Παρακολουθώντας, λόγω διαστροφής, τα δελτία ειδήσεων, ιδιαιτέρως της δημόσιας τηλεόρασης, καθίσταται εύκολη η αποκρυπτογράφηση των προτεραιοτήτωντης παρούσας κυβέρνησης και των πυλώνων που συγκροτούν το μέτωπο στήριξής της.
Είναι επί παραδείγματι σαφής η πρόθεση να διογκωθεί το ζήτημα της «γριπώδους εγκεφαλοπάθειας» που χτύπησε το πολιτικό και νομικό προσωπικό της χώρας, λόγω εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας. Η παραπάνω ασθένεια συνοδεύεται από την έξαρση (πάντα κατά τα δελτία ειδήσεων) της «σπογγώδους επιμόλυνσης» των θεσμικών οικονομικών παραγόντων που επενδύουν στην απόσυρση των παλαιών αυτοκινήτων και την αύξηση του τζίρου των εμπόρων τετρατρόχων, προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος της οικονομικής ανάπτυξης πέραν του αρνητικού πρόσημου που προβλέπεται για το 2009, το 2010, 2011 και βάλε. Ως «κερασάκι στην τούρτα» της απόγνωσης, το Μαξίμου –και καθ’ υπόδειξη των δημοσκόπων– επενδύει στην υφιστάμενη απειλή που συνιστά η «γρίπη των χοίρων» για το 50% του πληθυσμού της χώρας (αφού οι άνδρες ως γνωστό είναι σαν τα γουρούνια και έχουν την ίδια μούρη), προκειμένου να συσπειρώσουν το ανδρικό φύλο της βάσης της Νέας Δημοκρατίας, του ΚΚΕ και του ΛΑΟΣ, αφού η παγκόσμια ιατρική κοινότητα θεωρεί αυτές τις κατηγορίες του πληθυσμού (άνδρες, ηλικίας από 45 έως 95) ως τις πλέον ευπαθείς. Εννοείται πως η ευπάθεια έχει ευθέως ανάλογη σχέση με τη λεγόμενη ανδρόπαυση, την οποία οι Έλληνες για λόγους καθαρά ιστορικούς απορρίπτουν σθεναρά. Όλα τα παραπάνω επιστημονικά συμπεράσματα, εντός πάντα του πλαισίου της εθνικά υπερήφανης και σταθερά συντηρητικής παράταξης της κυανέρυθρης συμμαχίας, αναμένεται να οδηγήσουν στην προστασία της απειλούμενης με εξαφάνιση συνομοταξίας των εθνικά υπερηφάνων. Κατά την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας το «σύνδρομο του εθνικά υπερήφανου» αποτελεί ένα από τα βασικά συμπτώματα της ως άνω ασθένειας, ιδιαίτερα δε όταν συνοδεύεται από χαρακτηριστικά όπως φοροδιαφυγή, εισφοροδιαφυγή, λαμογιά, υπεξαίρεση, ατασθαλία, κανιβαλισμός, κρεατοφαγία και… υποκριτική θρησκοληψία. Κατά την κυβέρνηση «ο πανικός λειτουργεί συσπειρωτικά» και κατά τον υπουργό Υγείας Δημήτρη Αβραμόπουλο, όστις, επιτέλους, ανακάλυψε κάποιο ρόλο να διαδραματίσει στην καταδικασμένη πολιτική αναρρίχησή του, η υπόθεση «Γρίπη» αποτελεί πρώτης τάξεως ευκαιρία για να επανεμφανιστεί, αυτός ο ξεχασμένος, στις γυάλινες οθόνες.
Διά πυρός και σιδήρου
Την ώρα που ο «Στρατηγός Αβραμόπουλος» σχεδιάζει πώς θα εμβολιάσει 11 εκατομμύρια ανθρώπους διά της μεθόδου της εισαγωγής εμβολίων αγνώστου πατρότητος, αλλά γνωστής εταιρικής προελεύσεως (το σχέδιο παρεμπιπτόντως ομοιάζει καταπληκτικά με το άλλο της απόσυρσης αυτοκινήτων, αλλά με άλλους αποδέκτες των κερδών), την ώρα λοιπόν που ο «Εξολοθρευτής υπουργός» παλεύει με τα γνωστά θεριά των φαρμακευτικών εταιρειών και τους ημεδαπούς εισαγωγείς που έχουν δικαιολογημένα στήσει γλέντι διαρκείας, ο άλλος στρατηγός της χαμένης στρατιάς, ο Γιώργος Καρατζαφέρης, επαναφέρει από το παράθυρο το στρατήγημα «Βυθίσατε το Χόρα», αυτή τη φορά υπό την μορφή κατάρριψης τουρκικού αεροσκάφους. Ο Γιώργος ο πονηρούλης ξέρει πως σε εποχές πανδημίας κάποιες δόσεις εθνικιστικής υστερίας λειτουργούν εποικοδομητικά ως προς τη διασφάλιση ψήφων των ασθενών. Κατά τον κ. Καρατζαφέρη το νέο θέατρο (κατά κυριολεξία) πολέμου εντοπίζεται στο τρίγωνο Αγαθονήσι, Φαρμακονήσι και Καλογέρων. Η ετυμολογική ανάλυση των ως άνω τοποθεσιών αποκαλύπτει και το εύρος της αποτελεσματικότητας του στρατηγήματος. Είναι προφανές πως μόνον ο σύντροφος Αλεξάκης θα μπορούσε να εξιχνιάσει το φαινόμενο αυτό με ένα νέο «Μ.Χ.», δηλαδή «Μετά Χοίρων»!
Λέγεται ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την Ολλανδία δεν είναι, όπως θα ανέμενε κανείς, η εισβολή της θάλασσας στη στεριά. Δεν είναι καν και η συνεχής ενίσχυση της Ακροδεξιάς. Δεν είναι ούτε οι ίδιοι οι Ολλανδοί, οι οποίοι ως γνωστό, αν και λίγοι, κατάφεραν πολλά, ακόμη και να εξαγοράσουν τον ίδιο τον Καλβίνο. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την Ολλανδία, σύμφωνα με τους σημαντικότερους επιστήμονες, είναι η διαχρονική μόλυνση του εδάφους της από τον άπειρο αριθμό κοπράνων των χοίρων που εκτρέφονται. Οι Ολλανδοί είναι η πρώτη χώρα στον κόσμο που απειλείται με εξαφάνιση λόγω χοίρων. Στην Ελλάδα εκτρέφεται ένας σχετικά μικρός αριθμός αυτών των τετραπόδων. Ωστόσο, πάντα κατά την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα, κατοικείται από ένα μικρό μεν, δραστήριο δε (δεν ξεπερνούν τις 100.000) πληθυσμό διπόδων με ανάλογα χαρακτηριστικά και άρα εξίσου απειλητικά. Κατά την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, αν εμβολιαστούν αυτές οι 100.000 αξιωματούχων του υποκόσμου πιθανώς να πάψουν να αποτελούν κίνδυνο για τη χώρα. Οι υγειονομικές υπηρεσίες τούς έχουν καταγεγραμμένους ως «βασικούς συντελεστές του μηχανισμού αναπαραγωγής της αθλιότητας», μια φραστική υπέρβαση της μαρξιστικής προσέγγισης του «λούμπεν», αλλά που στην εποχή μας έχουν αναβαθμιστεί σε ρυθμιστικούς παράγοντες επιβίωσης του συστήματος. Σε καταστάσεις πανδημίας η ως άνω πληθυσμιακή ομάδα χρήζει άμεσης προσοχής.
Ήταν χαμογελαστός ο πρωθυπουργός προσερχόμενος στην «Εορτή της Δημοκρατίας». Η δημόσια τηλεόραση εστίασε ιδιαίτερα στη θερμή χειραψία που είχε με τον πρώην πρόεδρο Σαρτζετάκη και τους άλλους παράγοντες της πολιτικής ζωής του τόπου, αλλά και στη χαρακτηριστικά ψυχρή χειραψία του με τον Γιώργο Παπανδρέου. Είχε προηγηθεί αυτή η μεστή νοημάτων ομιλία του Προέδρου Κάρολου Παπούλια, όστις επιχειρεί όπου και αν βρεθεί να επιβεβαιώνει τους συνταγματολόγους, τους οποίους εναγκαλίστηκε με δηλώσεις του και ο Προκόπης Παυλόπουλος (αξιοπερίεργο όντως, αφού όλοι τους είναι Σημιτικοί) πως δεν αποτελεί «σκεύος της πολιτικής». Ο κ. Παπούλιας και ο κάθε Πρόεδρος Δημοκρατίας, τελικά, είναι μία προσωπικότητα που θυμίζει αρχαία τραγωδία. Τον θυμούνται κάθε πέντε χρόνια, λίγο πριν τη λήξη κάποια θητείας, τον βαπτίζουν δεξιό ή κεντροαριστερό κατά το δοκούν, τον θεωρούν παγίως «καλό πρόεδρο» (ακόμη και τον Σαρτζετάκη), τον τοποθετούν «υπεράνω πολιτικών σκοπιμοτήτων», τον θωρακίζουν με το απυρόβλητο και όλα αυτά για λίγους μόνο μήνες. Αποτελεί ύβρη να πιάνει κανείς στο στόμα του τον Πρόεδρο. Είναι κάτι σαν τοτέμ από καμένο αλλά στιλβωμένο ξύλο, πολιτικά άνευρο, απόμακρο. Κατά τη φετινή «Εορτή της Δημοκρατίας» στην προσβεβλημένη από τη γρίπη Ελλάδα της κρίσης και της μη απόκρισης, η τηλεοπτική εικόνα καταδείκνυε με σαφήνεια τη μιζέρια των καιρών. Με τον υπόκοσμο της ελίτ να μπαινοβγαίνει στις φυλακές και τους ευτελείς εμπορευόμενους το φόβο, τον πανικό και το έλλειμμα αισιοδοξίας να χαμογελούν κάτω από τη χειρουργική μάσκα, η εορτή στο προεδρικό μέγαρο έμοιαζε περισσότερο με φάρσα. Ευτυχώς που, αν και εφόσον η ιστορία αυτή επαναληφθεί, θα εξακολουθήσει να λειτουργεί ως φάρσα.
18°
