Αυτοδιοικητικές εκλογές 2023: Ο Μάνος Βουλαρίνος σχολιάζει τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ
Δεν ξέρω πώς και γιατί ο γοητευτικός Στέφανος διαπίστωσε ότι το μήνυμα των χθεσινών εκλογών ήταν «η χώρα μας να έχει μια μεγάλη προοδευτική παράταξη που μπορεί να κυβερνήσει τον τόπο». Πιθανόν να μπερδεύει την Ελλάδα με κάποια άλλη χώρα ή τις χθεσινές εκλογές με κάποιες άλλες. Γιατί στις χθεσινές εκλογές που έγιναν στην Ελλάδα το κυρίαρχο μήνυμα ήταν το ξεπροβόδισμα του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, παρά την αλλαγή της ηγεσίας (πιθανότατα και εξαιτίας της), συνεχίζει το ταξίδι για την επιστροφή στα μονοψήφια.
Αποδείχθηκε πως το ότι βρέθηκαν καμιά εξηνταριά χιλιάδες άνθρωποι (από τους μηχανισμούς του Πολάκη και του Παππά συν κάτι χαβαλέδες) να ψηφίσουν τον γοητευτικό Στέφανο και το ότι τον προβάλλουν ασταμάτητα τα πρωινάδικα και τα μεσημεριανάδικα δεν λέει τίποτα για την πραγματική ζωή. Εκεί δηλαδή που ο νέος ηγέτης της ελληνικής αριστεράς αντιμετωπίζεται περισσότερο ως ο πρωταγωνιστής ενός ακουσίως σατιρικού χάπενινγκ και λιγότερο ως κανονικός πολιτικός που μπορεί να πείσει ψηφοφόρους. Η Μακρόνησος, ο Βελουχιώτης, ο Μπάτμαν, τα ζώδια, τα φτυάρια στις λάσπες δεν κατάφεραν να μετατρέψουν τον απολιτίκ νάρκισσο αλεξιπτωτιστή σε πολιτικό, και οι περισπούδαστες αναλύσεις για τον «χαρισματικό», «επικοινωνιακό», «μεταπολιτικό» νέο πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκουν σιγά σιγά τη θέση τους στο καλάθι των αχρήστων.
Η Νέα η Δημοκρατία και γενικότερα η κεντροδεξιά ήταν οι κερδισμένες και αυτών των εκλογών. Οι πολιτικοί που κινούνται στον συγκεκριμένο χώρο εξακολουθούν να παίζουν μόνοι τους ή έχοντας ως αντιπάλους πολιτικούς πάλι από τη δική τους πολιτική οικογένεια καθώς η υποχώρηση της αριστεράς από το βάρος της πραγματικότητας και η αδυναμία της κεντροαριστεράς να προτείνει κάτι ενδιαφέρον τις καθιστούν κομπάρσους του πολιτικού σκηνικού. Είναι αυτό καλό; Φυσικά και όχι. Είναι πρόβλημα να μην υπάρχει στοιχειωδώς σοβαρή εναλλακτική και πολύ φοβάμαι η απουσία εναλλακτικής (αφού δυστυχώς δεν γίνεται αιτία να προχωρήσει τις μεταρρυθμίσεις ο Μητσοτάκης αλλά παραμένει αιτία επανάπαυσης) θα μας ταλαιπωρήσει και τα επόμενα χρόνια.
Παρά την κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, που παραδοσιακά έχει δύναμη στην αυτοδιοίκηση, παραμένει πάνω-κάτω εκεί που ήταν. Το πρόβλημα της ηγεσίας είναι τόσο μεγάλο που δεν του δίνει τη δυνατότητα να εκμεταλλευτεί την κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ αλλά μόνο να επωφεληθεί από μερικά θραύσματα της διάλυσης. Ακόμα και τα πανηγύρια για τη δεύτερη θέση στον δήμο της Αθήνας είναι αδικαιολόγητα. Το 14,2% του Δούκα είναι μια ελάχιστη άνοδος από το 13.1% του Γερουλάνου στις προηγούμενες δημοτικές. Φυσικά ο Δούκας στον δεύτερο γύρο είναι πολύ πιο απειλητικός για τον νυν δήμαρχο από όσο θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε άλλος, αλλά το ποσοστό του στον πρώτο δεν συνιστά την αναγέννηση την οποία περιγράφουν τα στελέχη του κόμματος της Χαριλάου της Τρικούπη.
Αντιστοίχως ο Μπακογιάννης χάνει μόλις μια μονάδα από τις προηγούμενες εκλογές και από το 42% πάει στο 41% (μιλάμε για 27 μονάδες διαφορά από τον δεύτερο) αποδεικνύοντας το πόσο διαφορετική είναι η γνώμη των κατοίκων της Αθήνας από των περαστικών που έμειναν στο φιάσκο της Πανεπιστημίου.
Κατά τα άλλα, το ΚΚΕ είναι όντως κερδισμένο αλλά ευτυχώς τόσο λίγο ώστε να μην αποτελεί κίνδυνο για τη δημοκρατία, ο Κασσιδιάρης που τα έδωσε όλα για τις δημοτικές τελικά έχασε ποσοστά, και ο Μπέος απέδειξε ότι ακόμα κι αν κάποιος τον θεωρήσει καλό δήμαρχο (δεν έχω ιδέα αλλά βλέπω ότι οι κάτοικοι του Βόλου τον επιλέγουν για τρίτη συνεχόμενη φορά) δεν μπορεί να παραγνωρίσει το προβληματικό του χαρακτήρα του.
