Ο ομότιμος καθηγητής του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου Θεοδόσης Π. Τάσιος, έγραφε το 2007 ότι «Το Άσυλο καταπατείται τρεις φορές τη βδομάδα: Η βίαιη εισβολή φοιτητικών ομάδων στους τόπους εργασίας (υπαλλήλων, τεχνιτών, δασκάλων και διοικήσεων), καθώς και οι καθημερινές απειλές κατά των διαφωνούντων, συνιστούν καραμπινάτη παρεμπόδιση παραγωγής και διάδοσης ιδεών και γνώσεων στο Πανεπιστήμιο». Η κατάσταση από τότε που ο διαπρεπής καθηγητής έκανε αυτές τις διαπιστώσεις, όχι μόνο συνεχίστηκε αλλά επιδεινώθηκε σοβαρά. Ακολουθεί ένας μικρός επιλεκτικός κατάλογος, δείγμα των τραμπουκισμών που εκμηδενίζουν την ελευθερία έκφρασης στα πανεπιστήμια. Ο αναγνώστης, αν βαριέται, μπορεί να τον παραλείψει και να πάει απ’ ευθείας στο συμπέρασμα:
1. Στις 4/6/2004 το «Πανεπιστήμιο Μακεδονία» διοργάνωσε ένα αξιόλογο συνέδριο με τίτλο «Ενθυμούμενοι τον κομμουνισμό, γιορτάζοντας τα 15 χρόνια Δημοκρατίας στην Ανατολική Ευρώπη». Μεταξύ των ομιλητών ήταν και ο επιμελητής της «Μαύρης Βίβλου του Κομμουνισμού» κ. Στεφάν Κουρτουά. Μια ομάδα μελών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ εισέβαλαν στο χώρο του συνεδρίου και με πανό και συνθήματα απέτρεψαν τη διεξαγωγή του.
2. Στις 16/1/2009, ο ΣΥΡΙΖΑ απαγόρευσε προγραμματισμένη εκδήλωση στο Πάντειο Πανεπιστήμιο με ομιλητή τον Ισραηλινό Eytan Gilboa, για το λόγο ότι ήταν… Ισραηλινός. Η εκδήλωση αναγκάστηκε να μεταφερθεί στη Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης, παραπλεύρως της Παντείου.
3. Στις 5 Φεβρουαρίου 2009, δύο καθηγητές του Παντείου Πανεπιστημίου οργάνωσαν δημόσια συζήτηση με θέμα «Τα ΜΜΕ τον Δεκέμβριο», με σκοπό να φωτισθούν οι διάφορες πλευρές των μέσων επικοινωνίας τόσο στα γεγονότα του Δεκεμβρίου 2008, όσο και στη μεγάλη κοινωνική κρίση που περνούμε. Μετά το τέλος της εκδήλωσης, οι μαζεμένοι στον πεζόδρομο αναρχοαυτόνομοι φοιτητές του Παντείου πέταξαν αυγά στους εξερχόμενους καθηγητές και ομιλητές.
4. 1 Απριλίου 2009. Επί τέσσερις ώρες η «ανοιχτή Σύγκλητος» «συζητούσε» -με τους χίλιους φοιτητές και εξωπανεπιστημιακούς να αξιώνουν φωνάζοντας συνθήματα και γιουχάροντας όποιον τολμούσε να εκστομίσει διαφορετική από τη δική τους άποψη- την κατάργηση των εργολαβικών συμβάσεων και τη μονιμοποίηση των υπαλλήλων. Ο πρύτανης κ. Αναστάσιος Μάνθος εδέχθη, μέσα σε πανδαιμόνιο αποδοκιμασιών, ένα αυγό και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την αίθουσα
5. Στις 25 Νοεμβρίου 2009, έγινε εκδήλωση στη Νομική Σχολή με τρεις ομιλητές: Μανδραβέλη, Ψυχογιό και Δαφέρμο. Προς το τέλος της εκδήλωσης μπήκανε μέσα κάποιοι τραμπούκοι με μαύρα ρούχα και κράνη στο χέρι άρχισαν να βρίζουν. Μετά τις απειλές πέταξαν αυγά στον Πάσχο Μανδραβέλη, κι έφυγαν. Αξίζει να σημειωθεί η σύμπλευση της Χρυσής Αυγής με τους «αντιεξουσιαστές» τραμπούκους: «... Να υπενθυμίσουμε πως ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος Μανδραβέλης έχει καταφερθεί πολλές φορές εναντίον του Εθνικισμού... Τέτοιος που είναι και λίγα αυγά έφαγε!».
6. Στις 27 Μαρτίου 2010 διαβάζουμε στην «Ελευθεροτυπία»: Τρία χρόνια μετά το συμβολικό χτίσιμο της εισόδου της πρυτανείας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης από φοιτητές που διαμαρτύρονταν για την ιδιωτικοποίηση της σίτισής τους και τη δίωξη ενός συμφοιτητή τους, η ελληνική Δικαιοσύνη έρχεται ν’ αναγνωρίσει τη νομιμότητα τόσο της κινητοποίησης όσο και των αιτημάτων τους.
7. Στις 14 Απριλίου 2011 κουκουλοφόρος εισέβαλε στο συνεδριακό κέντρο του Πανεπιστημίου Πατρών, μαζί με ομάδα νεαρών, και αποπειράθηκε να χτυπήσει με κοντάρι τον προσκεκλημένο ομιλητή Τζέιμς Ουότσον, μέλος της ερευνητικής ομάδας που ανακάλυψε τη δομή του DNA το 1953.
8. Πάντειο, 16/6/2014. Ομάδα φοιτητών που εκτιμάται ότι ανήκει στον αναρχικό χώρο εισέβαλε χθες το πρωί στην αίθουσα όπου διεξαγόταν η ψηφοφορία, έκλεψε την κάλπη και στη συνέχεια την κατέστρεψε και έσκισε τα ψηφοδέλτια όσων είχαν ήδη ψηφίσει.
Συμπέρασμα
Το μικρό αυτό δείγμα δείχνει ανάγλυφα την έλλειψη της βασικής προϋπόθεσης για τη λειτουργία των πανεπιστημίων: της ακαδημαϊκής ελευθερίας έκφρασης. Δείχνει ακόμα την ανοχή και την ατιμωρησία των εχθρών της ακαδημαϊκής ελευθερίας. Τέλος, δείχνει την ιδεολογική τους προέλευση.
Ως συνέπεια έλλειψης ακαδημαϊκής ελευθερίας, οι αίθουσες των πανεπιστημίων είναι πλέον de facto κλειστές για όσες εκδηλώσεις και απόψεις δεν είναι αρεστές στους αριστερούς εχθρούς της ακαδημαϊκής ελευθερίας. Οι έχοντες διαφορετική άποψη δεν τολμούν πλέον να οργανώσουν εκδηλώσεις σε αίθουσες πανεπιστημίων, για το φόβο των τραμπούκων. Έτσι, οι αίθουσες των ναών της πνευματικής ζωής, που είναι τα πανεπιστήμια, είναι ανοιχτές μόνο σε εκδηλώσεις «της προόδου». Η κατάσταση θυμίζει αμυδρά την πνευματική ζωή της εποχής του Στάλιν.
***
Γιατί μου ήρθε να θυμηθώ όλα αυτά; Είναι επειδή διάβασα την οργάνωση ενός Διεθνούς Συνεδρίου με τίτλο «Κρίση, Κράτος και Δημοκρατία - Αξιοποιώντας τη θεωρία του Νίκου Πουλαντζά για την αντιμετώπιση του αυταρχικού καπιταλισμού», που θα γίνει σε αίθουσα του Παντείου Πανεπιστημίου το διήμερο 12-13 Δεκεμβρίου. Με θλίψη είδα ότι μετέχουν αρκετοί πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, Έλληνες και ξένοι. Και οι μεν ξένοι μπορεί να μην γνωρίζουν την «ελληνική ιδιαιτερότητα». Οι Έλληνες πανεπιστημιακοί όμως, πώς μπορούν να αγορεύουν για τον αυταρχικό καπιταλισμό σε αίθουσα που χρόνια τώρα καταδυναστεύεται από τον αυταρχικό αριστερισμό; Πώς δεν συνειδητοποιούν ότι με αυτό τον τρόπο νομιμοποιούν στα μάτια των φοιτητών τους το καθεστώς του τραμπουκισμού, της αμάθειας και της απλοϊκής μονομερούς σκέψης; Μήπως, για να το συνειδητοποιήσουν, θα πρέπει να δεχτεί η εκδήλωσή τους την «περιποίηση» που δέχτηκαν οι παραπάνω εκδηλώσεις; Ή μήπως πρέπει να ανατρέξουν μερικές δεκαετίες πίσω -όταν οι δεξιοί «αντιφρονούντες» έκαναν ό,τι κάνουν οι σημερινοί τραμπούκοι και έφτασαν μέχρι τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη- ώστε να κάνουν τη σύγκριση;
12°
