- ΑΡΧΙΚΗ
-
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
-
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
-
LIFE
-
LOOK
-
YOUR VOICE
-
επιστροφη
- ΣΕ ΕΙΔΑ
- ΜΙΛΑ ΜΟΥ ΒΡΟΜΙΚΑ
- ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΑΣ
-
-
VIRAL
-
επιστροφη
- QUIZ
- POLLS
- YOLO
- TRENDING NOW
-
-
ΖΩΔΙΑ
-
επιστροφη
- ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ
- ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ
- ΓΛΩΣΣΑΡΙ
-
- PODCAST
- 102.5 FM RADIO
- CITY GUIDE
- ENGLISH GUIDE
Γιατί είναι τόσο δύσκολο να δικαστούν υπουργοί;
Για ό,τι κι αν είναι ύποπτος ένας υπουργός είναι αδύνατον για τη δικαιοσύνη να τον κρίνει αν δεν πάρει την άδεια της Βουλής
Το δυστύχημα στα Τέμπη, η δυσκολία ένας υπουργού να καθίσει στο εδώλιο του κατηγορούμενου, η άδεια που απαιτείται από τη Βουλή και ο ρόλος της Δικαιοσύνης
Γιατί είναι τόσο δύσκολο να δικαστούν υπουργοί; «Γιατί δεν είναι τίποτα κορόιδα», είναι η συνοπτική απάντηση. H ανάπτυξή της πάει ως εξής: Το δυστύχημα στα Τέμπη γίνεται μια διαρκής υπενθύμιση πολλών πραγμάτων: της εγκληματικής ανεπάρκειας του ελληνικού κράτους, της επιλεκτικής ευαισθησίας, της υποκρισίας, της ανάγκης για αξιολόγηση στο δημόσιο, του πόσο αποδοτικό είναι να εκμεταλλεύεσαι νεκρούς και του ότι είναι σχεδόν αδύνατο οι υπουργοί να βρεθούν αντιμέτωποι με τη δικαιοσύνη.
Για το τελευταίο δεν θα βρείτε πολλές και σοβαρές αντιδικίες καθώς η υπουργική ανευθυνότητα είναι μια κατάκτηση την οποία το πολιτικό σύστημα θεωρεί τόσο πολύτιμη ώστε να την εντάξει και στο σύνταγμα. Η δυσκολία ένας υπουργού να καθίσει στο εδώλιο του κατηγορούμενου είναι συνταγματική επιταγή. Για ό,τι κι αν είναι ύποπτος ένας υπουργός είναι αδύνατον για τη δικαιοσύνη να τον κρίνει αν δεν πάρει την άδεια της Βουλής. Δηλαδή των συναδέλφων του πολιτικών. Και επειδή αυτή δεν είναι μια οικουμενική ή πανευρωπαϊκή τακτική, κι επειδή εγώ είμαι κακός άνθρωπος, μόνο ένα πράγμα μπορώ να σκεφτώ ως αιτία αυτής της ασπίδας προστασίας, τη διαφθορά.
Με το πονηρό μου μυαλό σκέφτομαι ότι οι μόνοι που πραγματικά έχουν τόσο μεγάλη ανάγκη προστασίας από την κρίση της δικαιοσύνης ώστε να κάνουν την προστασία αυτή κομμάτι του συντάγματος είναι οι διεφθαρμένοι. Σκέφτομαι δηλαδή ότι ο βαθμός προστασίας των πολιτικών από τη δικαστική κρίση δεν μπορεί παρά να είναι ανάλογος της διαφθοράς του πολιτικού συστήματος. Η εκτεταμένη διαφθορά απαιτεί και εκτεταμένη προστασία.
Ένα πολιτικό σύστημα στο οποίο η διαφθορά είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα της εντιμότητας θα επεδίωκε τη δικαστική κρίση. Θα επεδίωκε να αποδεικνύει την εντιμότητα των μελών του προκειμένου α) καμία σκιά να μην κρέμεται από πάνω του και β) να απαλλάσσεται από τους ελάχιστους διεφθαρμένους. Ένα πολιτικό σύστημα στο οποίο η διαφθορά δεν είναι διάχυτη θα καταλάβαινε ότι η αντίληψη των πολιτών για την εντιμότητα των υπουργών είναι ίσης αξίας με την πραγματική τους εντιμότητα (η γυναίκα του Καίσαρα μπλα μπλα μπλα) κι επειδή δεν θα είχε να φοβηθεί τίποτα θα έκανε το παν για να ενισχύει την αντίληψη αυτή. Στην πραγματικότητα ένα πολικό σύστημα που είναι διεφθαρμένο θα διευκόλυνε τη δικαστική κρίση των μελών του.
Αντιθέτως, ένα πολιτικό σύστημα στο οποίο κυριαρχεί η διαφθορά θα επινοούσε χιλίους δύο τρόπους προκειμένου η κρίση των μελών του από τη δικαιοσύνη να είναι όσο το δυνατόν πιο δύσκολη. Θα έβρισκε χίλιες δυο δικαιολογίες προκειμένου οι πολιτικοί γενικώς και οι υπουργοί ειδικώς να είναι πολίτες α’ κατηγορίας σε ό,τι έχει να κάνει με τη νομική τους αντιμετώπιση. Και ενώ θα συζητούσε μεταρρυθμίσεις και θα απαιτούσε αλλαγές, θα άφηνε πάντα εκτός συζήτησης εκείνες τις προβλέψεις του συντάγματος που καθιστούν, από δικαστικής απόψεως τουλάχιστον, τους πολιτικούς παιδιά ενός πολύ ανώτερου θεού. Και μπράβο τους.
Υ.Γ.: Αν στ’ αλήθεια κάποιος θέλει να τιμήσει τα θύματα του δυστυχήματος των Τεμπών και όχι να εκμεταλλευτεί τον θάνατό τους, αρκεί να απαιτήσει σοβαρή και αυστηρή αξιολόγηση στο Δημόσιο και κατάργηση της συνταγματικής πρόβλεψης που προφυλάσσει τους υπουργούς από το δικαστικό εδώλιο.