Δευτέρα βράδυ, 8.15. Στα τηλεοπτικά δελτία παίζει η έκτακτη είδηση για τις ημερομηνίες εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας. Το λιγότερο πιθανό σενάριο επίσπευσης της εκλογής, καθώς οι περισσότεροι έκαναν λόγο για έναρξη της διαδικασίας αμέσως μετά τις γιορτές, γινόταν πραγματικότητα. Κάποιος έλεγε το ίδιο βράδυ πως, με ένα τέτοιο σενάριο, πιθανός υποψήφιος πρόεδρος θα ήταν ο… Αϊ-Βασίλης.
Τελικά την επομένη όλοι το χωνέψαμε. Ο Σταύρος Δήμας θα είναι ο εκλεκτός υποψήφιος Πρόεδρος, όμως αυτό καθόλου δεν σημαίνει ότι οι 180 είναι δεδομένοι. Μάλλον το αντίθετο…
Πώς προέκυψαν όλα αυτά; Ήταν μια κίνηση εξαναγκασμού, η μοναδική επιλογή που είχε απομείνει στην κυβέρνηση ή μήπως αποτέλεσμα επιδέξιων χειρισμών του πρωθυπουργού και του Ευ. Βενιζέλου; Συζητώντας το ίδιο βράδυ με στελέχη του σκληρού πρωθυπουργικού πυρήνα, μείναμε με την εντύπωση ότι ήταν ένα ακόμα success story, μια «μαγκιά» που έφερε αποτέλεσμα. Με βάση αυτό, έλεγε ένας συνομιλητής μας, οδηγηθήκαμε στη δίμηνη παράταση και η επίσπευση της εκλογής ήταν η επόμενη κίνηση για την άρση της πολιτικής αβεβαιότητας.
Από success stories, η κυβέρνηση αυτή άλλο τίποτα! Θυμίζουμε ότι ως μεγάλη επιτυχία είχε θεωρηθεί η συνάντηση με την τρόικα στο Παρίσι τον περασμένο Σεπτέμβριο. Μετά ακολούθησαν οι δηλώσεις του τύπου «θα σκίσουμε τα μνημόνια» και τα περί «καθαρής εξόδου» από τις δαγκάνες των δανειστών. Για να φτάσουμε τις τελευταίες εβδομάδες να τρώμε καθημερινά πόρτα από την τρόικα, που μας επέστρεφε ως απαράδεκτα τα e-mail με τις αξιώσεις μας…
Ποια είναι η αλήθεια; Ότι η δίμηνη παράταση του μνημονίου συνοδεύτηκε από τους Ευρωπαίους με ένα σκληρό όρο: Ό,τι έχετε να κάνετε -εκλογή Προέδρου, νέα κυβέρνηση ή κυβέρνηση εθνικού σκοπού- κάντε το μέχρι τέλος Φεβρουαρίου. Μετά δεν έχει ούτε μια μέρα παράταση.
Αλήθεια, τι περιθώρια εναλλακτικά είχε η κυβέρνηση; Με όπλα διαπραγμάτευσης ανύπαρκτα, δεν είχε παρά να δεχτεί το μοιραίο, που τελικά μπορεί να αποδειχτεί και λυτρωτικό. Άλλωστε, εδώ και ένα μήνα, η Ντόρα Μπακογιάννη πρότεινε ακριβώς αυτή την πρόταση της εκλογής Προέδρου πριν από τις γιορτές, που κάποια κυβερνητικά στελέχη την απέρριπταν ως εκτός τόπου και χρόνου…
Βρισκόμαστε μπροστά σε εξελίξεις με ημερομηνία λήξεως. Μια επώδυνη πολιτική διαδικασία, που μας φέρνει αντιμέτωπους με τη σκληρή πραγματικότητα: Η χώρα μετά από μια σκληρή πενταετή δοκιμασία εξακολουθεί να αδυνατεί να αρθρώσει μια εναλλακτική πρόταση ανάπτυξης.
Τα πολιτικά κόμματα εξακολουθούν να νιώθουν απέχθεια σε κάθε μορφή συναίνεσης και συμβιβασμών. Συνεπώς όποιος κυριαρχήσει πολιτικά στο τέλος Φεβρουαρίου, θα πρέπει ή να αποδεχτεί ή να απορρίψει τη μοναδική πρόταση στήριξης που εξακολουθεί να είναι στο τραπέζι: αυτή των δανειστών. Εν γνώσει, βεβαίως, των συνεπειών του νόμου.
4°
