Τα κομματικά διλήμματα πέρα από την πλάκα με τον Κασσελάκη

Μετά από αρκετό χρονικό διάστημα, ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε ξανά στο προσκήνιο της επικαιρότητας με τον χειρότερο τρόπο που θα μπορούσε ποτέ να φανταστούν τα στελέχη του. Η εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη ως διαδόχου του Αλέξη Τσίπρα στην ηγεσία του κόμματος έδωσε αφορμή περισσότερο για παραπολιτικά σχόλια παρά για σοβαρή πολιτική συζήτηση σχετικά με τη δυνατότητα ανασυγκρότησης της αξιωματικής αντιπολίτευσης που ανεβαίνει από το 2019 τον εκλογικό της Γολγοθά της συντριβής σε όλες τις κάλπες που στήθηκαν από τότε συμπεριλαμβανομένης και της εσωκομματικής.

Ωστόσο, αν θελήσει να περάσει κανείς από τα παραπολιτικά σχόλια και τη χιουμοριστική πλευρά της υπόθεσης στην ουσία των κομματικών εξελίξεων πρέπει να αποδεχθεί την πραγματικότητα που είναι πολύ πιο οδυνηρή για τον ΣΥΡΙΖΑ και τις προοπτικές της πολιτικής και κυρίως της ενιαίας επιβίωσής του. Ο νεοεκλεγμένος πανηγυρικά πρόεδρος της «Ριζοσπαστικής Αριστεράς» ήρθε αποφασισμένος να μείνει κατεβάζοντας από το τρένο όσους συντρόφους του δείχνουν να μην τον έχουν πάρει και πολύ στα σοβαρά. Είναι καιρός να συνειδητοποιήσουν ότι η εκλογή Κασσελάκη ήρθε ως φυσιολογική συνέπεια της συστηματικής αποϊδεολογικοποίησης και αποπολιτικοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ από την προηγούμενη ηγεσία του η οποία άλλωστε του έδωσε και το χρίσμα.

Κι αν όλα αυτά αφορούσαν μόνο στο κόμμα που καταλαμβάνει ακόμα τα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το θέμα θα περιοριζόταν στη σφαίρα της γραφικότητας. Ωστόσο, δεν πρόκειται περί αυτού μια και η εκλογή Κασσελάκη άνοιξε τον ασκό των συζητήσεων σε ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, με διαφορετικό ενδιαφέρον για κάθε κόμμα. Ειδικά στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ οι συζητήσεις φαίνεται να αποκαλύπτουν απόψεις που ήταν καλά προστατευμένες κάτω από την ομπρέλα της αυτόνομης πορείας. Όσο η «αυτόνομη πορεία» προστάτευε από την άποψη «να μη μείνει η χώρα ακυβέρνητη», κανένα πρόβλημα. Τώρα που εμποδίζει την εναλλακτική «προοδευτική» κυβερνητική πρόταση φαίνεται να ενοχλεί.

Η ανοιχτή παρέμβαση του Γιώργου Παπανδρέου με αφορμή τη μεγάλη νίκη του Χάρη Δούκα στην Αθήνα έδωσε το πολιτικό στίγμα της αποδοχής της πρότασης της «προοδευτικής συνεργασίας» του ΣΥΡΙΖΑ που απορρίφτηκε συντριπτικά στις εθνικές κάλπες όχι μόνο από το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ αλλά κυρίως από τους πολίτες. Ακολούθησαν οι φωτογραφίες του πρώην πρωθυπουργού με τον Κώστα Ζαχαριάδη αλλά και τον Αλέξη Τσίπρα που έδωσαν και επικοινωνιακά το έναυσμα της προβολής ευφάνταστων κεντροαριστερών σεναρίων. Προφανώς οι επαφές και οι συζητήσεις δεν ξεκίνησαν μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές, απλά τώρα το «προοδευτικό» σενάριο ευνοείται από το εκλογικό αποτέλεσμα αφού είναι το μόνο που εξασφαλίζει την πολιτική επιβίωση του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και κάποιων πολιτικών παραγόντων που βρίσκονται σε διαρκή αναμονή ευκαιριών επανάκαμψης.

Η χώρα όμως δεν έχει ανάγκη από συμμαχίες προσωπικής ή κομματικής πολιτικής επιβίωσης σαν αυτές που μπορεί να συναφθούν από το ΠΑΣΟΚ είτε με τον «νέο» ΣΥΡΙΖΑ είτε με την «ομπρέλα» μετά μια Λαφαζανικού τύπου πιθανή αποχώρησή της προ ή κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης μιας χώρας όπου το ζητούμενο είναι η προώθηση ενός προγράμματος ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων που επείγουν δεν μπορεί να συγκροτηθεί ούτε με τον λαϊκισμό των Πολάκηδων ούτε με τις «αριστερές» ιδεοληψίες των Τσακαλώτων που δεν κατάφεραν να πείσουν ούτε τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ. Η «εναλλακτική πρόταση εξουσίας» προκειμένου να είναι αξιόπιστη, δεν μπορεί παρά να αφορά ένα ρεαλιστικό μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα για την πορεία της χώρας.

Η εκλογή Κασσελάκη δεν αφήνει ανεπηρέαστη ούτε την κυβερνητική παράταξη. Το πιο πιθανό, απ’ ό,τι φαίνεται τουλάχιστον μέχρι τώρα, είναι ότι ενίσχυσε το κλίμα χαλάρωσης στις γραμμές της που επικράτησε ήδη μετεκλογικά. Ο πολιτικός κατήφορος της αξιωματικής αντιπολίτευσης μοιάζει να οδηγεί σε περισσότερο εφησυχασμό που δεν δικαιολογείται από τον καταιγισμό των προβλημάτων και τις ανεπάρκειες στην αποτελεσματική αντιμετώπισή τους. Οι αγωνιώδεις προσπάθειες του πρωθυπουργού να ταράξει τα νερά της επανάπαυσης («πρέπει να πατάμε στη γη», «να βουτάτε τη γλώσσα σας στο μυαλό πριν μιλήσετε») είναι ενδεικτικές της κατάστασης που επικρατεί στο κυβερνητικό στρατόπεδο.

Είναι καιρός να ξεφύγει η δημόσια συζήτηση από τα ευτράπελα στοιχεία της εκλογής Κασσελάκη και να επικεντρωθεί στις συνέπειες που μπορεί να έχει σε μια πιθανή αναδιαμόρφωση του πολιτικού χάρτη. Η διασφάλιση της μεταρρυθμιστικής αναπτυξιακής πορείας της χώρας απαιτεί ουσιαστικές πολιτικές και κοινωνικές συναινέσεις και γι’ αυτό δεν μπορεί να γίνει από μια πολιτική δύναμη όσο «κυρίαρχη» κι αν μοιάζει. Είναι καιρός να συνειδητοποιήσουν όλοι ότι το μέλλον της χώρας δεν προσφέρεται «για πλάκα».