Το σχόλιο του Μάνου Βουλαρίνου για τις καταλήψεις στα δημόσια πανεπιστήμια και τα αργά αντανακλαστικά των πρυτανικών αρχών πάνω στο ζήτημα
Το να χάνονται εξεταστικές επειδή κάποια κομματόσκυλα και κάποιοι ιδεοληπτικοί χασομέρηδες καταλαμβανουν τα δημόσια πανεπιστήμια είναι από μόνο του αρκετά εξοργιστικό, ειδικά για τους φοιτητές που οι γονείς τους δεν έχουν την άνεση να πληρώνουν σπουδές για όσο διάστημα διαρκεί ο «αγώνας». Γίνεται όμως ακόμα πιο εξοργιστικό αν κανείς σκεφτεί ότι πολλές απο αυτές τις καταλήψεις γίνονται με την ανοχή (μπορεί ακόμα και τη στήριξη;) των πρυτανικών αρχών. Των συμπολιτών δηλαδή που πληρώνονται από τους φορολογούμενους ως υπεύθυνοι για την καλύτερη δυνατή λειτορυγία των δημόσιων πανεπιστημίων.
Καταλαβαίνω ότι είναι ευχάριστο να πληρώνεσαι και να μη δουλεύεις επειδή η σχολή είναι σε κατάληψη. Καταλαβαίνω επίσης ότι οι τραμπούκοι που κλέβουν πανεπιστημιακό χώρο (κάθε κατάληψη είναι κλοπή) είναι επικίνδυνοι και οι πρυτανικές αρχές (όπως σχεδόν κάθε Έλληνας) απροστάτευτες απέναντι στη δράση τους. Αλλά και τα δύο μου είναι αδιάφορα. Η συμμετοχή στις «πρυτανικές αρχές» δεν είναι υποχρεωτική και την τεμπελιά την αναγνωρίζω ως επιθυμία αλλα όχι ως δικαίωμα.
Πράγμα που με κάνει να πιστεύω ότι στις σχολές οι οποιες υποφέρουν από καταλήψεις οι πρώτοι που θα πρέπει να δικαιολογήσουν τη στάση τους είναι αυτοί που τις διοικούν. Έκαναν ό,τι ήταν δυνατόν για να αποφευχθύν οι καταλήψεις; Κάλεσαν την αστυνομια να διώξει τους καταληψίες-κλέφτες δημόσιου χώρου και να παραδώσει τον χώρο στους φοιτητές που πάνε στο πανεπιστήμιο για να σπουδάσουν και όχι για να εκτονώσουν τα ψυχολογικά τους αδιέξοδα ή να αποκτήσουν «αγωνιστικές» και κομματικές περγαμηνές; Με λίγα λόγια, έκαναν σωστά τη δουλειά για την οποία τους πληρώνουν οι φορολογούμενοι;
Προφανώς σε πολλές περιπτώσεις η απάντηση σ’ αυτές τις ερωτήσεις είναι αρνητική και ακόμα προφανέστερα οι γονείς και οι κανονικοί φοιτητές στις περιπτωσει αυτές δεν πρέπει να κάτσουν με σταυρωμένα χέρια. Πρέπει να διεκδικήσουν αυτό που στ΄αλήθεια κι όχι στα όνειρα τους ανήκει. Πρέπει να διεκδικήσουν πανεπιστήμια για σπουδές και όχι πανεπιστήμια για επαναστατική γυμναστική. Και δεν μπορώ να σκεφτώ καλύτερο τρόπο από την κατάθεση ομαδικών αγωγών εναντίον των πρυτανικών αρχών.
Αγωγές που θα κατατεθούν εναντίον όσων είναι υπεύθυνοι για την ομαλή λειτουργία των πανεπιστημίων από τους γονείς και τους φοιτητές που εμποδίζονται να σπουδάσουν και να εξεταστούν. Εναντίον αυτών που έχουν την υποχρώση να κάνουν τα πάντα ώστε οι φοιτητές να σπουδάζουν και να εξετάζονται ανενόχλητοι από συμμορίες που χρησιμοποιούν το πανεπιστήμιο όπως ο νταβατζής τον οίκο ανοχής του. Στις περιπτώσεις που οι πρυτανικές αρχές έχουν πράξει τα δέοντα οι αγωγές μπορούν να κατατεθούν εναντίον όποιου δεν τα έχει πράξει. Εναντίον ενός αστυνομικού διευθυντή ή ακόμα και υπουργού.
Φίλες φίλοι και οι υπόλοιποι, η κυβέρνηση και πολιτεία έχουν παραδώσει τη δημόσια εκπαίδευση στα χέρια των μεγαλύτερων καταστροφέων της. Δεν ξέρω γιατί το κάνουν και δεν ξέρω για πόσο ακόμα θα το κάνουν. Ξέρω όμως ότι ήρθε η ώρα να απολογηθούν. Ιδανικά μπροστά σε κάποιον δικαστή. Και μπράβο τους.
ΥΓ – Επειδή ακούω συχνά το επιχείρημα για τις μειοψηφίες που καταλαμβάνουν να σας πω ότι και οι πλειοψηφίες να ήταν που καταλάμβαναν δεν θα άλλαζε τίποτα. Η κατάληψη είναι πραξη παράνομη και όπως κάθε παράνομη πράξη δεν μετατρέπεται σε νόμιμη αν οι παραβατικοί είναι πολλοί. Οι κλέφτες του δημοσίου χώρου και οι καταστροφείς των δημόσιων πανεπιστημίων είναι παράνομοι με το ίδιο ακριβώς τρόπο που η ανατίναξη μιας πανεπιστημιακής αίθουσας είναι παράνομη ακόμα κι αν η ανατίναξη έχει εγκριθεί από την πλειονότητα κάποιου φοιτητικού συλλόγου.
15°
