Οι αντιδράσεις για τη στήριξη της Σώτης Τριανταφύλλου στην υποψηφιότητα του Χάρη Δούκα για τον Δήμο της Αθήνας
Μεγάλη τρικυμία φαίνεται ότι έφερε η υπογραφή της Σώτης Τριανταφύλλου ανάμεσα στις προσωπικότητες που στηρίζουν την υποψηφιότητα του Χάρη Δούκα για τον Δήμο της Αθήνας. Κάποια ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που εξειδικεύονται στις αναλύσεις θεμάτων σχετικών με την κεντροαριστερά, σπεύδουν να ψέξουν το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ ότι ουσιαστικά επέλεξε να συνεργαστεί με τη Σώτη, αντί να συγκροτήσει αντιδεξιό μέτωπο με τον ΣΥΡΙΖΑ. Προφανώς, η πορεία της διαδικασίας της ανασυγκρότησης της «ριζοσπαστικής αριστεράς» δεν είναι και ο καλύτερος σύμβουλος για τις πολιτικές αναλύσεις των στελεχών της. «Δεν υπάρχει περίπτωση άνθρωποι της δικής μας κουλτούρας να συνυπάρχουν στο ίδιο ψηφοδέλτιο μαζί της» αναφέρει κάποιος χαρακτηριστικά. Ωστόσο, θα ήταν χρήσιμο να επανεξετάσουν τη συγκεκριμένη εκτίμηση με μεγαλύτερη ψυχραιμία αλλά και τη βοήθεια της ιστορικής μνήμης.
Η «μάχη της Αθήνας» κατά της δεξιάς παντοκρατορίας στην Αθήνα δόθηκε το 2010 από τον Γιώργο Καμίνη που πέτυχε να εκθρονίσει τον Νικήτα Κακαλαμάνη από τον δημαρχιακό θώκο. Ήταν βέβαια τα χρόνια που ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρούσε έφοδο στο κάστρο της εξουσίας και προτίμησε να μετρήσει το δικό του πενιχρό 5,8% (Ελένη Πορτάλιου) παρά να συνταχθεί με τον Καμίνη. Στις δε δημοτικές εκλογές του 2014 έφτασε μια ανάσα (Γαβριήλ Σακελαρίδης 48,6%) από την ανατροπή του Καμίνη. Η δήθεν αντιδεξιά συνεργασία ανασύρεται από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ τώρα, μόνο και μόνο γιατί νιώθουν το έδαφος να φεύγει κάτω από τα πόδια τους.
Είναι καιρός να συνειδητοποιήσουν στην Κουμουνδούρου ότι η εκλογική συντριβή ήρθε σαν αποτέλεσμα της αποδοκιμασίας της λαϊκιστικής καταστροφολογικής πολιτικής που ακολούθησαν όλα αυτά τα χρόνια
Τι θα έπρεπε, λοιπόν, να κάνει το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ εκτός από το να αποκλείσει τη στήριξη της Σώτης Τριανταφύλλου στον Χάρη Δούκα; Προφανώς να γίνει σανίδα σωτηρίας του κόμματος που, αφού δεν κατάφερε «να σηκώσει τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα» διαλύοντας τη δημοκρατική παράταξη, θυμήθηκε εσχάτως τον κίνδυνο της δεξιάς μετά από μια μακρόχρονη αρμονική συμβίωση με τους ΑΝΕΛ και την Καραμανλική συνιστώσα. Είναι καιρός να συνειδητοποιήσουν στην Κουμουνδούρου ότι η εκλογική συντριβή ήρθε σαν αποτέλεσμα της αποδοκιμασίας της λαϊκιστικής καταστροφολογικής πολιτικής που ακολούθησαν όλα αυτά τα χρόνια και ότι η αλήθεια αυτή δεν μπορεί να κρυφτεί κάτω από το χαλί της αυτοδιοίκησης.
Ωστόσο, για τη στήριξη της Σώτης Τριανταφύλλου στον Χάρη Δούκα αντέδρασε και ο Γιώργος Σιακαντάρης και μάλιστα με ύφος και τρόπο προσβλητικό στο οποίο δεν μας έχει συνηθίσει: «Στον χώρο της κεντροαριστεράς μας από καιρό επικρατούν “άνθρωποι χωρίς ιδιότητες”, χωρίς ιδέες δηλαδή. Εξ ου και η Σώτη πάει με όλους κι όλα», γράφει στη σχετική ανάρτησή του. Από την ανάρτηση αυτή μαθαίνουμε επίσης και άλλες κεντροαριστερές «λεπτομέρειες»: «Ένας από τους λόγους –όχι ο μόνος– που ήμουν επιφυλακτικός με τους 58 ήταν η συμμετοχή σ’ αυτούς της Σώτης. Ένας άνθρωπος που θεωρεί πως το να είναι κανείς αριστερός είναι αρρώστια με τ’ όνομα “αριστερίλα”, σε μια κίνηση για την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς;»
Λες και ο Γιώργος Σιακαντάρης δεν βίωσε ο ίδιος προσωπικά τις συνέπειες της «αριστερίλας» των Πολάκηδων επί μια δεκαετία τουλάχιστον καθώς και την υποκρισία όλων όσων επιχείρησαν να χωθούν στην εξουσία στο όνομα της «κεντροαριστεράς μας» όπως την αποκαλεί. Ίσως βέβαια το προνόμιο της κριτικής να το έχουμε μόνον εμείς οι «κεντροαριστεροί» και όχι «ότι πιο νεοαντιδραστικό από την άλλη υπάρχει στην ελληνική διανόηση», δηλαδή η Σώτη Τριανταφύλλου… Και τελικά, να φταίει η Σώτη που δεν τα κατάφεραν οι «58»; Να μην έχουν καμιά ευθύνη οι ηγεσίες της ΔΗΜΑΡ και του ΠΑΣΟΚ που έκρυψαν τον «σεισμό» του Ακροπόλ πίσω από τις προσωπικές και κομματικές τους φιλοδοξίες; Να μην έχουν καμιά ευθύνη όλοι όσοι έθαψαν το όραμα μιας σύγχρονης κεντροαριστεράς στις πλατείες των «αγανακτισμένων» και στη συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ;
Γιατί άλλο άραγε φταίει ακόμα η Σώτη; Μήπως, εκτός από τους «58» ευθύνεται και για τα άλλα εγχειρήματα που έμειναν στη μέση; Μήπως φταίει και για την εξαΰλωση του Ποταμιού το οποίο παρακολουθούσε και συμμετείχε εκφράζοντας, με τον δικό της τρόπο, τις πάντα ενδιαφέρουσες απόψεις της; Μήπως φταίει και για τις περιπέτειες της κεντροαριστεράς που δεν κατάφερε ποτέ να ανασυγκροτηθεί, παρά τη «σοφία» των στελεχών της; Μήπως επειδή τόλμησε να στηρίξει ανοιχτά ένα νέο, καταξιωμένο επιστήμονα στην αφετηρία της αυτοδιοικητικής του διαδρομής; Μήπως, αντίθετα, θα πρέπει να αναλογιστούν τη στάση τους όσοι διανοούμενοι επέλεξαν να της επιτεθούν προσπαθώντας να την απαξιώσουν αυτήν ειδικά τη στιγμή; Μήπως να το ξανασκεφτούν αυτοί που της κουνάνε το δάχτυλο με ύφος «Άκου τον Σιακαντάρη» παραφράζοντας τον τίτλο ενός πρόσφατου βιβλίου της;
Υ.Γ. Προφανώς, η Σώτη Τριανταφύλλου δεν έχει ανάγκη καμιάς απολύτως υπεράσπισης. Ο λόγος εδώ γίνεται για την υπεράσπιση της αξιοπρέπειας της συζήτησης για την κεντροαριστερά η κακοποίηση της οποίας συνεχίζεται.
7°
