Μελίνα Δασκαλάκη: «Η Αθήνα είναι οι γειτονιές της. Τα χίλια πρόσωπά της»

Η Μελίνα Δασκαλάκη μετρά ήδη τρεις θητείες στον Δήμο Αθηναίων. Έχει υπηρετήσει την Αθήνα μέσα από πολλά πόστα και δεν θα μπορούσε παρά να δηλώνει περήφανη για το έργο της. Σήμερα, είναι και πάλι υποψήφια δημοτική σύμβουλος με τον συνδυασμό του Κώστα Μπακογιάννη. Λίγο πριν τις κάλπες για τις Αυτοδιοικητικές Εκλογές, κάνει τον δικό της απολογισμό. «Το πάθος μου για να βελτιώσουμε την ποιότητα ζωής μας, στην Αθήνα, στην Ελλάδα, είναι η αιτία που ασχολήθηκα με τα κοινά, όχι το αποτέλεσμα αυτής της ενασχόλησης» μας λέει, σαν να βγάζει ένα μικρό συμπέρασμα για τα χρόνια δράσης της στην πόλη.

Συμπληρώνει αισίως 15 χρόνια στα δημοτικά πράγματα της πρωτεύουσας και ελπίζει ότι σε αυτήν την εκλογική αναμέτρηση, στις 8 Οκτωβρίου, οι πολίτες θα την εμπιστευτούν ξανά, έχοντας παρακολουθήσει και κρίνει το έργο της, που είναι πράγματι πλούσιο. «Από την πρώτη εκλογή μου, ο λόγος που θέλω να εκλεγώ είναι ο ίδιος: για να λύνω –στο μέτρο του δυνατού– προβλήματα και μάλιστα οριζόντια», μας λέει η Μελίνα Δασκαλάκη και κάνει μία μικρή ανασκόπηση από την πρώτη της θητεία έως και σήμερα.

Η Μελίνα Δασκαλάκη μιλάει για τη θητεία της στον Δήμο Αθηναίων

«Από τη θέση μου ως Προέδρου της 1ης Δημοτικής Κοινότητας στην πρώτη θητεία, ήρθα σε επαφή με την καρδιά της εμπορικής δραστηριότητας της πόλης, εφόδιο που αποδείχτηκε πολύτιμο όταν ως Πρόεδρος της Αναπτυξιακής και Τουριστικής Εταιρείας του Δήμου Αθηναίων σχεδιάζαμε μαζί με τις οργανώσεις εμπόρων και επιχειρηματιών της πόλης και υλοποιούσαμε πολιτικές ενίσχυσης της αγοράς. Στη δεύτερη θητεία μου είχα την ευκαιρία να εργαστώ ουσιαστικά για την εξυγίανση του Γηροκομείου Αθηνών, έργο τεράστιο που ξεκίνησε πριν από χρόνια και σήμερα το βλέπω με περηφάνια να ολοκληρώνεται. Καταφέραμε να διώξουμε τα παράσιτα που απομυζούσαν την περιουσία του Ιδρύματος, αντί να φροντίζουν τους ηλικιωμένους. Σήμερα ο ενορχηστρωτής των καταχρήσεων και παρανομιών βρίσκεται φυλακή και σε αυτό συνέβαλα και εγώ. Είχα ακόμα την ευκαιρία να αναλάβω την Προεδρία του ραδιοφωνικού σταθμού Αθήνα 984. Για μένα που έζησα την επανάσταση της ελεύθερης ραδιοφωνίας που ξεκίνησε από τον 9,84 αυτή ήταν μεγάλη τιμή».

Μπορεί να βρέθηκε στο τιμόνι της διαχείρισης πολύ δύσκολων καταστάσεων και στο παρελθόν, όμως, εξηγεί ότι η θητεία που τελειώνει σε λίγους μήνες από σήμερα δεν ήταν μόνο η πιο πυκνή και ώριμη, αλλά ήταν και με διαφορά η πιο απαιτητική. Γιατί; «Τόσο γιατί περάσαμε μια πανδημία και έπρεπε να εργαστούμε σε πρωτοφανείς συνθήκες, όσο και γιατί τα χαρτοφυλάκια που μου ανέθεσε ο δήμαρχος, Κώστας Μπακογιάννης, αφορούσαν τομείς στους οποίους η πόλη αντιμετώπιζε μεγάλες προκλήσεις: Ένταξη Μεταναστών και Προσφύγων και ολιστική φροντίδα της αστεγίας και των οικονομικών ανισοτήτων».

Η Μελίνα Δασκαλάκη ρίχτηκε σε μια δύσκολη μάχη τα τελευταία χρόνια και έζησε από κοντά δυνατές ανθρώπινες ιστορίες, βλέποντας άστεγους και τοξικοεξαρτημένους συμπολίτες μας να κινούνται μεταξύ ζωής και θανάτου. «Η αστεγία στις μεγαλουπόλεις είναι παγκόσμιο ζήτημα. Οι άνθρωποι βρίσκονται στον δρόμο πιο εύκολα γιατί δεν λειτουργεί τόσο σφιχτά το κοινωνικό και οικογενειακό δίχτυ προστασίας όσο σε ένα χωριό, σε μια μικρή κοινωνία. Σε αυτό πρέπει να προσθέσει κανείς τα προβλήματα ψυχικής υγείας που έχουν ενταθεί, καθώς και το πρόβλημα των τοξικοεξαρτήσεων, που έκαναν απαραίτητη την πολύ συστηματική δουλειά από την πλευρά του Δήμου. Είναι αλήθεια ότι έχω ζήσει απίστευτες ιστορίες. Έχω βρεθεί αίφνης μπροστά σε γιο οικογενειακών φίλων, από εύπορη οικογένεια, με καλές σπουδές, καλή δουλειά και οικογένεια, σήμερα άστεγο και φιλοξενούμενο στο Πολυδύναμο κέντρο αστέγων του Δήμου. Έχω συγκλονιστεί από τοξικοεξαρτημένο πατέρα, νέο, που βρέθηκε στην κόψη του ξυραφιού ανάμεσα στο να βυθιστεί στην εξάρτηση ή να σωθεί. Έχω ζήσει και ιστορίες ανθρώπων που βρήκαν στέγη και δουλειά και μετά σπίτι χάρη στους ανθρώπους του ΚΥΑΔΑ και που εκδηλώνουν την ευγνωμοσύνη τους τόσο θερμά, που με κάνουν να ντρέπομαι».

Η Αθήνα μοιάζει σκληρή πόλη, όμως η άποψη αυτή –που τη μοιράζονται χιλιάδες πολιτών– μπορεί να αλλάξει με τις σωστές δράσεις και παρεμβάσεις του δήμου Αθηναίων. Με ποιο τρόπο; «Με το να φέρνει τους ανθρώπους να συναντιούνται στον δημόσιο χώρο. Με το να ενθαρρύνει και να οργανώνει τον εθελοντισμό. Με το να ζωντανεύει τις γειτονιές, με τις λέσχες φιλίας, τα μικρά πάρκα. Η καραντίνα άφησε πληγές και τραύματα σε όλους, αλλά έδωσε και μαθήματα, μας έκανε να αναζητήσουμε ο ένας τον άλλον και όλοι μαζί να εκτιμήσουμε την κοινή μας ζωή στην πόλη μας».

Η Μελίνα Δασκαλακη για τον Κώστα Μπακογιάννη 

Η Μελίνα Δασκαλάκη εξηγεί γιατί υπήρξε δυσφορία για το έργο του Μεγάλου Περιπάτου. «Αν κάτι δεν πήγε καλά, ήταν ο τρόπος που διαχειριστήκαμε τις προσδοκίες των δημοτών μας για το σπουδαίο αυτό έργο. Η θητεία αυτή ήταν μια εξαιρετικά αποδοτική θητεία. Η πόλη δεν είχε εδώ και δεκαετίες εμπειρία εκτέλεσης μεγάλων έργων. Δείτε για παράδειγμα τις ποικίλες και εν πολλοίς παρόμοιες αντιδράσεις για κάθε σταθμό Μετρό που σήμερα είναι υπό υλοποίηση. Η έννοια πιλοτική φάση του έργου έγινε αντιληπτή από τον κόσμο ως πειραματική. Δεν επρόκειτο όμως για πείραμα που δεν πήγε καλά. Αλλά για μια αναγκαία φάση συλλογής στοιχείων και σχεδιασμού. Οι καθυστερήσεις στην εκτέλεση ήταν το πραγματικό πρόβλημα, καθώς προξένησαν δικαιολογημένη δυσφορία. Ωστόσο, το έργο ολοκληρώνεται, ήδη έχει δείξει τη φυσιογνωμία του και ήδη η ταλαιπωρία, αλλά και οι ενστάσεις, αποζημιώνονται από την αναβαθμισμένη εικόνα της πόλης. Η πόλη αλλάζει φυσιογνωμία προς το πολύ καλύτερο και η εμπειρία του κατοίκου και του επισκέπτη της βελτιώνεται δραματικά».

Σε κάθε περίπτωση, η κ. Δασκαλάκη θεωρεί ότι η Αθήνα βρίσκεται σε μια φάση άνθισης μετά από δεκαετίες που δοκιμάστηκε πολλαπλά. «Αυτό δεν έτυχε, πέτυχε. Μια θητεία δεν φτάνει σε καμία περίπτωση για μια μεγαλούπολη όπως η Αθήνα, πολλώ δε μάλλον μετά από τόσα χρόνια δοκιμασίας και εγκατάλειψης. Τα προβλήματα, οι πληγές, δεν επουλώνονται με μαγικούς τρόπους, και όσοι το υποσχέθηκαν στο παρελθόν δεν το τήρησαν. Ο Μπακογιάννης ό,τι υποσχέθηκε, το δρομολόγησε και το υλοποιεί. Αν διαβάσετε το πρόγραμμα της θητείας που τελειώνει και τον απολογισμό της, είναι όλα εκεί. Το ίδιο θα συμβεί και στην επόμενη θητεία, αν οι δημότες το αποφασίσουν. Θα είναι μια θητεία που θα συμπληρώνει και θα ολοκληρώνει σε πολλούς τομείς το έργο μας». 

Μελίνα Δασκαλάκη: απολογισμός της θητείας 

Στη μέχρι τώρα θητεία της, τι μαθήματα πήρε; «Η πρώτη φράση που ακούς στη δημόσια διοίκηση σε όλες τις βαθμίδες είναι το “δεν γίνεται”. 7 φορές στις 10 γίνεται, επιμένεις και το κάνεις. Τις άλλες 3 συγκεντρώνεις την πληροφορία, την εμπειρία και τη γνώση και ξέρεις πια τι πρέπει να αλλάξεις. Τα μεγάλα έργα φέρνουν και αλλαγές κουλτούρας, νοοτροπίας. Με αυτόν τον τρόπο αλλάζουν πράγματι σε βάθος την κοινωνία και τις ζωές μας».

Άραγε το γεγονός ότι είναι αιρετή την έχει κάνει να παρατηρεί διαφορετικά την πόλη; Η πρόεδρος του ΚΥΑΔΑ απαντάει με ένα παράδειγμα. «Χτες ένα αυτοκίνητο είχε κλείσει μια ράμπα αναπήρων και μια κυρία σε αναπηρικό καρότσι είχε εγκλωβιστεί. Σταμάτησα, και αφού έβαλα τις φωνές στο φορτηγάκι, τη βοήθησα και πιάσαμε την κουβέντα. Μου μίλησε για τις δυσκολίες της, τις πρακτικές και τις κοινωνικές. Θα την πλησίαζα και αν δεν ήμουν εκλεγμένη; Σίγουρα ναι. Το πάθος μου για να βελτιώσουμε την ποιότητα ζωής μας στην πόλη είναι η αιτία που ασχολήθηκα με τα κοινά, όχι το αποτέλεσμα αυτής της ενασχόλησης».

Λίγο πριν κλείσουμε τη συνέντευξη, τη ρωτάω τι σημαίνει για εκείνη η Αθήνα σαν πόλη. «Η Αθήνα είναι οι γαζίες που σε λίγο θα ανθίσουν. Ονειρεύομαι χρόνια να τις καταγράψω όλες. Η Αθήνα είναι οι γειτονιές της. Τα χίλια πρόσωπά της. Η Αθήνα είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες πόλεις που έχω γνωρίσει. Λατρεύω το Κουκάκι φυσικά, να με συγχωρήσουν όλες οι άλλες γειτονιές, αλλά εκεί γεννήθηκα, μεγάλωσα, τρίτη γενιά στους ίδιους δρόμους, οπότε σαν το Κουκάκι δεν έχει».

*Η Μελίνα (Μελπομένη) Δασκαλάκη είναι πρόεδρος του ΚΥΑΔΑ και υποψήφια δημοτική σύμβουλος του Δήμου Αθηναίων με την παράταξη «Αθήνα Ψηλά» του Κώστα Μπακογιάννη