Γάμος ομοφύλων: Το πολυπόθητο δικαίωμα

Μπορεί τα πάντα να είναι σκοτεινά γύρω και πίσω από τον νέο πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ που θριάμβευσε στις σχετικές εκλογές, αλλά για εμάς του… αντισύριζα μετώπου αυτό βέβαια που ξεχωρίζει είναι το γεγονός ότι στην ουσιαστικά πρώτη δημόσια εμφάνισή του ο Στέφανος Κασσελάκης δήλωσε ανοιχτά ότι είναι γκέι και ότι ζει με έναν άντρα με τον οποίο έχουν κάνει σύμφωνο συμβίωσης, ενώ σχεδιάζουν να κάνουν και παιδιά με τη βοήθεια μιας παρένθετης μητέρας. Κι αν τα πράγματα στον ΣΥΡΙΖΑ πάνε από το κακό στο χειρότερο —εδώ θα είμαστε να παρακολουθούμε κι εμείς την κατάσταση, όσο θα έχει ένα άκακο ενδιαφέρον—, το ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ θέμα, που θα είναι εδώ και μετά τον ΣΥΡΙΖΑ και μετά από όλους μας, είχε την καλύτερη δυνατή δημοσιότητα — αλλά και τη μεγαλύτερη δυνατή αποδοχή από την κοινωνία. Και μπράβο σε όλους.

Γι’ αυτό, αν και στη χώρα μας για μία σειρά από λόγους δεν έχει τελεσφορήσει ακόμα η μακρά συζήτηση για τον γάμο, την οικογένεια και την παιδοθεσία των ομοφύλων ζευγαριών, αλλά και για τα συναφή θέματα που αφορούν ένα σύγχρονο οικογενειακό δίκαιο —μολονότι πέρασαν ήδη οχτώ χρόνια από την ψήφιση του νόμου για το σύμφωνο συμβίωσης, που έδωσε κάποια ασφαλιστικά, φορολογικά, περιουσιακά κ.λπ. δικαιώματα στα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα στην Ελλάδα, χωρίς όμως να καλύπτει πολύ περισσότερα, και δύο πλέον από τη σύσταση της επιτροπής του Κυριάκου Μητσοτάκη για τη χάραξη εθνικής στρατηγικής για την ισότητα των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων—, γι’ αυτό, λέμε, χαιρόμαστε πολύ που η κοινωνία είναι φανερά πολύ πιο ανοιχτή από ό,τι μια δεκαετία πριν (για να μη μιλήσουμε για μισό αιώνα πίσω, που κάτι τέτοιο θα φαινόταν επιστημονική φαντασία). Είναι πιο ώριμη, πιο έτοιμη, πιο δημοκρατική, και πιο φιλελεύθερη. Το δείχνουν άλλωστε και όλες οι σχετικές μετρήσεις της κοινής γνώμης.

Δεν ξέρουμε ποια ακριβώς στιγμή θα φέρει ο πρωθυπουργός στη Βουλή το νέο νομοσχέδιο που θα αίρει επιτέλους τον αποκλεισμό των ομόφυλων ζευγαριών από το δικαίωμα του γάμου, προβλέποντας και το πολυπόθητο δικαίωμα στην τεκνοθεσία —για την ακρίβεια: το νομοσχέδιο θα έρθει «στην ώρα του», όπως όλοι ξέρουμε—, αλλά είναι κάτι που ασφαλώς θα γίνει, κι αυτό θα σημάνει πολλά (θετικά) για την Ελλάδα. Πολύ περισσότερα από όσα μπορούμε να σκεφτούμε τώρα. Οι δε πολέμιοί του (μιλώ για κάποιους συντηρητικούς ανθρώπους, για σοβαρό κόσμο, όχι για την ακροδεξιά και το ΚΚΕ), βλέποντας τα αποτελέσματα —τη χαρά, την αγάπη, τη δικαιοσύνη—, απλώς θα στρέψουν την κεφαλή προς την άλλη. Και θα καταλάβουν. Και χαιρόμαστε επίσης που θα τα κάνει όλα αυτά μια κεντροδεξιά κυβέρνηση: το γεγονός αυτό σημαίνει επίσης πολλά περισσότερα, δεν είναι ένα θέμα «κομματικό».

Ωριμάζουμε, αλλάζουμε και προοδεύουμε. Όλοι μας. Αυτή είναι η ουσία της ζωής μέσα στον πολιτισμό, άλλωστε.

Όλα θα πάνε καλά.