Kωνσταντίνος Δέδες: «Η Τεχνόπολη ανάβει τα φώτα της πόλης»
«Η Τεχνόπολη είναι ένας φορέας που διαμορφώνει αστική κουλτούρα, αναδεικνύει ρεύματα, παίρνει το καινούργιο και προσπαθεί να το μοιράσει σε όλη την πόλη»
Kωνσταντίνος Δέδες: Ο Πρόεδρος της Τεχνόπολης του Δήμου Αθηναίων και υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με τον Κώστα Μπακογιάννη μιλά στην ATHENS VOICE.
Οφείλω να είμαι ειλικρινής. Γράφω αυτό το κομμάτι για να υποστηρίξω την υποψηφιότητα του Κωνσταντίνου Δέδε στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας. Και δεν το γράφω επειδή ο Κωνσταντίνος είναι φίλος μου (εκτός από τις στιγμές που με στριμώχνει στην οδοντιατρική καρέκλα), αλλά επειδή, παρακολουθώντας τι έκανε ως πρόεδρος της Τεχνόπολης, στο πρόσωπό του βρίσκω τον ιδανικό άνθρωπο για να υπηρετήσει την πόλη.
Ο Δέδες είναι από τις περιπτώσεις των ανθρώπων που φτάνουν πολύ πιο μακριά από εκεί που λες ότι θα τους πάει ο βηματισμός τους. Είναι ένα παιδί αγροτικής οικογένειας από το Καπανδρίτι που σπούδασε οδοντίατρος, άνοιξε ένα ιατρείο στο χωριό του και μερικά χρόνια αργότερα βρέθηκε να έχει κλινική στην Κηφισιά, με ασθενείς πολλά από τα πιο γνωστά ονόματα της showbiz. Παράλληλα εξελίχθηκε και σε ένα φαινόμενο των social media με εκατοντάδες χιλιάδες ακολούθους. Χαρούμενος άνθρωπος και με «τρέλα» στον βαθμό που χρειάζεται για να αισθάνεσαι καλά όταν είσαι κοντά του. Όταν, λοιπόν, ο Μπακογιάννης του ανέθεσε την Τεχνόπολη, μία έγκριτη αρθρογράφος αναρωτήθηκε τι μπορεί να προσφέρει στον πολιτισμό ένας οδοντίατρος που είναι γνωστός επειδή έχει διάσημους πελάτες και χιλιάδες followers. Μεταξύ μας, ήταν ένα εύλογο ερώτημα. Τέσσερα χρόνια μετά, ο απολογισμός του Δέδε είναι ένα «σεντόνι» με εκδηλώσεις, δράσεις και θεαματικές βελτιώσεις στον χώρο της Τεχνόπολης. Ειδικά στην περίοδο της πανδημίας, η Τεχνόπολη έγινε ο μοναδικός χώρος στήριξης ανθρώπων του μουσικού θεάματος. Διοργανώθηκαν δεκάδες συναυλίες, εργάστηκαν εκατοντάδες άνθρωποι και χιλιάδες θεατές διατήρησαν την επαφή τους με τη μουσική, ακολουθώντας παράλληλα ένα πρωτόκολλο ασφάλειας που έγινε πρότυπο.
«Ακούγεται περίεργο, αλλά για μας στην Τεχνόπολη οι πιο δημιουργικές μέρες ήταν όταν τα πάντα είχαν νεκρώσει σκεπασμένα από τη φοβέρα της πανδημίας» μου λέει. «Ψάξαμε τότε να βρούμε έναν τρόπο για να εργαστούν στους χώρους μας μουσικοί και τεχνικοί που είχαν χάσει το μεροκάματό τους. Και τα καταφέραμε. Τους δώσαμε έτοιμη σκηνή, φως και ήχο. Βιδώσαμε και τις θέσεις των θεατών στο έδαφος για να υπάρχουν οι απαραίτητες αποστάσεις και κάπως έτσι στην Τεχνόπολη περάσαμε τις πιο ωραίες, τις πιο φωτεινές νύχτες στην περίοδο της καραντίνας».
Μου λέει επίσης για τις δράσεις, τα φεστιβάλ, το Θέατρο του Λυκαβηττού και τη Δημοτική Αγορά Κυψέλης που λειτουργούν υπό την εποπτεία της Τεχνόπολης. Τον ρωτάω πού βρίσκεται η συνταγή της αποτελεσματικότητας. «Όλα ξεκινούν και τελειώνουν στην ομάδα. Έχουμε μία σπουδαία ομάδα που κάθεται με κέφι και σχεδιάζει πράγματα που πρώτα πρέπει να αρέσουν σε εμάς, δηλαδή στους πιο αυστηρούς κριτές. Και αφού μας αρέσει αυτό που σχεδιάζουμε, το υλοποιούμε χωρίς γραφειοκρατικές και υπηρεσιακές αγκυλώσεις. Εννοείται ότι πάνω από όλα είναι η εμπιστοσύνη και η υποστήριξη που μας έδωσε ο Κώστας Μπακογιάννης».
Συζητάμε για την πόλη, γενικά. «Το δικό μου όνειρο για την Αθήνα είναι μία πόλη πολύχρωμη, συμπεριληπτική, στην οποία θα σου αρέσει να ζεις. Και αν δεν ζεις στην Αθήνα, να θέλεις να έρθεις για να τη ζεις. Για αυτό και δεν βλέπω την Τεχνόπολη μόνο ως ένα χώρο που φιλοξενεί πολιτισμό και δημιουργία. Η Τεχνόπολη είναι ένας φορέας που διαμορφώνει αστική κουλτούρα, αναδεικνύει ρεύματα, παίρνει το καινούργιο και προσπαθεί να το μοιράσει σε όλη την πόλη».
Τον ρωτάω για ποιο λόγο τα κάνει όλα αυτά, γιατί τρέχει από το πρωί μέχρι το βράδυ, εξυπηρετώντας παράλληλα και τους ασθενείς του. «Γιατί παίρνεις τεράστια χαρά όταν φροντίζεις κάτι και το βλέπεις να ανθίζει, όταν βλέπεις τις ιδέες και τη δουλειά σου να αντανακλώνται πάνω στα πρόσωπα των επισκεπτών που ήρθαν στους χώρους μας και πέρασαν όμορφα. Τότε καταλαβαίνεις ότι έκανες κάτι σπουδαίο. Ε, αυτό είναι ανεκτίμητο».
Είναι ψώνιο η πολιτική; «Ε, όχι, αυτό που προσπαθώ να κάνω εγώ δεν είναι ακριβώς πολιτική. Ζω στην οδό Πειραιώς, σχεδόν απέναντι από την Τεχνόπολη. Όταν, λοιπόν, ασχολούμαι με τα κοινά, είναι σαν να φροντίζω τον κήπο μου. Και είναι αυτή η έλξη που σου ασκεί η Αθήνα. Όταν έρχεσαι νέος στην Αθήνα, θέλεις να την κατακτήσεις. Μεγαλώνοντας καταλαβαίνεις ότι το καλύτερο που έχεις να κάνεις μαζί της είναι να την υπηρετήσεις»
5°
