Με λένε Θρασύβουλο

Παρακολούθησα με μεγάλο ενδιαφέρον τις εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ. Χάρηκα που κέρδισε ο Κασσελάκης. Η Αχτσιόγλου εξαρχής δεν με ενέπνευσε. Κάτι το μόνιμο παγωμένο χαμόγελο, κάτι το κρύο μάτι, κάτι ο βαρετά μονότονος ξύλινος πολιτικός λόγος, κάτι η παρωχημένη εμμονική αριστερίλα, κάτι η ιδεοληπτική βεβαιότητά της πως όλα τα ξέρει και όλα τα μπορεί, κάτι η επιτηδευμένη κομψότητά της. Ο Κασσελάκης τουλάχιστον δήλωσε πως δεν ξέρει αλλά είναι πρόθυμος να μαθαίνει, αγαπάει τα σκυλιά, υπογράμμισε ότι ξέρει καλά αγγλικά και διαβεβαίωσε ότι θα νικήσει τον Μητσοτάκη. Όχι πως με ενθουσίασαν αυτά και τα άλλα που είδα και άκουσα στο TikTok και στο Instagram. Αλλά τουλάχιστον ήταν ίσως από άγνοια χαρούμενος, εκ χαρακτήρος λιγότερο βαρετός, γλυκομίλητος, πιο ανοιχτός στον κόσμο από την Αχτσιόγλου, που με το ύφος και τους λόγους της μου προξενούσε άγχος καθώς συμπύκνωνε τη θλίψη του χώρου της μετά από τις τέσσερις διαδοχικές εκλογικές ήττες. Και έτσι κατέληξα να κοιμηθώ με σχετικά καλή διάθεση το βράδυ της Κυριακής. Αλλά πριν κοιμηθώ έκανα τις ακόλουθες σκέψεις που με αφορούν και προσωπικά, για λόγους που θα εξηγήσω παρακάτω:

Λογικά εκεί γύρω στο τέλος του χρόνου, όταν γίνει το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, η Αχτσιόγλου και η ομάδα της είναι πιθανό να αναγκαστούν από τον Κασσελάκη και τη δική του ομάδα, κάτω από τις λεπτές ειρωνείες του Πολάκη και το υπόγειο πριόνισμα του Παππά, να φύγουν από τον ΣΥΡΙΖΑ και να κάνουν ένα δικό τους κόμμα. Έτσι δεν είχε κάνει και ο Λαφαζάνης με τη δική του ομάδα;

Λογικά όσο θα περνάει ο καιρός η φούσκα Κασσελάκη θα αρχίσει να ξεφουσκώνει καθώς ο νέος αρχηγός θα πρέπει να έχει πλέον παρουσία και έξω από το TikTok και το Instagram, και εκεί σίγουρα θα τα βρει μπαστούνια. Και τότε μάλλον δεν θα μπορούν να τον σώσουν η Τζάκρη, ο Αντώναρος, η Ακρίτα και τα άλλα παιδιά.

Ο Ανδρουλάκης στο ΠΑΣΟΚ δεν τραβάει, δεν φαίνεται να μπορεί να κάνει κάτι περισσότερο από εκεί που βρίσκεται σήμερα και στη καλύτερη γι' αυτόν περίπτωση θα μείνει στάσιμος.

Και ο Μητσοτάκης με την κλιματική αλλαγή θα τρέχει τα επόμενα τέσσερα χρόνια πίσω από φωτιές και πλημμύρες και σίγουρα, τσακισμένος και κουρασμένος, δεν θα κερδίσει τρίτη τετραετία. Και τότε θα πέσουν πάνω του οι δικοί του να τον φάνε.

Εδώ, λοιπόν, υπεισέρχομαι εγώ στην εξίσωση. Είμαι νέος, είμαι ωραίος, έχω φωτογένεια και μιλάω καλύτερα γαλλικά και από τον Μητσοτάκη, από τον Κασσελάκη και ασφαλώς από τον Ανδρουλάκη. Έχω και έναν σκύλο ράτσας Maltez. Τα υπόλοιπα προτιμώ, έτσι για να πρωτοτυπήσω, για να φέρω κάτι καινούργιο και φρέσκο στην πολιτική, να τα πω κάπως ποιητικά:

«...Είμαι νέος και με υγείαν αρίστην.
Κάτοχος της ελληνικής θαυμάσιος...
Από στρατιωτικά έχω μίαν ιδέα
κι έχω φιλίες με αρχηγούς των μισθοφόρων.
Είμαι μπασμένος κάμποσο και στα διοικητικά.
Στην Αλεξάνδρεια έμεινα έξι μήνες πέρσι
κάπως γνωρίζω (και είναι τούτο χρήσιμον) τα εκεί:
του Κακεργέτη βλέψεις και παλιανθρωπιές και τα λοιπά.
Όθεν φρονώ πως είμαι στα γεμάτα ενδεδειγμένος
για να υπηρετήσω αυτή τη χώρα,
την προσφιλή πατρίδα μου Συρία.
Σ' ό,τι δουλειά με βάλουν θα πασχίσω
να είμαι στη χώρα ωφέλιμος. Αυτή είν’η πρόθεςίς μου».

Με βάση αυτά τα προσόντα θα επιδιώξω να αναλάβω την αρχηγία ενός κόμματος. Του ΣΥΡΙΖΑ αν έχει ξοφλήσει έως τότε ο Κασσελάκης, ή του ΠΑΣΟΚ αν έχουν διώξει τον Ανδρουλάκη, ή της Νέας Δημοκρατίας αν τα έχει φτύσει ο Μητσοτάκης. Γνωρίζω πώς να μιλάω σε αριστερούς, πώς να μιλάω σε κεντρώους και πώς να μιλάω σε δεξιούς. Άρα το ζήτημα είναι σε ποιο από τα τρία κόμματα θα μπορέσω ευκολότερα να αναλάβω την αρχηγία. Για να είμαι ειλικρινής τον ΣΥΡΙΖΑ τον φοβάμαι γιατί αυτοί εκεί ακόμη θα σφάζονται μεταξύ τους. Από το ΠΑΣΟΚ είναι πιθανό πως έως τότε δεν θα έχουν μείνει και πολλά πράγματα. Έτσι προτιμώ τη Νέα Δημοκρατία. Αλλά εκεί είναι ήδη πολλοί και μπορεί να μη με θέλουν. Οπότε μπορεί να αναγκαστώ να καταφύγω σε μία από τις δύο άλλες λύσεις. Και πάλι θα το πω ποιητικά:

«Αν πάλι με εμποδίσουνε με τα συστήματά τους-
τους ξέρουμε τους προκομμένους να τα λέμε τώρα;
Θ' απευθυνθώ προς τον Ζαβίνα πρώτα,
κι αν ο μωρός αυτός δεν με εκτιμήσει,
θα πάω στον αντίπαλό του τον Γρύπο.
Κι αν ο ηλίθιος αυτός δεν με προσλάβει,
πηγαίνω παρευθύς στον Υρκανό.
Θα με θελήσει πάντως ένας από τους τρεις.
Κι' είν' η συνείδησίς μου ήσυχη
για το αψήφιστο της εκλογής.
Βλάπτουν και οι τρεις τους τη Συρία το ίδιο.
Αλλά κατεστραμμένος άνθρωπος, τί φταίω εγώ.
Ζητώ ο ταλαίπωρος να μπαλωθώ...»

Έχω ήδη σκεφτεί και τις λεπτομέρειες του εγχειρήματός μου. Θα περιμένω να ξεσπάσει μία κρίση σε ένα από τα τρία κόμματα, πράγμα βέβαιο πως θα συμβεί. Έως τότε ούτε μιλάω, ούτε εμφανίζομαι, άκρα σιωπή. Και τις τελευταίες τρεις εβδομάδες πριν τις εκλογές για την ανάδειξη του νέου αρχηγού βγαίνω ξαφνικά και απροειδοποίητα με έναν βομβαρδισμό στα σόσιαλ μίντια και ανεβάζω δεκάδες βίντεο στο TikTok και στο Instagram.

Θα ξεκινάω πάντα με τη φράση «Είμαι ο Θρασύβουλος και θέλω να υπηρετήσω τον τόπο μου». Θα εξηγώ ότι τα προσόντα μου ξεπερνούν κατά πολύ αυτά των αντιπάλων μου. Θα συνεχίζω τονίζοντας ότι θα τους νικήσω, θα γίνουμε κυβέρνηση, θα μειώσω ή και θα καταργήσω φόρους, θα αυξήσω μισθούς και συντάξεις και γενικώς θα διορθώσω όλα τα κακώς κείμενα, θα είμαι φιλελεύθερος αλλά και κρατιστής. Δεν χρειάζονται πολλές λεπτομέρειες γιατί μπορεί να μπερδέψουν και εμένα και τους οπαδούς μου. Στα βίντεο που καταιγιστικά θα ανεβάζω θα είμαι πάντα γελαστός, με όλους φιλικός, θα ανοίγω κουβέντες με γέροντες και γριούλες σε πόλεις και χωριά, όπου τους πετυχαίνω, σε καφενεία ή έξω από μπακάλικα, θα χαϊδεύω παιδάκια στο κεφάλι και δεν θα διστάζω να υπόσχομαι πως θα πατάξω αμείλικτα την αισχροκέρδεια και την ακρίβεια. Θα μιλάω κυρίως για τον εαυτό μου και θα εξηγώ τις αρχές μου αλλά θα τονίζω πως όσες από αυτές δεν αρέσουν, μπορώ εύκολα και αμέσως να τις αλλάξω γιατί έχω έτοιμες και άλλες.

Νομίζω ότι με αυτό το πρόγραμμα, με αυτή την τακτική και με τη θηριώδη καμπάνια μου στα σόσιαλ μίντια, που θα έχει ως κεντρικό σύνθημα το «Με λένε Θρασύβουλο» και κύριο περιεχόμενο την παρουσίαση του εαυτού μου, της οικογένειας και των φίλων μου, έχω πιθανότητες να γίνω αρχηγός κάποιου κόμματος και ίσως να κερδίσω και τις εκλογές. Αρκεί να μου δοθεί η ευκαιρία.

Υ.Γ.1: Αν είχε απογόνους ο Καβάφης, θα τους ζητούσα συγγνώμη για την κακοποίηση του ποιήματός του.

Υ.Γ.2: Συγγνώμη, αλλά πώς να πάρεις στα σοβαρά όλα αυτά τα τρελά που γίνονται;