Χριστουγεννιάτικη ιστορία: Ο Χάρης και η Ανάπλαση της Αθήνας

Μια φορά κι ένα καιρό και πιο συγκεκριμένα τον Μάιο του 2018 όταν ακόμα κυβερνούσε τη χώρα ο ΣΥΡΙΖΑ, δημιουργήθηκε η εταιρεία «Ανάπλαση Αθήνας ΑΕ». Η εταιρεία θα λειτουργούσε «χάριν του δημοσίου συμφέροντος, σύμφωνα με τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας» και θα εποπτευόταν από μερικούς συναρμόδιους υπουργούς. Ήταν δηλαδή μια κυβερνητική εταιρεία με στόχο να κάνει παρεμβάσεις στην περιοχή του Δήμου Αθηναίων, ερήμην του Δήμου και να αναλάβει την ευθύνη εκτέλεσης έργων που ήταν στην αποκλειστική ευθύνη της δημοτικής αρχής η οποία τα είχε σχεδιάσει και προγραμματίσει.

Ο Γιώργος Καμίνης, που ήταν τότε Δήμαρχος στην Αθήνα θύμωσε πάρα πολύ γιατί κατάλαβε ότι ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ θέλανε να του πάρουν τις αρμοδιότητες επειδή δεν είχαν καταφέρει να τον κερδίσουν στις εκλογές. Γι αυτό και κατήγγειλε την εταιρεία ως «θεσμικό εξάμβλωμα» και αρνήθηκε τη θέση του απλού μέλους του ΔΣ που του προτάθηκε. Η Ντόρα Μπακογιάννη που ήξερε από τα δημαρχιακά και που ποτέ δεν μασάει τα λόγια της είπε τότε ότι οι υπουργοί της κυβέρνησης (Σπίρτζης και Φλαμπουράρης) «διαπράττουν έγκλημα εναντίον της αυτοδιοίκησης» και ότι «η εταιρεία αποσπά αρμοδιότητες και πόρους από τους δήμους».

Τα χρόνια πέρασαν, έγιναν νέες δημοτικές εκλογές και ο Κώστας Μπακογιάννης βγήκε Δήμαρχος Αθηναίων αλλά και νέες βουλευτικές εκλογές στις οποίες η Νέα Δημοκρατία νίκησε τον ΣΥΡΙΖΑ και ο Κυριάκος Μητσοτάκης έγινε πρωθυπουργός. Συνεπής με όσα «είχαν σούρει» τα στελέχη της ΝΔ στον Τσίπρα για την «Ανάπλαση ΑΕ», η νέα κυβέρνηση ψήφισε τον Ιανουάριο του ‘20 νέο νόμο σύμφωνα με τον οποίο οι αρμοδιότητες που είχαν αφαιρεθεί ξαναπέρασαν στον Δήμο Αθηναίων και ορίστηκε νέα διοίκηση με Πρόεδρο τον Κώστα Μπακογιάννη. Ήταν μια δικαίωση πρώτα και κύρια για τον θεσμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και την δημοκρατική αποκέντρωση της εξουσίας.

Πέρασαν πάλι τα χρόνια και ξανάγιναν εκλογές, πρώτα οι εθνικές και μετά οι αυτοδιοικητικές αυτή τη φορά. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξανανίκησε ενώ, αντίθετα, ο Κώστας Μπακογιάννης έχασε από τον Χάρη Δούκα που είδε τις απόψεις του και το σχέδιό του για την Αθήνα να επιβραβεύεται στην κάλπη. Και τότε, ξαφνικά ένα βράδυ, ήρθε μια νέα τροπολογία στη Βουλή και οι αρμοδιότητες που είχαν φύγει και ξαναγυρίσει στο Δήμο Αθηναίων τα προηγούμενα χρόνια, ξαναπέρασαν στην εταιρεία που τώρα πια δεν θα ήταν μόνο «Ανάπλαση της Αθήνας» αλλά ανάπλαση όλης της Ελλάδας! Η αποκέντρωση επέστρεψε πανικόβλητη στην κεντρική εξουσία, λες και θα μπορούσε να γίνει ανάπλαση των πόλεων της Ελλάδας χωρίς τη συμμετοχή των εκλεγμένων δημοτικών τους αρχών.

Ο νεοεκλεγμένος Δήμαρχος της Αθήνας ξεσηκώθηκε πρώτος από όλους και με το δίκιο του. Τι ήταν εκείνο άραγε που είχε οδηγήσει την κυβέρνηση να του πάρει τις αρμοδιότητες πριν ακόμα αναλάβει τα καθήκοντά του; Μήπως ο «κίνδυνος» να υλοποιήσει το πρόγραμμά του που έχει εγκριθεί από τους πολίτες; Μήπως επειδή ορισμένες αρμοδιότητες, όπως για παράδειγμα η «Διπλή Ανάπλαση» στον Ελαιώνα, πέφτουν κάπως «βαριές» για τους ώμους του Χάρη Δούκα και της ομάδας του; Και μήπως τελικά η απόφαση για την μετατροπή της εταιρίας «Ανάπλαση Αθήνας ΑΕ» σε πανελλαδικής εμβέλειας είχε ληφθεί από τον Μάρτιο του ‘22 για παν ενδεχόμενο;

Εδώ κάπου τελειώνει το Χριστουγεννιάτικο παραμύθι και είναι κρίμα που δεν μπορούμε να πούμε στο τέλος, όπως σε όλα τα παραμύθια, «και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα». Όταν πλήττεται το αυτοδιοίκητο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης τίποτα καλό δεν προμηνύεται για τη δημοκρατία και για τη χώρα ιδιαίτερα στη σημερινή συγκυρία όπου η Ακροδεξιά δείχνει να συσπειρώνεται. Το μπλοκ «Ελληνική λύση» - «Σπαρτιάτες» - «Νίκη» - Αντώνης Σαμαράς (και οι 6 βουλευτές της ΝΔ που πειθάρχησαν για να μη διαγραφούν) έκανε αισθητή την παρουσία του στην τροπολογία για τους μετανάστες και θα την κάνει σύντομα και σε άλλες ανάλογες περιπτώσεις.

Μήπως ήρθε η ώρα να αναλογιστεί ο πρωθυπουργός ότι ακόμα και εντυπωσιακά ποσοστά μπορεί να αποδειχθούν εύθραυστα και ότι χρειάζονται ευρύτερες διακομματικές συναινέσεις σε κρίσιμα για την πορεία της χώρας ζητήματα; Ότι για το χώρο του Πολιτικού Κέντρου τα ζητήματα που αφορούν τους δημοκρατικούς θεσμούς είναι αδιαπραγμάτευτα; Κι ακόμα ότι οι αποφάσεις που πλήττουν και αδυνατίζουν τον κατ’ εξοχήν θεσμό της αποκέντρωσης όπως αυτή για την αφαίρεση αρμοδιοτήτων από τους εκλεγμένους τοπικούς άρχοντες, δεν συμβάλλουν προς την κατεύθυνση της συνεννόησης και της συνεργασίας για τη δημοκρατική θωράκιση του πολιτικού συστήματος;