Χάρης Δούκας: Η στήριξή του στις καταλήψεις πανεπιστημίων και οι παραχωρήσεις (δωρεές) δημοτικών κτιρίων
Η εκλογή ενός δημάρχου που στηρίχτηκε από τον Ανδρουλάκη, τον ΣΥΡΙΖΑ και τον ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν προμήνυε τίποτα καλό για την Αθήνα. Και επειδή κάποιοι μπορεί να πίστεψαν ότι η φιλομπαχαλική ρητορική ήταν απλώς ένα προεκλογικό τέχνασμα, η συνέντευξη του συντρόφου Δούκα στη Νίκη τη Λυμπεράκη στο MEGA ήρθε για να τους προσγειώσει στην πραγματικότητα: Ο δήμαρχος της πρωτεύουσας της χώρας στηρίζει τους τραμπούκους που έχουν καταλάβει τα πανεπιστήμια και υποβαθμίζουν τη δημόσια εκπαίδευση προκειμένου να διαφημιστεί η ιδιωτική. Το επιχείρημά του μάλιστα ήταν το γνωστό κωμικό για τις «αποφάσεις γενικών συνελεύσεων», λες και δεν έχουμε πια μάθει πώς παίρνονται αυτές οι αποφάσεις (το «από ποιους» παραμένει θολό) και λες και μια απόφαση ενός συλλόγου μπορεί να νομιμοποιήσει μια παραβατική συμπεριφορά.
Αυτό που στην ουσία λέει ο δήμαρχος είναι ότι, αν σε μια συνέλευση πολυκατοικίας αποφασιστεί η μετατροπή του πεζοδρομίου σε πάρκινγκ, εκείνος θα σεβαστεί την απόφαση του συλλογικού οργάνου. Καταλαβαίνω ότι είναι μάταιο να αντιμετωπίζουμε την ιδεοληψία των φανατικών και των πονηρών που τους καθοδηγούν με τη λογική, αλλά φέρνω το παράδειγμα επειδή θέλω να δείξω το πόσο κινδυνεύει η πρωτεύουσα από τον νέο της δήμαρχο.
Κάποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι η στήριξη του Δούκα στους παραβατικούς των πανεπιστημίων και η ταύτισή του με τις απόψεις της χούντας περί κρατικού μονοπωλίου στα ΑΕΙ δεν είναι ιδεοληπτικής αλλά συντεχνιακής φύσεως. Άλλωστε ο δήμαρχος είναι καθηγητής σε δημόσιο πανεπιστήμιο και προφανώς είναι από αυτούς που δεν τους καλοφαίνεται η προοπτική της απώλειας του μονοπωλίου στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Μόνο που ο δήμαρχος έχει κι άλλες ενδιαφέρουσες απόψεις και ιδέες για τη διαχείριση της δημοτικής περιουσίας, όπως ας πούμε η παραχώρηση κτιρίων του δήμου «σε συλλόγους και συλλογικότητες».
Αλλά καλύτερα να σας μεταφέρω επακριβώς τον διάλογό του με τη Νίκη Λυμπεράκη. Ένας διάλογος ο οποίος ξεκινάει με την απροθυμία του δημάρχου να μιλήσει άσχημα για τις καταλήψεις (κλοπές) ιδιωτικών χώρων και καταλήγει στις παραχωρήσεις (δωρεές) δημοτικών κτιρίων:
Ν.Λ. – Ποια είναι η γνώμη σας για τις καταλήψεις στο κέντρο της Αθήνας; Χ.Δ. – Να τηρηθεί ο νόμος. Ν.Λ.– Δηλαδή; Χ.Δ. – Όπου δεν πρέπει να υπάρχουν καταλήψεις να σταματήσουν να υπάρχουν καταλήψεις. Ν.Λ. – Τι εννοείτε «όπου δεν πρέπει»; Υπάρχουν μέρη στα οποία πρέπει να υπάρχουν καταλήψεις; Χ.Δ. – Όχι, όπου είναι παράνομες να μην γίνονται καταλήψεις, είναι ξεκάθαρο. Ν.Λ. – Υπάρχουν νόμιμες; Χ.Δ. – Όχι, αλλά υπάρχει μια δυνατότητα έκφρασης στον ελεύθερο χώρο και πρέπει εδώ να δώσουμε συνολικά μια δυνατότητα στην πόλη να αναπνεύσει, άρα η πρόσβαση στον δημόσιο χώρο, η αύξηση του δημόσιου χώρου και η δυνατότητα οι χώροι να είναι χώροι υποδοχής πολιτιστικών, αθλητικών και λοιπών δραστηριοτήτων είναι για μένα πάρα πολύ σημαντικό (σ.σ. ναι, όλα αυτά τα είπε στ’ αλήθεια έτσι, δεν τα επινόησα εγώ για να γελάσουμε). Ν.Λ. – Αυτό πώς συνδέεται με τις καταλήψεις; Δηλαδή η ζωντάνια μιας περιοχής πώς συνδέεται με το να υπάρχει μια κατάληψη; Χ.Δ. – Όχι, όχι... Το συνδύασα με το εξής: ότι σε πάρα πολλές περιπτώσεις υπάρχουνε, ας το πούμε έτσι, δυσκολίες μεγάλες να βρεθεί χώρος για έκφραση, για πολιτισμό και δραστηριότητες και εδώ πρέπει κι εγώ να δώσω μια ευκαιρία, έχουμε αρκετά αναξιοποίητα κτίρια, να μπορέσω να δώσω μια ευκαιρία σε συλλόγους σε συλλογικότητες να μπορέσουν να δραστηριοποιηθούνε.
Επειδή καταλαβαίνω ότι κάποιοι μπορεί να μην πιστεύετε ότι αυτά τα λόγια βγήκαν από το στόμα ενός ενήλικα που κανονικά θα έπρεπε να έχει απαλλαγεί εδώ και καιρό από τα βάσανα της εφηβείας και πολύ περισσότερο από το στόμα ενός δημάρχου, σας διαβεβαιώνω ότι πρόκειται για verbatim μεταφορά (εξ ου και το περίεργο συντακτικό). Κι αφού σας θυμίσω την ακύρωση της ανάπλασης του Στρέφη προς ικανοποίηση 16 συμπολιτών που δεν τους έκανε κέφι, την αδυναμία του να κατανοήσει τη χρησιμότητα των καμερών (σίγουρα είναι άχρηστες για συλλόγους, συλλογικότητες κ.λπ.) και την επιμονή να διευκολύνει τη διέλευση ΙΧ από το κέντρο, το μόνο που έχω να πω είναι ότι θα είναι 5 δύσκολα χρόνια για την Αθήνα. Ειδικά για τους μόνιμους κατοίκους της. Για τους περαστικούς από την άλλη θα είναι μια χαρά. Και μπράβο τους.
