Οι αλαζονικές συμπεριφορές στελεχών της Νέας Δημοκρατίας και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η αξιωματική αντιπολίτευση
Προφανώς και δεν μπορούσε να φανταστεί ο Πρωθυπουργός ότι η κυβέρνηση που «από την αρχή είχε ονειρευτεί να κάνει» θα παρουσίαζε αρρυθμίες σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Αποδείχτηκε πανηγυρικά ότι το κλίμα χαλάρωσης και εφησυχασμού που δημιούργησε η άνετη εκλογική επικράτηση σε συνδυασμό με τη συντριβή του πολιτικού αντιπάλου, έβαλε εξ αρχής το περιεχόμενο των μπλε φακέλων που παραδόθηκαν στους υπουργούς σε δεύτερη μοίρα. Οι εκ των υστέρων παρεμβάσεις του επιτελικού κράτους καθώς και του ίδιου του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν στάθηκαν ικανές να κρατήσουν αλώβητη την κυβερνητική εικόνα.
Άλλωστε, στην καλλιέργεια κλίματος μετεκλογικής επανάπαυσης συνέτεινε άθελά του και ο ίδιος ο πρωθυπουργός με την απόφασή του να αξιοποιήσει-ανανεώσει το «ρόστερ» των κυβερνητικών στελεχών. Η νέα κυβέρνηση δεν προσφέρεται για δοκιμές ούτε και υπάρχει χρόνος για πειραματισμούς όπου δεν χρειάζεται. Έχει να αντιμετωπίσει όλα τα ανοιχτά προβλήματα που της κληροδότησαν οι κυβερνήσεις τής πρώτης τετραετίας της ΝΔ και τα οποία αναδείχτηκαν με εμφατικό τρόπο κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Οι ριζικές λύσεις που πρέπει να δοθούν στα κρίσιμα ζητήματα της υγείας, της παιδείας, της δικαιοσύνης και της οικονομίας απαιτούν συγκρούσεις με συμφέροντα και νοοτροπίες.
Η αυτονόητη απάντηση στο δίλημμα «Μητσοτάκης ή Τσίπρας» που έδωσαν οι πολίτες στην κάλπη δεν απαλλάσσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη από τις ευθύνες της προηγούμενης διακυβέρνησής του. Τις ανέλαβε, άλλωστε, και ο ίδιος μαζί και με τη δέσμευση να προχωρήσει πιο τολμηρά στη δεύτερη θητεία του. Ισχυρή υπενθύμιση της δέσμευσής του αυτής αποτελούν οι μεγάλες καταστροφικές πυρκαγιές που στοίχισαν κάποιες απώλειες σε ζωές, μεγάλες απώλειες σε περιουσίες και πολύτιμες δασικές εκτάσεις, αναδεικνύοντας παράλληλα και τα επικίνδυνα κενά σε κρίσιμους τομείς όπως οι ένοπλες δυνάμεις. Η προστασία του υπέρτατου αγαθού της ανθρώπινης ζωής πρέπει να εξελιχθεί άμεσα σε υπεράσπιση της χώρας από τις μανίες της φύσης. Με ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.
Η αίσθηση της παντοδυναμίας είναι ο χειρότερος σύμβουλος μιας κυβέρνησης ιδιαίτερα σε κρίσιμες καμπές όπως αυτή που διανύουμε
Οι πρώτες χτυπητές αρρυθμίες της νέας κυβερνητικής μηχανής ανέδειξαν έναν ακόμα μεγάλο αντίπαλο που θα πρέπει να αντιμετωπίσει, και που δεν είναι άλλος από την αλαζονεία της εξουσίας. Η αίσθηση της παντοδυναμίας είναι ο χειρότερος σύμβουλος μιας κυβέρνησης ιδιαίτερα σε κρίσιμες καμπές όπως αυτή που διανύουμε. Ακόμα και κινήσεις μικρής θεωρητικά εμβέλειας μπορεί να αποκτήσουν συμβολική σημασία και πολιτικές προεκτάσεις. Από την άποψη αυτή δύσκολα μπορεί να δικαιολογήσει κανείς την ανάκληση των διαγραφών των δημάρχων Άργους και Σπάρτης για τις χυδαίες συμπεριφορές τους. Το ίδιο αδικαιολόγητη θα είναι και η τυχόν αποδοχή της προσχηματικής «συγγνώμης» του περιφερειάρχη Αττικής που προσέβαλε το αίσθημα των πολιτών σε μια στιγμή πένθους για τη χώρα.
Η αλαζονική αίσθηση της παντοδυναμίας ενισχύεται και από την πολιτική εξαφάνιση του ΣΥΡΙΖΑ. Η αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα και η εσωκομματική διαμάχη για την ανάδειξη της νέας ηγεσίας συνιστούν πρόβλημα όχι μόνο για την αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά και για τη λειτουργία της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Η ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν φαίνεται να έχει ουσιαστική προοπτική αφού το πρόβλημα που αντιμετωπίζει δεν είναι μόνο η νέα ηγεσία του, αλλά κυρίως το νέο του πολιτικό του αφήγημα – κάτι που δεν φαίνεται να προκύπτει από τις έως τώρα τοποθετήσεις των υποψηφίων αρχηγών. Το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ ψάχνει, όπως είναι φυσικό, τον τρόπο για να ανταποκριθεί καλύτερα στα καθήκοντα μιας ουσιαστικής αξιωματικής αντιπολίτευσης που θα ασκεί εποικοδομητική και προγραμματική κριτική στην κυβέρνηση.
Ωστόσο, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η αξιωματική αντιπολίτευση δεν δικαιολογούν καμιά αίσθηση επανάπαυσης και αλαζονικής συμπεριφοράς από την κυβέρνηση. Οι μεγάλες κοινωνικές ανισότητες, οι επείγουσες ριζικές μεταρρυθμίσεις, οι άμεσοι κίνδυνοι από την κλιματική αλλαγή που προελαύνει και οι προκλήσεις των νέων τεχνολογικών επιτευγμάτων απαιτούν τολμηρές αποφάσεις και σκληρές συγκρούσεις. Άλλωστε αυτές οι συγκρούσεις θα αποτελέσουν και τη βάση της ιδεολογικοπολιτικής αντιπαράθεσης των πολιτικών δυνάμεων και θα καθορίσουν τους ρυθμούς μετάβασης καθώς και τη μορφή της νέας κανονικότητας.
20°
