Ένας (όχι και τόσο αθώος) υπερπατριωτισμός

Η τροπολογία για την εκχώρηση άδειας παραμονής και εργασίας σε λαθρομετανάστες είναι εντελώς ξεκάθαρη. Όσοι αντιδρούν, χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες. Σε εκείνους που επιβεβαιώνουν τα αποτελέσματα της PISA (Programme for International Student Assessment) και δεν κατάλαβαν τι διάβασαν, στους άλλους που νομίζουν ότι βολεύονται με την ύπαρξη μαύρης εργασίας και σε εκείνους που ανεξαρτήτως του κειμένου της τροπολογίας, θα μιλούσαν για λαθρολαγνεία και θα πωλούσαν φθηνό πατριωτισμό.

Ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς είναι ένας σοβαρός και εγγράμματος άνθρωπος. Είναι επίσης και εξαιρετικά έμπειρος σε νομικά κείμενα. Αποκλείεται να μην κατάλαβε τι λέει η τροπολογία. Περισσότερο θα απέδιδα την εμμονική άποψη που εξέφρασε στην ανάγκη του να υπενθυμίσει ποιο είναι το πολιτικό του DNA. Να περιφρουρήσει ενδεχομένως τον χώρο που νομίζει ότι δημιούργησε και εκφράζει. Αυτός και πιθανώς οι πολιτικοί του επίγονοι.

Δεν προσφέρει ωστόσο καλές υπηρεσίες ούτε στον φανταστικό χώρο που απευθύνεται. Η διαστρέβλωση του περιεχομένου της τροπολογίας, τροφοδοτεί ουσιαστικά έναν εσμό από συνομωσιολόγους. Ένα ριζοσπαστικοποιημένο τμήμα της κοινωνίας που διψάει για εκδίκηση κατά όσων κατέστρεψαν τη ζωή του.

Ο Αντώνης Σαμαράς θα μπορούσε να αντικρούσει τα επιχειρήματα του Άδωνι και του Καιρίδη, παραθέτοντας τα δικά του. Θα όφειλε να το κάνει εντός Βουλής. Το δικαίωμά του να εκλέγεται χωρίς σταυρό συνοδεύεται και από υποχρεώσεις. Ο ίδιος επέλεξε να το κάνει δημόσια με σχετική δήλωση. Μια δήλωση με διάφορα σλόγκαν (Η Ελλάδα δεν είναι χώρος, είναι χώρα) αλλά χωρίς ουσιαστική αναφορά στο περιεχόμενο της τροπολογίας. Χρησιμοποίησε δε και έναν παλαιοκομματικό συμβολισμό, παρακολουθώντας την ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη για τον Προϋπολογισμό (το σημαντικότερο νομοθέτημα κάθε έτους) από την τηλεόραση.

Όπως πλειστάκις έχουν αναφέρει οι συναρμόδιοι Υπουργοί, ο ισχύον νόμος για την απόδοση άδειας παραμονής και εργασίας ήταν ένα νομοθέτημα της Κυβέρνησης Σαμαρά. Προβλέπει (μέσες-άκρες) ότι η 7ετής παραμονή ενός λαθρομετανάστη τον καθιστά αυτόματα δικαιούχο αυτών των εγγράφων.

Η νέα πρόβλεψη της Κυβέρνησης έρχεται άπαξ και δίνει άδεια παραμονής και εργασίας σε όσους λαθρομετανάστες είναι ήδη στη χώρα μας και την 30η Νοεμβρίου συμπλήρωσαν τρία χρόνια παραμονής και εργασίας. Χρειάζεται επιπλέον να έχουν αποδεδειγμένα νόμιμη εργασία ενώ για να λάβουν τα σχετικά έγγραφα χρειάζεται να προσκομίσουν  το πραγματικό τους διαβατήριο και να γίνει έλεγχος του ποινικού τους μητρώου. Αν χάσουν δε την εργασία τους, το κράτος μπορεί να τους εντοπίσει και να τους διώξει.

Η συγκεκριμένη τροπολογία συνοδεύεται και από αυστηρά παρελκόμενα, τα οποία δεν είχε νομοθετήσει ο ίδιος ο Σαμαράς. Για παράδειγμα, όσοι κάνουν αίτηση για άσυλο πρέπει να βρουν εργασία μέχρι την έκδοση της απόφασης. Μετά από δύο μήνες κόβεται και το επίδομα. Στα δικά μου μάτια, στα μάτια ενός αδαούς, μοιάζει να μπαίνει μια τάξη. Στα μάτια του Σαμαρά όμως, όχι.

Προτιμά ενδεχομένως να βρίσκονται οι χιλιάδες αυτοί άνθρωποι σε γκρίζο καθεστώς. Να υπάρχουν αλλά να είναι σαν να μην υπάρχουν που θα έλεγε και ο Παΐσιος. Να εργάζονται αλλά να μην πληρώνουν τίποτε στο κράτος. Ούτε οι ίδιοι ούτε φυσικά οι εργοδότες τους.

Εδώ έρχεται να «κουμπώσει» και δεύτερη κατηγορία αντιδρώντων. Αυτοί δηλαδή που βολεύονται με το να απασχολούν «μαύρους» εργαζόμενους, κερδίζοντας έτσι τεράστια ποσά που θα έπρεπε να αποδίδουν στο κοινωνικό σύνολο. Τα περισσότερα δύσκολα επαγγέλματα επανδρώνονται με ανθρώπους που σήμερα υπάρχουν αλλά το κράτος κάνει σαν να μην υπάρχουν. Ο κύριος που πλένει το αυτοκίνητό σας σε όλα σχεδόν τα βενζινάδικα, η κυρία που φροντίζει την κατάκοιτη ηλικιωμένη μητέρα σας, αυτοί που πλένουν τα πιάτα όταν εσείς διασκεδάζετε στις ψαροταβέρνες αλλά και εκείνοι που μαζεύουν τα φρούτα από τα χωράφια. Θα θυμόσαστε την πρόσκληση των ροδακινοπαραγωγών στη Βόρειο Ελλάδα ή των ελαιοπαραγωγών στην Κρήτη. Ουδείς Έλληνας είχε ανταποκριθεί.

Όλοι αυτοί οι σκληρά εργαζόμενοι άνθρωποι δεν μπορούν να επιστρέψουν στις πατρίδες τους. Δεν μπορούν να δουν τις εκεί οικογένειές τους. Δεν μπορούν επίσης να κάνουν οικογένειες εδώ. Δεν μπορούν επίσης να αρρωστήσουν. Ωραίος πατριωτισμός.

Μια υπερπατριωτική λύση θα ήταν φυσικά να τους εκδιώξουμε. Τότε όμως δεν θα είχαμε ούτε υπηρέτες, ούτε εργάτες, ούτε κάποιον να φροντίζει ηλικιωμένους. Δεν θα είχαμε ούτε εργαζόμενους στον τουρισμό. Θα έφευγαν (όπως και έφυγαν) για άλλες χώρες. Στην Ιταλία χρειάζεται μόνο δύο χρόνια παραμονής για να λάβεις άδεια εργασίας. Και αυτό συμβαίνει μόνιμα. Όχι εκτάκτως όπως με την τροπολογία Καιρίδη-Γεωργιάδη.

Η πρόταση του Αντώνη Σαμαρά είναι σαφής. Να συνεχίσουμε να κάνουμε ότι δεν τους βλέπουμε. Ίσως για να υπάρχει ένας μπαμπούλας που θα «πωρώνει» το ακροατήριο στο οποίο απευθύνεται. Ίσως γιατί έτσι κάνει αισθητή την παρουσία του και προετοιμάζει το πολιτικό του μέλλον. Τις επόμενες κινήσεις στη σκακιέρα αν προτιμάτε. Οι μόνοι που ωφελούνται από μια τέτοια δήλωση ενός πολύ σοβαρού πρώην Πρωθυπουργού είναι οι κάθε λογής ακραίοι πατριδοκάπηλοι, οι κάθε λογής λαθροδιακινητές που προτιμούν το status quo και φυσικά οι κάθε λογής εισφοροδιαφεύγοντες. Ειδικά αυτοί οι τελευταίοι θα εκπλαγούν μόλις καταλάβουν ότι με τα νέα συστήματα του διαβόλου, η ΑΑΔΕ θα εντοπίσει τα εισοδήματά τους και χωρίς δαπάνες, θα χρειαστεί να ξηλωθούν χοντρά.

Η χώρα πρέπει να σοβαρευτεί. Να σταματήσει να ζει με πατέντες, γκρίζες ζώνες και στραβά μάτια. Η τροπολογία που θα ψηφιστεί στη Βουλή βάζει μια τάξη σε ένα άναρχο και άδικο σύστημα με το οποίο νομίζουμε ότι βολευόμαστε αλλά τελικά υπονομεύουμε το μέλλον της χώρας. Πατριωτισμός είναι να σκέφτεσαι τη βιωσιμότητα της χώρας και όχι της προσωπική σου ατζέντας.