Η γιαγιά ξέρει παρκούρ

Δεν έχεις κοιμηθεί καλά γιατί εν τω μέσω της νυκτός τα μπάσα έχουν ταράξει το σπίτι σου και το νευρικό σου σύστημα. Με τα πολλά αρχίζεις τη μέρα σου, ο θόρυβος της πόλης πάνω από τα ντεσιμπέλ που αντέχει το αυτί σου, στο πεζοδρόμιο και μέσα στην αμεριμνησία σου πετάγεσαι σαν τρομοκρατημένο γατί γιατί ένα παπάκι περνά ξυστά δίπλα σου, στο απέναντι πεζοδρόμιο, δεν μπορείς να περάσεις γιατί τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα και μηχανάκια δεν αφήνουν κενό για να χωρέσεις, κατεβαίνεις στο δρόμο, φτάνεις στο άλλο πεζοδρόμιο πέφτεις στα γνωστά πλέοντραπεζοκαθίσματα. Κάντε αυτή τη διαδρομή με το καροτσάκι του μωρού, με το καροτσάκι για τα ψώνια, με την ηλικιωμένη-ο , με το νέο-α που έχει πρόσφατα σπάσει το πόδι του, ε για αμαξίδιο τι να λέμε, για το κατοικίδιο... πολυτέλεια κι ας έχετε μαζί το σακουλάκι για τα δικά του... απορρίμματα.

Άλλη μια μέρα μεταξύ σλάλομ και παρκούρ, ανάλογα με την εποχή, έχει περάσει. Εξουθενωμένη ή επιθετική απ την κούραση για μια απλή καθημερινή διαδικασία. Τι κάνεις; Γκρινιάζεις, στέλνεις επιστολές διαμαρτυρίας, τσακώνεσαι, αγορεύεις για το τι σημαίνει σεβασμός του δημόσιου χώρου, δημόσιας περιουσίας  που έχει φτιαχτεί με τα δημοτικά τέλη και τους φόρους όλων μας. Γκρίνια, παράπονο, καμένη φαιά ουσία, σπατάλη χρόνου. Η παραίτηση, η ανοχή, η επιθετικότητα κερδίζουν.

Ζώντας όλα αυτά (γεννήθηκα και ζω στο κέντρο της Αθήνας) δέχτηκα την πρόταση του Κώστα Μπακογιάννη να είμαι υποψήφια με το συνδυασμό του Αθήνα Ψηλά. Μια προσπάθεια ακόμη. Αντί  να γκρινιάζω να κάνω μια προσπάθεια με την προοπτική ότι θα συμβάλω προς τη βελτίωση όλων όσων μας αφορούν ως πολίτες.

Θα μου πείτε, μόνο γκρίνια; Ασφαλώς όχι. Έχουν γίνει πολλά! Οι μουτζούρες στους τοίχους έχουν αρχίσει να φεύγουν, οι ευπαθέστεροι συμπολίτες μας (άστεγοι, τοξικό-εξαρτημένοι) μπορούν να βρουν μια κατάλληλη δομή. Η καθαριότητα, το πράσινο κι ο φωτισμός βελτιώνονται συνεχώς.

Δεν μου αρκεί όμως η βελτίωση των μεγάλων. Είναι τα μικρά καθημερινά που στο άκουσμά τους, κάποια, μοιάζουν ασήμαντα μπροστά στις μεγάλες ευθύνες ενός Δήμου. Είναι όμως αυτά, που στο τέλος κάνουν τη διαφορά.

Όταν δεν θα αγανακτούμε στην καθημερινή μας ζωή στην πόλη θα μπορούμε να μιλάμε για το ευ ζην, θα είμαστε λιγότερο επιθετικοί ή παραιτημένοι. Θα είμαστε ενεργοί πολίτες και κάτοικοι μιας ευρωπαϊκής πόλης, γνωρίζοντας ότι τα προβλήματα δεν λύνονται ούτε σε μια μέρα, ούτε από έναν άνθρωπο. Χρειάζεται ενδιαφέρον και ομαδική δουλειά.

Σχετικό Άρθρο

Πολιτικη & Οικονομια Για να κάνουμε την Αθήνα ανθρώπινη, πράσινη, βιώσιμη, δεν μας φτάνει να ζούμε σε μια εικονική πραγματικότητα που μας πλασάρει ο κ. Μπακογιάννης

Νίκος Χρυσόγελος 19.09.2023, 19:18

Αυτός είναι ο στόχος μου. Αυτός είναι και ο στόχος του Κώστα Μπακογιάννη που εδώ και μια τετραετία κινείται προς αυτή την κατεύθυνση.