Στον δρόμο για την ηλεκτρονική ψήφο

Αργήσαμε αλλά το αποφασίσαμε. Ενώ όλες οι δημοκρατίες της Δύσης έκαναν  στις εκλογές χρήση της επιστολικής ψήφου, εμείς φοβόμασταν μήπως κάποιος ηλικιωμένος δεχτεί «bullying» από τον γιό του και ψηφίσει το κόμμα του. Και για ποια χώρα το φοβόμαστε αυτό; Για τη χώρα όπου ο υποψήφιος βουλευτής θεωρείται αποτυχημένος, αν το επιτελείο του δεν μοιράσει εγκαίρως, χιλιάδες «σταυρωμένα» ψηφοδέλτια για την κάλπη..!

Δεν αρκεί όμως η επιστολική ψήφος. Δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα αντιμετωπιστεί έτσι το πρόβλημα της αποχής.

Ας είμαστε περισσότερο θαρραλέοι. Ας αρχίσουμε να δοκιμάζουμε και την ηλεκτρονική ψήφο. Είναι καιρός να θεωρήσουμε εφικτό το όραμα της καθολικής συμμετοχής των πολιτών, πρώτα σε εκλογικές διαδικασίες, και στη συνέχεια, κάτω από αυστηρές προϋποθέσεις, στις αποφάσεις της εξουσίας. Έχουμε πλέον την δυνατότητα και τις εγγυήσεις της τεχνολογίας να προχωρήσουμε χωρίς ενδοιασμούς και φτηνές δικαιολογίες στην πολιτικοποίηση της κοινωνίας. Να περάσουμε σταδιακά, σε μία «δημοκρατία ευθύνης» για τον πολίτη και επαναφοράς της αξίας της ψήφου του.

Όποιος θέλει να εκλέγεται από μειοψηφίες, δεν μπορεί να επενδύει στον σεβασμό και στην συνεργασία της κοινωνίας. Απλώς, εκμεταλλεύεται τον συντηρητισμό και την ατολμία της παλιάς εξουσίας που δεν επιθυμεί την συνδρομή της πλειοψηφίας.

Το λέμε αλλά δεν  συνειδητοποιούμε ότι η αποχή στις εκλογές, πολλές φορές ξεπερνάει το 50%. Η αποτυχία της δημοκρατίας όμως, δεν βρίσκεται μόνο εκεί. Το ίδιο ισχύει και στις φοιτητικές εκλογές, στα συνδικάτα και σε πολλές άλλες αρχαιρεσίες όπου οι πολίτες εκδηλώνουν με κάθε τρόπο την απέχθειά τους, στην παραδοσιακή διαδικασία. Και κατά συνέπεια, επιτρέπουν στις μειοψηφίες να αυθαιρετούν πάντα εις βάρος τους.

Η ηλεκτρονική ψηφοφορία δίνει την αφορμή για μία αλλαγή εποχής που πρέπει επιτέλους, να συζητήσουμε σοβαρά. Κι ας μας δοθεί έτσι η δυνατότητα να επεκταθούμε και σε άλλες ανάγκες συμμετοχικότητας, δείχνοντας τον τρόπο και στις υπόλοιπες κοινωνίες πολιτών. Μπορεί βέβαια, οι Εσθονοί να μας πρόλαβαν αλλά εμείς έχουμε την ιστορική παρακαταθήκη να διαφημίσουμε το «digital voting» και να το «πουλήσουμε» καλύτερα. Και στην Ευρώπη και σε ολόκληρο τον πλανήτη…

Οι πρυτανικές εκλογές γίνονται με το αδιάβλητο σύστημα «Ζευς» (https://grnet.gr/services/digital-services/zeus/) εδώ και πολλά χρόνια. Κανείς από τους ηττημένους δεν διαμαρτυρήθηκε ποτέ για νοθεία η χακάρισμα. Κι όμως στις φοιτητικές εκλογές οι μειοψηφίες δεν επιτρέπουν μία τέτοια διαδικασία. Γιατί δεν τους συμφέρει η πλειοψηφική τάση των φοιτητών…

Γιατί δεν το κάνουμε; Το έχουμε ήδη! Απλά δεν θέλουμε να το εφαρμόσουμε. Γιατί δεν μας βολεύει. Γιατί μας αρέσει να συντηρούμε μια δημοκρατία αδιέξοδη και ξεπερασμένη. Εγκλωβισμένη σε διαθέσεις μικρών «δικτατορίσκων» που χρησιμοποιούν τα ανενεργά κοινωνικά στρώματα και την αποχή, εις βάρος της κοινωνίας. 

Κανένα φοβικό επιχείρημα δεν μπορεί να με πείσει ότι κινδυνεύει με παραχάραξη ο μοναδικός μου κωδικός εισαγωγής στο σύστημα ψηφοφορίας. Ότι η σύνδεση που θα κάνω με το taxis για να ψηφίσω θα επιτρέψει να υποκλαπεί η ψήφος μου. Αποκλείεται να το πιστέψω. Από τη στιγμή που οι τράπεζες δημιούργησαν ένα ασφαλές παγκόσμιο δίκτυο χρηματοπιστωτικών και τραπεζικών συναλλαγών, είναι το ίδιο εύκολο να σχεδιαστεί ένα αντίστοιχο σύστημα και για τις ψηφοφορίες.

Στη χώρα που τα πάντα είναι φόβος και γκρίνια, η επιστολική ψήφος αποτελεί ένα γενναίο βήμα. Ας ελπίσουμε ότι πολύ γρήγορα θα περάσουμε και στην ηλεκτρονική ψήφο. Σε κοινωνίες, ίσως, όπου οι συνειδητοποιημένοι «smart voters» θα επιλέγουν απαλλαγμένοι από τύψεις, τις εκδρομές του σαββατοκύριακου χωρίς να χάνουν την κάλπη…