Μετά τις εκλογές, ισχνή αντιπολίτευση

H διάκριση δεξιά-αριστερά στην Ευρώπη έχει ξεφτίσει, η παραδοσιακή, νεοδογματική ή η ριζοσπαστική αριστερά συχνά υιοθετούν στατικές ή συντηρητικές ή αντιμεταρρυθμιστικές θέσεις που οδηγούν στην ακινησία και όχι στην αναγκαία κοινωνική εξέλιξη και στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις του κράτους και άλλων, συναφών οικονομικοκοινωνικών τομέων. Κατά συνέπεια βρίσκουμε σοσιαλφιλελεύθερους και φιλελεύθερους ευρωπαϊστές (βλ. Μακρόν) ή φιλελεύθερους σοσιαλδημοκράτες να στηρίζουν την πρόοδο της κοινωνίας πιο ουσιαστικά κι αποτελεσματικά από τους λογής λογής, αποπροσανατολισμένους νεοκομμουνιστές ή ριζοσπαστικούς αριστερούς. Κι ας μη ξεχνάμε πως η ισχυρότερη αριστερά σε χώρα της Ευρώπης είναι ο προβληματικότατος, αλλοπρόσαλλος κι εχθροπαθής ΣΥΡΙΖΑ, οπότε μπορούμε να συμπεράνουμε κατά πόσο η αριστερά, με εργαλεία του 19ου και 20ού αιώνα, βαδίζει προς την πρόοδο. Το δίπολο πρόοδος-οπισθοδρόμηση είναι πιο λειτουργικό στις κοινωνικοπολιτικές πρακτικές, σήμερα, από το δίπολο αριστερά-δεξιά, και ανταποκρίνεται περισσότερο στα προβλήματα και στις αντιθέσεις της κοινωνίας.

ΣΥΡΙΖΑ

Ας αναφερθούμε στη διαδοχή του Τσίπρα στον ΣΥΡΙΖΑ και τις διαδικασίες που θα ακολουθηθούν. Τελικά, με τα πολλά, γλυτώσαμε από τον ενεργό Τσίπρα λόγω των διαδοχικών εκλογικών ηττών του, έκανε πολλή ζημιά, ενώ ως απόλυτος κυρίαρχος της αριστεράς για χρόνια, θα μπορούσε να αφήσει πίσω του κι αρκετά θετικά πράγματα, μα δεν το θέλησε. Καταφανές παράδειγμα και απόδειξη το ότι έκανε τελικά πίσω και δεν απέπεμψε ποτέ τον ασυγκράτητο Πολάκη. Προφανώς έφταιγε το κνίτικο παρελθόν του, πασπαλισμένο με ριζοσπαστική κι antiglobal αριστερά... Ο Τσίπρας έφυγε έχοντας κάνει πολλά λάθη και άσχημες πολιτικές ενέργειες και τρεις τέσσερις καλές σε 4 έτη: Σύμφωνο συμβίωσης των ομοφυλόφιλων, δωρεάν περίθαλψη στους ανασφάλιστους από τον EOΠΥ, και εν μέρει η αναγνώριση της Β. Μακεδονίας (ατελώς, γιατί κατάπιε και ορισμένα δυσάρεστα, π.χ. αναφορικά με τη γλώσσα της).

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πιθανόν να πέσει περισσότερο και στις αυτοδιοικητικές εκλογές και στις ευρωεκλογές... Γι’ αυτό πιθανά ο ευνοημένος από την εσωκομματική διαδικασία για εκλογή νέου προέδρου να είναι αυτός που θα αναδειχτεί δεύτερος ή αυτός που δεν θα μπει στην εκλογική μάχη (ίσως ο Χαρίτσης) και όχι αυτή(ός) που θα εκλεγεί πρόεδρος μεθαύριο. Η «κόκκινη» (δηλ. με καταβολές στην αριστερή τάση του κόμματος) Έφη Αχτσιόγλου συγκεντρώνει τις περισσότερες πιθανότητες, μα στα καθήκοντα του υπεύθυνου του ΣΥΡΙΖΑ για την οικονομία εκρίθη ελλιποβαρής, το εξήγησε κι ο Σπίρτζης, και είναι σήμερα σίγουρο πως όποιος δεν γνωρίζει οικονομολογία δεν κάνει για πρωθυπουργός. Έχει το προσόν της εντυπωσιακής ομορφιάς και εμφάνισής της και της ευγένειά της –σε αντίθεση με τον Τσίπρα– και των καλών σπουδών της, μα αυτά ίσως δεν φθάνουν. Ο Παππάς, το πρώην alter ego και ο προνομιακός σύμβουλος του Τσίπρα, ο ισχυρότερος από τους προεδρικούς υποψήφιους, είναι καταρτισμένος, καλά ενημερωμένος, έξυπνος, συγκροτημένος και πονηρός (υπερβολικά…), μα αποτελεί καμένο χαρτί γιατί καταδικάστηκε από το Ειδικό Δικαστήριο ομόφωνα, 13-0, για την αθέμιτη, εξωθεσμική και παράτυπη μεθόδευση του ζητήματος της ποδηγέτησης των ΜΜΕ ενώ ήταν υπουργός Επικρατείας και κατόπιν Ψηφιακής πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης. Με άλλα λόγια φάνηκε υπερβολικά …πονηρός, χρησιμοποιώντας αθέμιτα μέσα και καταδικάστηκε δικαστικά γι’ αυτό. Ο αγριωπός, σκληρός, φανατικός, απειλητικός έναντι των πολιτικών αντιπάλων του, αψύς κι ωμός Σφακιανός, Πολάκης, θα κατέβει για να τεστάρει την επιρροή του στο κόμμα. Το ίδιο θα κάνει πιθανά και ο «αστός», μαρξιστής οικονομολόγος Τσακαλώτος, της αριστερής τάσης Ομπρέλα. Ουσιαστικά οι Πολάκης, Τσακαλώτος (ως πολύ αριστερός), ο Παππάς και η Δούρου (λόγω της φωτιάς στο Μάτι) είναι μισοαχρηστευμένοι. Άρα ο δρόμος ανοίγει για τη νομικό και ειδικευμένη στο εργατικό δίκαιο, Ε. Αχτσιόγλου. Τι μπορεί να καταφέρει όμως, τελικά, η Αχτσιόγλου ή ο Χαρίτσης που καιροφυλακτεί ή άλλος, που μπορεί να είναι σοβαροί, μα δεν είναι χαρισματικοί και τακτικιστές δημεγέρτες, λαοπλάνοι σαν τον Τσίπρα;... Αν μάλιστα ο Ν. Ανδρουλάκης ήταν σωστότερος κι αποτελεσματικότερος, το ΠΑΣΟΚ θα τους ξεπερνούσε δημοσκοπικά, κάτι που νομίζουμε, και ευχόμαστε, πως θα συμβεί μετά τις ευρωεκλογές, γιατί όπως και να το κάνουμε το ΠΑΣΟΚ έχει παρελθόν σοβαρού συστημικού και όχι τυχοδιωκτικού κόμματος εξουσίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ εξαιτίας της απογοήτευσης από τις δυο διαδοχικές ήττες, της απομάγευσης που επήλθε ως συνέπεια στα μάτια των ψηφοφόρων του και της Βαβέλ της πολυφωνίας του, βρίσκεται σε φάση πτώσης των εκλογικών ποσοστών του, της πολιτικής πειθούς και της αξιοπιστίας του, μη κατανοώντας τι και πώς συνέβηκε να ηττηθεί κατά κράτος δυο φορές. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί πλέον μια εναλλακτική, ρεαλιστική και πραγματιστική, υπεύθυνη και σοβαρή κυβερνητική λύση. Οι πολίτες επέλεξαν την κανονικότητα, την κυβερνησιμότητα, την οικονομική ασφάλεια, την καθησυχαστική ασφάλεια της τάξης και της προστασίας του πολίτη, τις προϋποθέσεις κι εγγυήσεις για οικονομική ανάπτυξη και την πολιτική κι οικονομική σταθερότητα, και γι’ αυτό υπερψήφισαν, ακόμη και πολλοί κεντρώοι, σοσιαλδημοκράτες, ευρωπαϊστές και ήπιοι προοδευτικοί, τον φιλελεύθερο Κ. Μητσοτάκη.

ΠΑΣΟΚ

Το ΠΑΣΟΚ, εάν δει το ποτήρι μισογεμάτο, σχεδόν διπλασίασε το ποσοστό του από αυτό των βουλευτικών εκλογών του 2019, υπό την αείμνηστη Φ. Γεννηματά. Το κομμάτι που το ΠΑΣΟΚ απέσπασε από τον ΣΥΡΙΖΑ την εποχή της αποδρομής του ειδικά στις εκλογές του Μαΐου, δεν ήταν μικρό. Η κομματική τακτική του Ν. Ανδρουλάκη του διμέτωπου αγώνα τόσο εναντίον της ΝΔ, όσο κι εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ ταυτόχρονα, εκ του αποτελέσματος, τελικά λειτούργησε και δούλεψε. Βοήθησαν και τα νέα πρόσωπα κομματικών στελεχών που εμφάνισε πίσω του. Μα αυτό δεν επαρκεί για να ξαναγίνει το αντίπαλο δέος στην κυβερνώσα ΝΔ. Το ΠΑΣΟΚ του Ν. Ανδρουλάκη, δηλαδή, δεν δείχνει να μπορεί να επανακαταλάβει τον κεντρώο χώρο ο οποίος έχει αγκαλιάσει τον Κ.Μητσοτάκη, παρά το ότι το Κέντρο αποτελεί φυσικό χώρο του, μιας και το κόμμα βρίσκεται στο μέσο του κομματικού φάσματος. Η ΝΔ στις εκλογές απέσπασε το μεγαλύτερο κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ. Το ΠΑΣΟΚ πήρε βασικά ψήφους μόνο από την κεντροαριστερά και όχι από το Κέντρο. Στις δεύτερες εκλογές ανέβηκε μόνο 0,40% και ειδικά στις δεύτερες εκλογές δεν επωφελήθηκε ιδιαίτερα της πτώσης του ΣΥΡΙΖΑ, περισσότερο επωφελήθηκαν η ΝΔ και η Πλεύση Ελευθερίας. Αυτό αποδεικνύει πως η τακτική Ανδρουλάκη που απευθύνεται και μιλά μόνο στους κεντροαριστερούς και στους πασοκίτες ψηφοφόρους που μετακόμισαν στον ΣΥΡΙΖΑ, με σκοπό να επιστρέψουν, πάσχει, είναι μονομερώς αντιδεξιά και λάθος προσανατολισμένη και χρειάζεται αναθεώρηση. Το «ο Λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά» δεν πείθει και δεν περνά πλέον στον 21ο αιώνα, μιας και ο Κυρ. Μητσοτάκης έχει φιλελεύθερη και σχεδόν κεντρώα πολιτική.

Το ΠΑΣΟΚ αύριο οφείλει να κάνει καλά θεμελιωμένη, επιχειρηματολογημένη, εποικοδομητική και διορθωτική αντιπολίτευση με εφαρμόσιμες αντιπροτάσεις, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ απέδειξε πως δεν μπορεί να το κάνει. Αν δεν συναινέσει στις προτάσεις εκ του πονηρού, του ΣΥΡΙΖΑ, για συμμαχία των δύο κομμάτων στις αυτοδιοικητικές-δημοτικές εκλογές, ο οποίος ψάχνει απελπισμένος σωσίβιο για τις ευρωεκλογές, τα δύο κόμματα της αντιπολίτευσης θα βρεθούν σταδιακά πολύ κοντά, στήθος με στήθος (μάλλον μετά τις ευρωεκλογές). Δεν είμαι καθόλου σίγουρος πως  το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπουν μετά την αποχώρηση του Τσίπρα σε τροχιά σύγκλισης, γιατί η(ο) διάδοχος του Τσίπρα μπορεί να αποβεί πιο άκαμπτη και σκληρότερη πολιτικά (όχι στο στιλ και στις ομιλίες, μα στις θέσεις), επειδή πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ επιμένουν να τονίσουν την «αριστερή φυσιογνωμία» του τώρα που ηττήθηκαν, νομίζοντας λαθεμένα πως αυτό ήταν που έφταιγε που χάνουν συνέχεια... Ούτε το ΠΑΣΟΚ ψήνεται για στενές συνεργασίες και συμμαχίες, γιατί αφού το ισχυρό, δημεγερτικό χαρτί Α. Τσίπρας αποσύρθηκε, βρίσκει την ευκαιρία να πάρει κόσμο από τον ΣΥΡΙΖΑ, και μάλιστα πασοκογενή, και να τον προσπεράσει...

Το ΠΑΣΟΚ πρέπει άρα να επιμείνει σε μια σοσιαλδημοκρατική, ρεαλιστική, στοιχειοθετημένη και πειστική μεταρρυθμιστική ατζέντα, προτείνοντας επεξεργασμένες, εναλλακτικές λύσεις, που ο εχθροπαθής, θερμοκέφαλος, μαξιμαλιστικός και ενίοτε τυχοδιωκτικός ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να πραγματοποιήσει. Για να πρωταγωνιστήσει πάλι στην πολιτική σκηνή ως σοβαρό κόμμα εξουσίας και ως αξιωματική αντιπολίτευση με αξιώσεις και θετικές προτάσεις, το ΠΑΣΟΚ πρέπει να καταστρώσει ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα βελτιώσεων κι αλλαγών σε όλους τους τομείς της οικονομίας και του κράτους, με θετικό πραγματισμό και να μην περιοριστεί στις τυπικές αντιπολιτευτικές, εύκολες κι απόλυτες  αρνήσεις όπως κάνει πάντοτε η μαρξογενής και ριζοσπαστική αριστερά.

Κυβέρνηση

Έγινε αναφορά του Κ. Μητσοτάκη στον «πολυδύναμο εκσυγχρονισμό», τον οποίο επιδιώκει η κυβέρνησή του, κάνοντας χρήση ενός όρου που ιστορικά έχει συνδεθεί με την περίοδο Σημίτη στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει, λοιπόν, ορισμένους στόχους στον τομέα της οικονομίας, στοχεύει στην ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας ως το τέλος του έτους. Και στην πρόωρη αποπληρωμή των διμερών δανείων του πρώτου μνημονίου. Να κατορθώσει το να έχουμε λογικά πρωτογενή πλεονάσματα, στο πλαίσιο του νέου συμφώνου σταθερότητας και ανάκαμψης και να μειώσει το δημόσιο χρέος κάτω από το 140% του ΑΕΠ. Η ανεργία να πέσει στο 8% την επόμενη τετραετία και οι εξαγωγές να φθάσουν στο 60% του ΑΕΠ. Θα υλοποιηθούν μεγάλα έργα, το μετρό της Θεσσαλονίκης, τη Διπλή Ανάπλαση στον Βοτανικό, το αεροδρόμιο στο Καστέλι Ηρακλείου και τον Βόρειο Οδικό Άξονα Κρήτης.