4ο Συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ: Ο Νίκος Γεωργιάδης γράφει για την πολιτική ήττα του Αλέξη Τσίπρα, τη νίκη του Νίκου Παππά και το μέλλον του Στέφανου Κασσελάκη.
Το 4ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ολοκληρώθηκε με μία ηχηρότατη ήττα και μάλιστα κατά κράτος του Αλέξη Τσίπρα προσωπικά και με μία θριαμβευτική πολιτική νίκη του πρώην και εξ απορρήτων συμβούλου του και νυν αρχιερέα της Κουμουνδούρου, του Νίκου Παππά.
Πέραν του προφανούς, ωστόσο, το συνέδριο ολοκληρώθηκε και με μία απόλυτη επικράτηση του παρασκηνίου έναντι του πολιτικού προσκηνίου. Κυριάρχησαν οι μυστικές επαφές, οι σκιώδεις δραστηριότητες και οι ανομολόγητες ενέργειες. Το πραγματικό συνέδριο πραγματοποιήθηκε πέρα και γύρω από τους εμφανιζόμενους ως πρωταγωνιστές οι οποίοι εκούσια ή ακούσια διαδραμάτισαν ρόλο μαριονέτας στο θέατρο Γκινιόλ με τα νήματα να τα κουνούν ένας Παππάς, ένας πρώτος εξάδελφος του πρώην προέδρου και ένας Σωκράτης Φάμελλος σε εκδοχή του «καλού κομματικού στρατιώτη».
Ο Στέφανος Κασσελάκης λίγα λεπτά μετά την καταληκτική του ομιλία καθόταν σιδηροδέσμιος, αν και δεν το κατανοούσε. Μόλις ο Σωκράτης Φάμελλος τον είχε θέσει υπό επιτροπεία με την εισήγηση περί θεσμοθέτησης Εκτελεστικού Γραφείου. Πρόκειται για το αντίτιμο το οποίο κλήθηκε να καταθέσει ο Στέφανος Κασσελάκης στον πολιτικό του «νονό» τον Νίκο Παππά. «Σε έκανα πρόεδρο πριν από 5 μήνες και σε διέσωσα στο 4ο συνέδριο» θα του είπε με νόημα. Και ο εξ Αμερικής άπειρος περί την πολιτικήν θα κούνησε καταφατικά την κεφαλήν του.
Η Όλγα Γεροβασίλη υπέστη ένα προσωπικό στραπατσάρισμα αλλά γλίτωσε τον πολιτικό όλεθρο τον οποίο της επιφύλασσε η απόφασή της να υπακούσει στον Αλέξη Τσίπρα. Είναι ηλίου φαεινότερο πως στην περίπτωση που διεξάγονταν εκλογές η πολύπειρη πολιτικός θα ισοπεδωνόταν από την βάση. Με λίγα λόγια η τύχη και ο Νίκος Παππάς της επιφύλαξαν τη μικρότερη δυνατή απώλεια. Αυτήν της απομείωσης της πολιτικής της αυταρέσκειας.
Επί της ουσίας όμως και στο πεδίο της εφαρμοσμένη πολιτικής, ο πραγματικός ηττημένος είναι ο Αλέξης Τσίπρας.
Με μία κυριολεκτικά άστοχη - προσυνεδριακή παρέμβαση της τελευταίας στιγμής φιλοδόξησε να καταδείξει πως αυτός είναι ο εσαεί «κλειδοκράτωρ» της παράταξης. Προφανέστατα προέβη σε λανθασμένους υπολογισμούς. Ούτε σωστή καταμέτρηση των συσχετισμών έκανε ούτε σε επιτυχή ερμηνεία των υποσημειώσεων με τα «ψιλά γράμματα» κατέληξε. Και ο λόγος είναι απλός. Ο Αλέξης Τσίπρας υπέπεσε στο σφάλμα στο οποίο υποπίπτουν σχεδόν όλοι οι… «πρώην». Υποτίμησε τις δυνατότητες των πρώην «αυλικών» του. Ξέχασε πως το βασικό χάρισμα του κάθε αυλικού που σέβεται τον εαυτό του είναι να είναι αποτελεσματικός στην ίντριγκα.
Ο Αλέξης Τσίπρας μέσα σε λίγα λεπτά της ώρας απογυμνώθηκε ολοσχερώς από την αίγλη την οποία ακόμη νόμιζε πως διατηρούσε.
Ο Αλέξης Τσίπρας μέσα σε λίγα λεπτά της ώρας, περί τις 14:00 της Κυριακής, απογυμνώθηκε ολοσχερώς από την αίγλη την οποία ακόμη νόμιζε πως διατηρούσε. Είχε υποπέσει σε ένα βασικό όσο και προπατορικό αμάρτημα. Ενώ ανέλαβε πολιτική πρωτοβουλία, σκιάχτηκε και δεν ακολούθησε τον κανόνα. Πως κάθε επιθετική ενέργεια στην πολιτική πρέπει να την ολοκληρώνεις. Αντί λοιπόν να μεταβεί αιφνιδιαστικά στο συνέδριο, την Παρασκευή το βράδυ ή το Σάββατο το πρωί και να θέσει αυτός υποψηφιότητα έναντι του πρώην «πουλέν» του, προτίμησε το θέατρο σκιών και την μάχη εκ του παρασκηνίου. Υιοθέτησε το δόγμα «war by proxy» μόνο που στην πολιτική η τακτική δια αντιπροσώπου δεν είναι πάντα αποδοτική.
Και ο Στέφανος που θα καταλήξει τελικά; Όπως δείχνουν τα πράγματα ο κ. Κασσελάκης θα επιβιώσει μέχρι το καλοκαίρι και εάν τα αποτελέσματα στις Ευρωεκλογές θα είναι τα αναμενόμενα, τότε ο ίδιος ο μέντοράς του και προστάτης του, ο Νίκος Παππάς, θα τον συνοδεύσει στην έξοδο. Αν για κάποιο λόγο οι προβλέψεις δεν επαληθευτούν, τότε ο Νίκος Παππάς θα συνεχίζει να τον στηρίζει.
Τα πράγματα είναι απλά. Ο Νίκος Παππάς ήταν ο μόνος ο οποίος είχε πολιτική ατζέντα την επόμενη ημέρα από την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα. Αν και διαβασμένη και με κοφτερό μυαλό, η Έφη Αχτσιόγλου δεν είχε ξεκάθαρη πολιτική ατζέντα στο μυαλό της. Η εσπευσμένη απόφασή της (και των συντρόφων της) να εγκαταλείψουν το κόμμα, πολιτικά αποδείχτηκε ανώριμη. Αν στην παρούσα φάση η ομάδα Αχτσιόγλου - Τσακαλώτου παρέμενε στην Κουμουνδούρου, οι εξελίξεις στο 4ο Συνέδριο δεν θα ήταν αυτές που παρακολουθήσαμε.
Ο Νίκος Παππάς κατάφερε νε ελέγξει όλες τις εξελίξεις στην Κουμουνδούρου. Χρησιμοποίησε τις εκάστοτε πλειοψηφίες και απέφυγε να ταυτιστεί με καταδικασμένες μειοψηφίες. Έπαιξε άριστα τον ρόλο του Κυανοπώγωνα υιοθετώντας ένα προφίλ (τηρουμένων των αναλογιών βεβαίως), Φλωρεντίνου αξιωματούχου σε μία αμφίσημη σχέση με την ισχύ του παπικού κατεστημένου. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο ο Αλέξης Τσίπρας υποτίμησε τη δυνατότητα του να ανατρέψει τα στατιστικά δεδομένα εντός του κορμού της Κουμουνδούρου. Ο Νίκος Παππάς τελικά ήλεγχε το 4ο συνέδριο από την πρώτη στιγμή που ανακοινώθηκε η διεξαγωγή του.
Α ναι. Και ο Στέφανος;
Ο πρόεδρος Κασσελάκης μετά την παρέμβαση του Αλέξη Τσίπρα υιοθέτησε τη μοναδική εναλλακτική που του προσφερόταν. Δημόσια και στο επίπεδο του πολιτικού θεάματος θα συμπεριφερόταν ωσάν ένας «σκληρός διεκδικητής» της πολιτικής του αυτονομίας. Θα σήκωνε το γάντι και θα ζητούσε εκλογές.
Στους διαδρόμους της Κουμουνδούρου ωστόσο θα διαβεβαίωνε τους συνομιλητές - αφανείς πολιτικούς αναδόχους του, πως θα υπάκουε στο αυτονόητο. Σε μία ισχυρή απόφαση του 4ου συνεδρίου η οποία θα απέκλειε την εσωκομματική εκλογική αναμέτρηση και θα περιχαράκωνε τον ίδιο με μία ισχυρότατη πολιτική έκφραση εμπιστοσύνης στο πρόσωπό του. Το συνέδριο καταστατικά είναι ισχυρότατο. Ο Φάμελλος, ο Γιώργος Τσίπρας και βεβαίως ο Νίκος Παππάς είχαν δρομολογήσει την εξέλιξη αυτή τουλάχιστον αμέσως μετά την αυτοκαταστροφική παρέμβαση του Αλέξη Τσίπρα. Γνώριζαν ότι ήλεγχαν την κρίσιμη μάζα του συνεδρίου. Αντιλήφθηκαν αμέσως πώς ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα τολμούσε να παρακολουθήσει μέχρι τέλους την πολιτική του πρωτοβουλία. Επί της ουσίας το εγχείρημα του Νίκου Παππά ήταν καταδικασμένο εξ αρχής σε απόλυτη… επιτυχία.
Τελευταίο ερώτημα. Τι θα κάνει τώρα ο Αλέξης Τσίπρας; Μετά την αποτυχία του να πείσει τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη να ενταχθεί στο προσωπικό του project, ο πρώην πρωθυπουργός είναι υποχρεωμένος να μαζέψει τα κομμάτια του και να υλοποιήσει, παρά τις δυσκολίες, την ίδρυση του… Ινστιτούτου του. Επιχειρεί σε μία πρώτη φάση να εντάξει στο εγχείρημα πρώην διπλωματικό σύμβουλό του αλλά αυτό δεν αρκεί. Αντιμετωπίζει μία ιδιαίτερη δυσκολία να πείσει κάποιους ακαδημαϊκούς να συνεργαστούν μαζί του. Χωρίς πανεπιστημιακούς ινστιτούτο ενός πρώην πρωθυπουργού το οποίο επιχορηγείται βεβαίως-βεβαίως, δεν γίνεται ως γνωστόν.
Η ήττα του εκ του παρασκηνίου (και όπως αποδείχτηκε από τα αποδυτήρια) στο 4ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, ευνουχίζει τουλάχιστον προς στιγμήν κάποιες φιλοδοξίες του να επανέλθει στο πολιτικό προσκήνιο ως ηγετικός παράγοντας κάποιας κυβερνώσας Κεντροαριστεράς. Προς το παρόν πάντα, διότι ποτέ δεν ξέρεις με τις εκάστοτε επιθυμίες των ελίτ.
17°
