Πολιτικη & Οικονομια

Οι άνθρωποι που δεν άκουγαν

Η είσοδος στη Βουλή ακραίων, φιλοναζιστικών/φιλοπουτινικών και ψεκασμένων κομμάτων δεν είναι κατάκτηση πολυφωνίας, αλλά ακροδεξιό φάλτσο της κοινοβουλευτικής ορχήστρας

4628-666073.jpg
Προκόπης Δούκας
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
Οι άνθρωποι που δεν άκουγαν
© ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ/EUROKINISSI

Ο Προκόπης Δούκας καταγράφει όσους δεν άκουγαν από τους πρωταγωνιστές των εκλογών

Πλατεία Κουμουνδούρου, βράδυ Κυριακής, ώρα 8.30: Ένα ογκώδες SUV σταματά στη μέση του δρόμου, μπροστά στα κακόγουστα ολοκόκκινα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ. Ανοίγουν οι πόρτες και πετάγεται από το πίσω κάθισμα, σβέλτος και αντισυμβατικός, με το σακίδιο του, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος. Φλας αστράφτουν, οι δημοσιογράφοι, που είναι συγκεντρωμένοι απέναντι, προς στιγμήν κινούνται μήπως υπάρξει κάποια δήλωση.

Ο φιλολαϊκός αγωνιστής δεν σκέφτηκε ούτε στιγμή να υποδείξει στον οδηγό του να κάτσει στο πλάι του δρόμου, χωρίς να διακόψει την κυκλοφορία των κοινών θνητών που ακολουθούν - κι έτσι να κάνει ακριβώς τρία (3) βήματα παραπάνω, για να μπει στο κτήριο. Μια εικόνα που επαναλαμβάνεται στο ίδιο σημείο σχεδόν καθημερινά, εδώ και πάνω από δέκα χρόνια και συμπυκνώνει όλη την υποκρισία του πολιτικού συστήματος και δη του λεγόμενου αντισυστημικού του κομματιού.

Η μεγαλύτερη ηττημένη αυτής της δεύτερης εκλογικής αναμέτρησης του Ιουνίου είναι η δημοκρατία. Η είσοδος στη Βουλή ακραίων, φιλοναζιστικών/φιλοπουτινικών και ψεκασμένων κομμάτων δεν είναι κατάκτηση πολυφωνίας, αλλά ακροδεξιό φάλτσο της κοινοβουλευτικής ορχήστρας. Η (ευτυχώς) διαρκής μετακίνηση προς το κέντρο της συντηρητικής παράταξης, αλλά κυρίως η κατάρρευση μιας αξιωματικής αντιπολίτευσης που δήλωνε κόντρα στο σύστημα και υπέθαλπε κάθε καρυδιάς καρύδι, προκάλεσε τον κατακερματισμό της αντισυστημικής παραμύθας.

Θα υπάρχουν πάντα άνθρωποι που δεν ακούν την εποχή και την πρόοδο. Το ερώτημα βέβαια παραμένει αν είναι καλύτερα να βρίσκονται μαντρωμένοι σε ένα μεγάλο κόμμα ή διασπασμένοι σε πολλά μικρότερα, κατά τεκμήριο πιο ακίνδυνα. Ο ίδιος προβληματισμός πρέπει να επεκταθεί και στο κατά πόσο τέτοιες φωνές δικαιούνται την ισότιμη κάλυψη των ΜΜΕ, αλλά και την είσοδο στη Βουλή με ποσοστό μόλις 3%.

Το οτι ενισχύθηκε το ΚΚΕ, ως ασφαλές αγκυροβόλιο μιας συντηρητικής και εντός συστήματος ψήφου, για όσους δεν άντεχαν ούτε Μητσοτάκη, ούτε Τσίπρα, ούτε Ανδρουλάκη, δείχνει και τα αδιέξοδα του πολιτικού μας συστήματος, με την ενίσχυση των άκρων. Ας σκεφτούν αυτοί που θεώρησαν την ψήφο αυτή έντιμη διέξοδο, εν έτει 2023, κατά πόσο συμβάλλουν στην οπισθοδρόμηση της χώρας.

Η αμέσως επόμενη μεγαλύτερη αποτυχία είναι αυτή των δύο μεγαλύτερων κομμάτων της αντιπολίτευσης. Ο Αλέξης Τσίπρας, χωρίς καμία αλλαγή πλεύσης ή έστω ψήγματα αυτοκριτικής, κατάφερε την προδιαγεγραμμένη κατάληξη του αμετανόητου, να κατρακυλήσει δηλαδή κι άλλο και να συρρικνώσει το κόμμα του κάτω από το μισό της δύναμης που είχε στο απόγειο του, απελευθερώνοντας δυνάμεις που οδηγήθηκαν σε άλλες, ακόμα πιο αντιπαραγωγικές και αντιδημοκρατικές δυνάμεις, ελέω και του πειράματος της απλής αναλογικής. Δεν άκουσε ποτέ και δεν κατάλαβε τίποτα - κι αν επιμείνει στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς δεν αποτελεί πια ατού, αλλά βαρίδι, θα προκαλεί όλο και περισσότερο τον αυτοεξευτελισμό και τη συρρίκνωση.

Αυτοί που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ -και ειδικότερα όσοι επέλεξαν Νίκο Ανδρουλάκη στις εσωκομματικές εκλογές-, θα πρέπει να σκεφτούν αν κατάφεραν να επωφεληθούν από τη συγκυρία και να επιτύχουν κάτι περισσότερο από την πολιτική επιβίωση του αρχηγού τους. Επίσης, αν απέδωσε η τακτική της οξύτητας από αρκετά νέα στελέχη, δίπλα στη νέα ηγεσία. Γιατί, ούτε την ανατροπή στην ηγεμονία της κεντροαριστεράς κατάφεραν, ούτε καν με σιγουριά το ισχυρό διψήφιο ποσοστό, παρότι μεγαλύτερη ευκαιρία δύσκολα θα ξαναβρούν. Ούτε αυτή η ηγετική ομάδα άκουγε τις παραινέσεις ενός ολόκληρου δημοκρατικού κόσμου, από την κεντροαριστερά ώς τις παρυφές της κεντροδεξιάς, τον οποίον χάρισαν στον Μητσοτάκη.

Τέλος, ο μεγάλος κερδισμένος και αυτής της δεύτερης βραδιάς, δικαιούται να πανηγυρίζει στον βαθμό που εκμεταλλεύτηκε τη συγκυρία και προέβαλε με αποτελεσματικό τρόπο τις επιτυχίες του, αλλά και τις αδυναμίες των αντιπάλων. Αλλά θα ήταν ολέθριο λάθος να μην ακούει συνεχώς αυτήν ακριβώς την ανωμαλία του πολιτικού μας τοπίου, το ότι οφείλει δηλαδή τον θρίαμβο του κυρίως στο χάλι των αντιπάλων του, το οποίο πλήττει τη δημοκρατία και δεν αφήνει τη χώρα να ανακάμψει από την υπερδεκαετή της κρίση.

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.