Πολιτικη & Οικονομια

Χώρα στη θάλασσα!

Η ουσιαστική μεταρρύθμιση του κράτους δεν μπορεί να καθυστερήσει ούτε μια μέρα

Γιάννης Μεϊμάρογλου
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Οι απώλειες και οι καταστροφές από τις πυρκαγιές και τις πλημμύρες στην Ελλάδα, η αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος, η άμεση ανάγκη για μεταρρυθμίσεις στο κράτος

«Όταν οι πολιτικοί κάνουν σχέδια, η φύση γελάει» θα μπορούσε να πει κάποιος προσαρμόζοντας τη γνωστή λαϊκή ρήση στη συγκυρία που βιώνουμε. Η εναλλαγή της αδηφάγου φωτιάς με το κατακλυσμιαίο νερό έφερε τα πάνω κάτω στις προτεραιότητες μιας χώρας στην οποία η πρόληψη παραμένει μια ανεκπλήρωτη διαχρονική υπόσχεση της πολιτείας που δίνεται αρμοδίως κάθε φορά που η φύση χτυπάει το καμπανάκι της, ακόμα κι όταν το κάνει με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο. Όσο θα τρέχουμε πίσω από τη φωτιά για να τη σβήσουμε και όσο θα κολυμπάμε στο νερό για να το σταματήσουμε, δεν θα νιώσουμε ποτέ ασφάλεια από την εκδικητική μανία μιας φύσης που δεν σεβαστήκαμε ποτέ.

Η αλήθεια είναι ότι ο φόβος της «κλιματικής αλλαγής» δεν συγκλόνισε ποτέ την ελληνική κοινωνία και ως εκ τούτου δεν συγκίνησε ιδιαίτερα και τους συντάκτες των προεκλογικών προγραμμάτων των κομμάτων. Η «αναγκαία» οικολογική νότα δινόταν περισσότερο για να εξασφαλιστεί η συμπόρευση με ομάδες κάποιων «παράξενων» οικολόγων που είχαν μια εμμονή με τα θέματα της «πράσινης μετάβασης». Ο κίνδυνος να αυξηθεί η θερμοκρασία του πλανήτη κατά 2,5 βαθμούς π.χ. ως το τέλος του αιώνα δεν στάθηκε ποτέ ικανός να ανακόψει το μπάζωμα και το χτίσιμο των ρεμάτων ή τη μετατροπή τους σε χωματερές. Ένα πρόβλημα ήταν ίσως τα βαριά πρόστιμα της Ευρώπης αλλά αυτά, έτσι κι αλλιώς, τα πληρώνει το κράτος.

Κάπως έτσι φτάσαμε στο φετινό τραγικό καλοκαίρι. Οι εικόνες από τα αποκαΐδια της Δαδιάς με τα άγρια ζώα και τα αρπακτικά πουλιά να τρέχουν και να πετούν αλαφιασμένα ώστε να σωθούν, όπως και οι εικόνες των απελπισμένων ανθρώπων στις στέγες των βυθισμένων στο νερό σπιτιών τους δεν έρχονται πια ούτε από την Αλάσκα ούτε από τη Φλόριντα. Έρχονται από τον Έβρο και τη Θεσσαλία. «Η οικονομία μας είναι πια ισχυρή» είπε ο πρωθυπουργός συμπληρώνοντας ότι «θα αποκαταστήσουμε ότι χάθηκε». Κανένας δεν αμφισβητεί την ειλικρίνεια των προθέσεών του, ξέρουμε ωστόσο ότι δεν θα αποκατασταθούν ποτέ όλες οι απώλειες. Με το ερώτημα να παραμένει «γιατί να μην πληρώσουμε για να προλάβουμε το κακό όσο είναι νωρίς και να πληρώσουμε τώρα πολλαπλάσια για την αποκατάσταση».

Εκείνο που δύσκολα θα αποκατασταθεί είναι η αξιοπιστία ενός πολιτικού συστήματος που αρνείται πεισματικά να αλλάξει, ενσωματώνοντας όλες τις συσσωρευμένες επί δεκαετίες παθογένειες

Εκείνο που δύσκολα θα αποκατασταθεί είναι η αξιοπιστία ενός πολιτικού συστήματος που αρνείται πεισματικά να αλλάξει, ενσωματώνοντας όλες τις συσσωρευμένες επί δεκαετίες παθογένειες. Από τη μια πλευρά η κυβέρνηση που, μετά την πρόσφατη αναβάθμισή της στις κάλπες, βρίσκεται αντιμέτωπη με τις δικές της σοβαρές διαχειριστικές και όχι μόνο αρρυθμίες, κι από την άλλη η αξιωματική αντιπολίτευση η οποία αντί να σκύψει πάνω στην ουσία της πολιτικής που την οδήγησε στη συντριβή, αναζητά έναν αρχηγό για να την συνεχίσει. Την ίδια στιγμή, ένα επικίνδυνο μείγμα ακροδεξιών, νεοναζιστών, σκοταδιστών και άλλων λαϊκιστών συνωμοσιολόγων λυμαίνεται τη χώρα στοχεύοντας τον πυρήνα των αξιών της δημοκρατίας.

Ήρθε η ώρα να συνειδητοποιήσουν οι πολιτικές δυνάμεις ότι η ουσιαστική μεταρρύθμιση του κράτους δεν μπορεί να καθυστερήσει ούτε μια μέρα, ότι η αξιοκρατία και η διαφάνεια πρέπει να αντικαταστήσουν την κομματοκρατία και τον πελατειασμό. Κι ακόμα ότι τα στελεχικά τους «ρόστερ» δεν φτάνουν για να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά οι σύγχρονες προκλήσεις. Είναι καιρός να κατανοήσουν τα κόμματα ότι οι αυτοδιοικητικές εκλογές δεν γίνονται για να βάψουν με το χρώμα τους τον χάρτη της χώρας. Η θεσμοθέτηση της συνεργασίας με τους φορείς της επιστημονικής κοινότητας, καθώς και η συστηματική οργάνωση και εκπαίδευση ομάδων εθελοντών είναι απαραίτητα συστατικά ενός εθνικού, συναινετικού και μακρόπνοου σχεδίου για την πρόληψη και την καταστολή των φυσικών καταστροφών.