήτρης Ψυχογιός («Υιοθετώντας την Ατζέντα της Χρυσής Αυγής»). Τότε ο ΣΥΡΙΖΑ, μεθυσμένος μέσα στο αντιμνημονιακό καράβι του, ανγκαζέ με τους ναζί και τους επίσημους τότε συμμάχους τους, τους Ψεκασμένους, ενσάρκωνε τον Ανεξυριζαυγιτισμό. Είναι θεμιτό να πολεμάς σκληρά τους «κακούς». Αλλά όχι και να συμμαχείς με τα τέρατα, θεωρώντας μείζον κακό τον «μνημονιακό» Βενιζέλο και ανεκτούς τους αντιμνημονιακούς ναζί, ρίχνοντας στην κάλπη της Χρυσής Αυγής «αριστερές» ψήφους. Αυτό το Άγος είναι αξεπέραστο για τον ΣΥΡΙΖΑ και θα τον κυνηγάει διά βίου, γιατί πάντα θα παραμένει ολοφάνερη η αιτία του «αντιμνημονιακού» Ανεξυριζαυγιτικού τερατουργήματος. Δηλαδή, η ξελιγωμάρα της εξουσίας χωρίς και πέρα από κάθε ηθικό ορθολογικό αξιακό σύστημα…
Ο γνωστός απεργός πείνας και αγωνιστής της δημοκρατίας και της «Αριστεράς» κ. Μιχελογιαννάκης αποκαλύφθηκε μετά την «απεργία πείνας» στον ΑΝΤ1. Ως φορέας της Παΐσιας «Αριστεράς» το ξεκαθάρισε: «Επανάσταση είναι η προσφυγή στην Παράδοση» (θυμάστε τα όπισθεν ολοταχώς του Μακαριστού…). Κάτι τέτοια δεν λένε και οι «Ρίζες», το κόμμα του Μπαλτάκου, τον οποίο τόσο αντιπαθεί η (τόσο ομόδοξή του) φοβική εθνολαϊκιστική Παΐσια «Αριστερά»;…
Είπε κι άλλα όμως ο κ. Μιχελογιαννάκης, γιατί εκτός από εθνοπαΐσιος είναι και πελατοκράτης… Και άλλος ραγιαδισμός, λοιπόν, έστειλε μήνυμα στους νέους: «Σπάστε τους καναπέδες, αρχίστε τις κινητοποιήσεις!». Ποιες κινητοποιήσεις τους προτείνει και με τι αίτημα; Προφανώς το γενικό αίτημα, κάτω τα μνημόνια, κάτω τα χέρια από το Πελατειακό Παρακράτος και εμπρός διορίστε μας, γιατί δεν έχουμε δουλειά! Και δεν μας νοιάζει ποιος θα πληρώσει τα απαυτιάτικα…
Πόσο πιο ευρύχωρος να γίνει πχια ο Ανεξυριζαυγιτισμός, όμως; Ο γνωστός ακροδεξιός βουλευτής Νίκος Νικολόπουλος, ο κατακεραυνωτής της «Ευρώπης των Πουσταριών», ήταν τιμημένος ομιλητής σε εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ την Κυριακή. Γιατί όχι; Άξιος συνομιλητής στο Αποστολοπούλειο Πνευματικό Κέντρο Τριπόλεως, έδωσε την υπεραξία του σε μια ωραία εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχει κάτι που δεν καταλαβαίνεις, «αριστερέ» μου;
Άντε και καλά στέφανα, δεν έχει πάψει ο κόσμος να λέει για το αίσθημα μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Ψεκασμένων εδώ και καιρό. Μια φορά το θέμα πάει πάνω, μια κάτω, αλλά πού θα πάει; Θα κλείσει με το καλό το συνοικέσιο. Έχουμε ντουζίνες από ιδιοτελή ενθαρρυντικά σχόλια Συριζαίων για Ψεκασμένους, τύπου «δίνουν αγώνες κατά του μνημονίου»… Και συνάμα δεν ξεχνάμε, οι Ψεκασμένοι είναι συχνά επίσημοι συνεταίροι των ναζί σε πολλές ψηφοφορίες στη Βουλή και γενικότερα διατηρούν πολλά κολλητηλήκια μεταξύ τους… Απλώς εδώ τώρα παρουσιάζουμε μόνο φρέσκα κουλούρια…
Όπως το νέο κατόρθωμα του κ. Καμμένου, που με το σπαθί του κατέχει το αξίωμα του προνομιακού συνομιλητή της «Αριστεράς», ήταν που κατήγγειλε ότι οι Έλληνες Εβραίοι δεν πληρώνουν φόρους. Ευλόγως. Αντιμνημονιακός δεν είναι κι αυτός; Ας είναι καλά τα παιδιά τα αντιμνημονιακά, να βγάζουνε και λίγο γέλιο, να ξεχνάμε τις πίκρες της χρεοκοπίας, αυτές που αυτάρεσκα τις λένε «μνημονιακές»…
Όλη αυτή η υπέροχη αντιμνημονιακή γιορτή είναι ο όμορφος Ανεξυριζαυγιτισμός, ο κόσμος των Καλών αντιμνημονιακών κατά των Κακών Μνημονιακών… Μα τι δεν καταλαβαίνεις;
Γ. «Μνημονιακές κυβερνήσεις, οι χειρότερες»
Η τρέχουσα «μνημονιακή» συγκυβέρνηση είναι, λέει, ό,τι χειρότερο μπορούσε να μας συμβεί. Λάθος! Με δεδομένη την ανθισμένη «αντιμνημονιακή» μπίχλα του μειοψηφικού πλέον, αλλά τεχνικά ισχυρού, καβαλάρη εθνολαϊκισμού μας, τα χειρότερα είναι μπροστά. Τίθεται έτσι το γνωστό ερώτημα, ποιο είναι χειρότερο; Το Λάθος ή το Χάος; Η «Μνημονιακή» αθλιότητα ή η «Αντιμνημονιακή» ανωμαλία; Μα γι’ αυτό δεν μιλάμε τόσον καιρό για τον Τρίτο Πόλο (βλ. «Και όμως, υπάρχουν και χειρότερα!»); Επ’ αυτού υπάρχουν δύο αναλύσεις. Μια κυρίαρχη των καθεστωτικών που νομίζουν ότι είναι «αντικαθεστωτικοί» και προτάσσουν την ανύπαρκτη αντίθεση «μνημονιακός-αντιμνημονιακός». Και μια των υπερβατικών που προτάσσουν την πραγματική αντίθεση «πελατειακός-υπερβατικός του πελατειακού λαϊκισμού»
Δεν υπάρχει έλεος. Για όσους πιστεύουν ότι κάθε ριζοσπαστισμός είναι αριστερός και «αντικειμενικά» Δύναμη του Καλού που όλα τα Κακά σκορπά, υπάρχει θέμα. Πρώτον, ότι δεν καταλαβαίνουν πως πιο δεξιά από το λαϊκισμό δεν έχει, όσο «Αριστερός» κι αν αυτοπροσδιορίζεται. Αφού εξ ορισμού ο λαϊκισμός αλλοιώνει την αλήθεια, άρα είναι ψεύδος... Και δεύτερον, ότι μπορεί αυτοί οι «αριστεροί» να είναι δραματικά χειρότεροι από κάποια δεξιά χειροτεράντζα. Εν προκειμένω, δεν φτάνει να λες το γνωστό «αντιμνημονιακό» παραμύθι και να καθαρίζεις. Φτάνει μόνο για τον πελατειακό οχλοπολτό, που σου έχει ιδιοτελώς παραδοθεί μόνο και μόνο για να μη χάσει τα αντικοινωνικά προνόμιά του.
Για να τα λέμε ξεκάθαρα τα πράγματα, προτιμάμε την άθλια ακινησία του κ. Σαμαρά, η οποία ιδιοτελώς στοχεύει αποκλειστικά στη διατήρηση του πελατειακού παρακράτους, όσο κι αν αυτή είναι καταστροφική για την κοινωνία.
Και την προτιμάμε, όχι γιατί «έπεσαν οι μάσκες και αποκαλύφθηκε με ποιον είναι οι μεταρρυθμιστές». Αλλά, γιατί η τωρινή συγκυβέρνηση, όσο πελατειόφρων κι αν είναι, δεν διανοείται να ξεπεράσει ανεπιστρόφως τα ευρωπαϊκά όρια. Κάτι που η ασυναρτησία της «Αριστεράς» το κάνει άνετα για πλάκα και χωρίς αναστολές… Συνεπώς, προτιμάμε την υπάρχουσα συγκυβέρνηση, που διατηρεί τη χώρα με τον αθλιότερο τρόπο στο ευρωπαϊκό πλαίσιο, αλλά τη διατηρεί.
Και ταυτόχρονα επιτρέπει, σε αυτό το νεκρό χρόνο της στάσιμης διακυβέρνησής της, να αναπτυχθούν οι μεταρρυθμιστικές δυνάμεις του Τρίτου Πόλου, οι οποίες θα ανατάξουν τον τόπο. Προτιμάμε την άθλια ακινησία από το τρομακτικό ανεξέλεγκτο φοβικό αντιευρωπαϊκό εθνολαϊκιστικό πισωγύρισμα εν μέσω της σηπτικής παρακμής. Δεν πά’ να το λένε «αριστερό» αυτό το απεχθές αντικοινωνικό υπέρ πελατών πισωγύρισμα; Δεν θα πάρουμε. Κάνουμε υπομονή να φανεί η εναλλακτική λύση, η υπερβατική όλων των μορμολυκείων που συνωθούνται σήμερα στο Κοινοβούλιο και το καθιστούν αποκρουστικό στη συνείδηση της πληγωμένης αδαούς εν συγχύσει νεολαίας.
Δ. « Να φύγει η μνημονιακή μειοψηφία, να έρθει η αντιμνημονιακή πλειοψηφία»
Το αδιαφιλονίκητο επιχείρημα των αμνημόνων, από τότε που και ο κ. Σαμαράς ήταν με τους Καλούς στα Ζάππεια, ήταν ότι έχουμε μνημονιακή κυβέρνηση μειοψηφίας. Κάτι σαν αναντιστοιχία συσχετισμού δυνάμεων στη Βουλή και στη ζωή. Και πρέπει επιτέλους να έρθει μια καλή αντιμνημονιακή κυβέρνηση που να εκπροσωπεί τον ελληνικό λαό. Όμως, όπως δείχνουνε οι δημοσκοπήσεις, όπως έδειξαν και οι Ευρωεκλογές, αυτό δεν υπάρχει.
Όλος ο Αντιμνημονιακός Ανεξυριζαυγιτισμός μαζί είναι δραματικά μειοψηφικός. Τσιμπάει λίγο ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά χάνουνε οι δύο αντιμνημονιακοί συνεταίροι του. Όπως λέγαμε την Άνοιξη, ούτε τεκμήριο κυβερνητικότητας παρουσίασε ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά υπέστη και την «Τριπλή ήττα μιας στρατηγικής ανωμαλίας». Από τότε λίγα πράγματα έχουν αλλάξει. Μόνο η αλαζονεία του κ. Σκουρλέτη μεγαλώνει, όσο μιλάει για «μνημονιακές» κυβερνήσεις, λες και κάτι σπουδαίο και πραγματικό κομίζει στην πολιτική αγορά…
Έχουμε ξαναπεί ότι τώρα το έθνος πνίγεται σε μια κουταλιά νερό και «παίζει με τη φωτιά». Για ένα τεχνικό ζήτημα περί την ασήμαντη εκλογή ΠτΔ, οδηγεί σε εκλογές καταστροφικές, που οδηγούν σε πολύ σοβαρό αδιέξοδο. Αυτοί που εγκαλούν την κυβέρνηση ως κυβέρνηση μειοψηφίας, εκμεταλλεύονται μια συνταγματική αβελτηρία και οι ίδιοι μη μπορώντας να κερδίσουν κάτι πάνω από 30%. Αυτό το ένα τρίτο των Ελλήνων, δηλαδή, που νομίζει ότι μας ψεκάζουν και γι’ αυτό δεν πληρώνουμε. Έτσι με αυτό οδηγό, πάμε τα πράγματα σε μια ανασφαλή και ρευστή, ακόμα χειρότερη, κατάσταση κυβερνητικής μειοψηφίας.
Όμως, όσο και αν εκβιάζουν με πέτσινες δημοσκοπήσεις μια πλάνη περί επικείμενης αυτοδυναμίας, η ζωή είναι σκληρή. Η αντιμνημονιακή φούσκα ολοένα θα ξεφουσκώνει. Όχι γιατί το ψεκασμένο έθνος μας δεν είναι ευεπίφορο σε τέτοιες βλακώδεις συνωμοσιολογικές πιπεριές. Αλλά επειδή διαρκώς η σκληρή ζωή διαψεύδει ατιμωτικά την απίστευτη αντιμνημονιακή απάτη. Οπότε, ο τεχνικός συνταγματικός λόγος και ο λαϊκισμός του μικροδικομματισμού, που τροφοδοτούν αυτή την κυβερνητική κρίση, πρέπει να αποκαλυφθεί ως δόλιος και άκυρος.
Γιατί οδηγεί σε ακόμα χειρότερο σενάριο μειοψηφικής αναντιστοιχίας στη Βουλή και στη ζωή. Δεν υπάρχει κανένα «αντιμνημονιακό» πλειοψηφικό ρεύμα, που θα έρθει να φρεσκάρει και να σπρώξει μπροστά το εθνικό κάρο. Γι’ αυτό οι εκλογές είναι θανάσιμος κίνδυνος για αδιέξοδες τυρβώδεις επιπλοκές, ωφέλιμος μόνο για την «αριστερή» ασυναρτησία και για κανέναν άλλο. Δεν αξίζει ο τόπος να βασανίζεται επειδή το πάθος κάποιων που έχουν μια λιγούρα στο στομάχι για εξουσία, τους κάνει να κοροϊδεύουν τον οχλοπολτό με ασύστολα ψέματα, ότι τάχα ΘΑ, ΘΑ, ΘΑ και ΘΑ.
Ε. «Η κυβέρνηση τρομοκρατεί το λαό και τις αγορές»
Καλά, αυτό με τις αγορές ούτε για αστείο να μην το λέμε. Πάμε στο λαό. Η κυβέρνηση τρομοκρατεί το λαό; Ή μια οργανωμένη ομάδα συμφερόντων εκμεταλλεύεται ένα συνταγματικό λάθος και πάει να κάνει μια ξελιγωμένη γιούργια για την εξουσία;
Αλέξης Τσίπρας: «Η κινδυνολογία έπεσε στο κενό. Η στρατηγική του φόβου κατέρρευσε». Μα ποια είναι, αλήθεια η στρατηγική του φόβου; Ποιος φοβίζει ποιον;
Γιώργος Σταθάκης: «Η άποψη ότι οι εκλογές θα είναι καταστροφικές είναι μια άποψη γέννημα μόνο της ελληνικής κυβέρνησης». Βέβαια ο διεθνής Τύπος σχεδόν συνολικά μιλάει για «παιγνίδια με τη φωτιά», αλλά εμείς το παίζουμε «Όλοι τρελοί εκτός από μένα».
Πάνος Καμένος: «Η επιχείρηση τρομοκράτησης των βουλευτών απέτυχε» και «…απαλλαγή της χώρας από την Κατοχή που έχουν επιβάλει οι Γερμανοί και η ΕΚΤ»…
Η αλήθεια περί κινδυνολογίας και τρομοκράτησης, όμως, άλλα δείχνει. Εάν δεν βρεθούν οι 180, τότε θα γίνουν εκλογές. Η κοινωνία διά των δημοσκοπήσεων λέει όχι στις εκλογές, γιατί νιώθει πόσο καταστροφικές θα είναι. Οι βουλευτές, που πάντα σέρνονται πίσω από το δημοσκοπούμενο οχλοπολτό, τώρα τι ζόρι τραβάνε άραγε και δεν ψηφίζουν θετικά για ΠτΔ;
Γιατί ο κ. Τατσόπουλος, παρ’ όλη τη νηφάλια πολιτική του ανάλυση, καταλήγει στο ψεκασμένο διά ταύτα και ψηφίζει γεια σου, λέγοντας στο Μέγκα «αλλιώς εγώ έχω μετά να υποστώ τις επιθέσεις». Γιατί ο αυτογελοιοποιηθείς κ. Μελάς δικαιολόγησε τις φαιδρές ποσοστώσεις του «80-20%», λέγοντας: «επειδή ακούστηκαν κάποιες κακοήθειες»; Τι θέλουν να πουν οι ποιηταί;
Γιατί ο κ. Ψαριανός, από τους λίγους που φέρθηκαν αντρικά, είπε ότι ξέρει πολλούς που φοβούνται να ψηφίσουν ελεύθερα και θα ψηφίσουν Παρών, ενώ θέλουν να μην γίνουν εκλογές (είτε για ίδιον όφελος είτε για εθνικό); Γιατί ο «αποστάτης» κ. Κουβέλης, ο «Αβραμόπουλος της Αριστεράς», αυτοακυρώθηκε και αυτοευτελίστηκε, έρπων προς τα μέρη όπου βάρβαροι τραμπούκοι τον πρόσβαλλαν ταπεινωτικά λίγο καιρό πριν;
Είναι ολοφάνερο ότι κάτι φοβίζει όλους αυτούς τους εθνικούς αντιπροσώπους, που δεν μπορούν να εκφραστούν ελεύθερα, αλλοιώνοντας έτσι την λαϊκή κυριαρχία. Και φυσικά, αυτό το κάτι είναι η ηθική κυριαρχία του τίποτε. Είναι ο καβαλάρης Αντιμνημονιακός Ανεξυριζαυγιτισμός, που κάνει τους δειλούς, μοιραίους και άβουλους, να μην τολμούν δράσουν υπεύθυνα για την πατρίδα. Η αλαζονεία του τους κάνει να φοβούνται να τα βάλουν με τον φουριόζο οχλοπολτό, τον οποίο αυτός καθοδηγεί.
Και όλα αυτά, επειδή ακριβώς αποκρύπτει ο Ανεξυριζαυγιτισμός ότι πλέον χάνει το λογικό ηθικό πλεονέκτημα και γίνεται μειοψηφία στην ελληνική κοινωνία. Αφήνοντάς τους να πιστεύουν ότι όποιος πάει με τον ισχυρό θα επανεκλεγεί, αλλιώς… Μα πόσους από αυτούς τους προς ΣΥΡΙΖΑ επήλυδες «αποστάτες» θα βγάλει βουλευτές το κόμμα του μάξιμουμ 30%, όταν περιμένουν στην ουρά οι αρχαιότεροι μουστερήδες της επετηρίδας; Αστεία πράγματα από αστείες προσωπικότητες.
Το μιντιακό σύστημα, τάχα παίζει «μνημονιακά», αλλά μάλλον «αντιμνημονιακά» σφυρίζει, γιατί εκεί θεωρεί ότι είναι το χαρτί. Και η κυβέρνηση, άθλια και διαλυμένη από την ανικανότητα και τη λαϊκιστική της στροφή, δεν έχει τη διαύγεια να το καταλάβει. Και να πάρει με τις ντομάτες (λόγου) τον Ανεξυριζαυγιτισμό, που σπεκουλάρει με σταλινικές μεθόδους περί κουμπαράδων και άλλων αθλιοτήτων… Και να τον φέρει στο πραγματικό του μειοψηφικό μπόι. Πόρκα μιζέρια. Αυτά να τα βλέπει ο Τρίτος Πόλος και να αναλάβει τις μικρές του για την ώρα ευθύνες…
Υ.Γ. Χτες το ξεκαθάρισε ο κ. Τσίπρας. «Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα προβεί σε μονομερείς ενέργειες, εκτός και αν μας αναγκάσουν» (οπότε κι εμείς, για να τους εκδικηθούμε, θα κατακόψουμε τα γεννητικά μας όργανα).
Αυτή είναι η «Πάρε κι εσύ ένα λαχείο» παιδική χαρά των άπειρων διαφορετικών και αντιφατικών θέσεων, που η μία ακυρώνει την άλλη, έτσι ώστε ποτέ να μην υπάρχει μία θέση για τίποτε. Αυτή είναι που φέρνει πανικό εντός και εκτός Ελλάδας. Πώς να το κάνουμε…
Και πόσα χρόνια θα χρειαστούν για να ξεκολλήσει από το πετσί του ΣΥΡΙΖΑ αυτό το Εθνικό Άγος του Ενιαίου Ψεκασμένου Αντιμνημονιακού Ανεξυριζαυγιτισμού; Στοιχήματα δεκτά.
Να δούμε πότε θα έρθει η υπέρβαση που θα γκρεμίσει ολότελα το τείχος της αντιμνημονιακής βλακείας και που θα δρομολογήσει τις μεγάλες επαναστατικές αλλαγές στην κοινωνία μας. Δηλαδή τις απλές δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις…
