Oι δέκα προκλήσεις της νέας τετραετίας

Όπως όλα δείχνουν, οι Έλληνες θα αναδείξουν μία από τις πιο ισχυρές κυβερνήσεις ικανή να μεταρρυθμίσει τη χώρα. Θα το κάνει; Θα καταφέρει να παραδώσει το 2027 μία πραγματικά σύγχρονη δυτική κοινωνία απαλλαγμένη από τα διαχρονικά της προβλήματα; Η ευκαιρία πάντως, είναι ιστορική…

Πρώτη πρόκληση η οικονομία. Και συγκεκριμένα, πέρα από τις επενδύσεις, η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη σύγκλιση των εισοδημάτων με τον μέσο όρο της ΕΕ. Δύσκολος στόχος, όταν γνωρίζουμε ότι το Σύμφωνο Σταθερότητας (2023-2026) θα προβλέπει επιστροφή σε πρωτογενή δημοσιονομικά πλεονάσματα, συνεχή αποκλιμάκωση του δημόσιου χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ και περιορισμένα περιθώρια υλοποίησης δημοσιονομικών πολιτικών…

Δεύτερη είναι η δικαιοσύνη. Έτσι όπως λειτουργεί ο θεσμός κανένα παραγωγικό μοντέλο δεν μπορεί να ευδοκιμήσει στη χώρα. Ποιος θα αναλάβει την «επανάσταση»; Κάποιος που θα έχει γερό στομάχι και δεν θα φοβηθεί το πολιτικό κόστος για την δημιουργία ενός λειτουργικού κράτους δικαίου για όλους…

Υγεία. Πρωτοβάθμια κάλυψη, συμμετοχή της τοπικής αυτοδιοίκησης  και νοσοκομεία ΣΔΙΤ! Υψηλότεροι μισθοί για το προσωπικό και εξορθολογισμός της περίθαλψης. Δυστυχώς, στην προηγούμενη τετραετία –ίσως και εξαιτίας του Covid– δεν έγιναν και πάρα πολλά…

Εξωτερική πολιτική. Η κατάσταση στο εσωτερικό της Τουρκίας είναι βέβαιο ότι θα επιδεινωθεί. Ακούγεται ακραίο αλλά θα πρέπει να περιμένουμε ακόμα και το ξέσπασμα ενός εμφυλίου με απρόβλεπτες συνέπειες για την Ελλάδα. Χρειαζόμαστε εξοπλισμούς και προσήλωση στην επίλυση των διμερών προβλημάτων. Μία απόφαση για προσφυγή στη Χάγη δεν θα είναι εύκολη για την ελληνική κυβέρνηση…

Ψηφιοποίηση του κράτους και πάταξη της γραφειοκρατίας. Σε συνδυασμό με την καλύτερη οργάνωση του Υπουργείου Εσωτερικών η διοικητική μεταρρύθμιση οφείλει να σπάσει όλες τις αλυσίδες του κράτους. Κτηματολόγιο, υποθηκοφυλακεία, δημόσιες υπηρεσίες, τοπική αυτοδιοίκηση και δεκάδες άλλοι τομείς που εγκλωβίζουν τους πολίτες σε έναν φαύλο κύκλο αδράνειας και εξευτελισμού.

Η παιδεία. Επαναφορά της συζήτησης για το άρθρο 16 και σύνδεση των πανεπιστημίων με την αγορά εργασίας και την εξωστρέφεια. Κυρίως όμως, μετασχηματισμός των σχολείων και σύνδεσή τους με τον σύγχρονο κόσμο. Δυστυχώς, κανείς δεν έχει καταλάβει ακόμα πόσο πίσω είναι το ελληνικό σχολείο έναντι των αναγκών που δημιουργεί για τον μαθητή ο σύγχρονος πολιτισμός. Η τετραετία που πέρασε δεν άλλαξε πολλά. Η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών δεν αρκεί…

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξήγγειλε υπουργείο για την οικογένεια. Το είχα προβλέψει εδώ με άρθρο μου τον Νοέμβριο του 2022. Μεγάλη κοινωνική πρόκληση για όλους αν θέλουμε ένα κράτος πρόνοιας που να προλαμβάνει τη βία και την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Όποιος όμως, φαντασιώνεται το «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» κάνει λάθος. Η οικογένεια στο 2023 έχει άλλες ανάγκες.

Αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος. Οι εκλογές της 21ης Μαΐου απέδειξαν ότι πλέον ο λαϊκισμός έχει κουράσει τους Έλληνες. Η κυβέρνηση που θα προκύψει την ερχόμενη εβδομάδα πρέπει να σκεφτεί πολύ σοβαρά τον τρόπο άμβλυνσης των αντιθέσεων και την εκτόνωση των εντάσεων. Μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις είναι η συμφωνία για ένα σταθερό πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα, η αύξηση του ορίου για την είσοδο των κομμάτων στη Βουλή στο 5% και μεγαλύτερη θεσμική συμμετοχή των πολιτών στις αποφάσεις της εξουσίας. Είναι στο χέρι του Κυριάκου Μητσοτάκη να διευρύνει ακόμα περισσότερο τον κεντρώο χώρο και να περιορίσει των τυχοδιωκτικό ρόλο των λαϊκιστών με γενναίες επιθέσεις «πολιτικής φιλίας» προς τους αντιπάλους και ειλικρίνειας προς  τον λαό.

Τέλος, η σημαντικότερη πρόκληση για όλους είναι η διαμόρφωση του οράματος για τη βιωσιμότητα της χώρας. Κάτι που συμπεριλαμβάνει την αντιμετώπιση του δημογραφικού, την προστασία από τη κλιματική κρίση και ασφαλώς την εδραίωση μιας ισχυρής στρατηγικής αυτονομίας στη Νοτιανατολική Μεσόγειο, στα Βαλκάνια, στην Ευρώπη και σε ολόκληρο τον πλανήτη.