Ο Ανδρουλάκης και οι ακροδεξιοί

Ο Νίκος Ανδρουλάκης το είχε αναφέρει σε τηλεοπτική του συνέντευξη (Αντένα) αμέσως μετά τις εκλογές της 21ης Μαΐου: «Δεν πρόκειται να συνεργαστώ με τη Νέα Δημοκρατία ακόμα και αν λείπουν δυο τρεις έδρες προκειμένου να σχηματιστεί κυβέρνηση». Μετά τη δήλωση αυτή, σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας, δύο λύσεις υπάρχουν: τρίτες εκλογές ή συγκυβέρνηση με κάποιο ακροδεξιό κόμμα.

Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Καθημερινή, την Κυριακή 18/6, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επανήλθε στο θέμα και έγινε πιο ξεκάθαρος: «...Τώρα, αν ανατραπούν τα δεδομένα και [η ΝΔ] δεν έχει αυτοδυναμία, έχει αποδείξει ότι μπορεί να συνεργαστεί άψογα με την ακροδεξιά όπως συνεργάζεται μέσα στο κόμμα του με τον κ. Βορίδη, τον κ. Πλεύρη, τον κ. Γεωργιάδη, πρόσφατα με τον κ. Καρατζαφέρη, με τον κ. Φαήλο Κρανιδιώτη. Συνεπώς, γιατί να μη συνεργαστεί με τη δεξιά και την ακροδεξιά πολυκατοικία;»

Αυτό που δεν μπαίνει στον κόπο να εξηγήσει ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι τι θα σήμαινε για την Ελλάδα η συμμετοχή ενός ακροδεξιού κόμματος στην κυβέρνηση. Είτε πρόκειται για την Ελληνική Λύση του Βελόπουλου είτε για το κόμμα Νίκη, η οπισθοδρόμηση σε όλα τα ζητήματα εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής, αλλά και σε θέματα κοινωνικών δικαιωμάτων, θα ήταν αναπόφευκτη.

Η στάση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ δείχνει μια κυνική αδιαφορία για το πώς θα κυβερνηθεί η χώρα

Δεν είναι ανάγκη να αναφερθούμε σε επιμέρους ζητήματα, αρκεί ο φιλορωσικός χαρακτήρας και των δύο αυτών κομμάτων για να αντιληφθούμε την πίεση για την αλλαγή του προσανατολισμού της χώρας που θα είχαμε.

Η στάση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ δείχνει μια κυνική αδιαφορία για το πώς θα κυβερνηθεί η χώρα. Του αρκεί να αποφύγει τη συμμετοχή του κόμματός του σε μια συγκυβέρνηση με τη Νέα Δημοκρατία και δεν τον ενοχλεί ο προνομιακός ρόλος που θα έχει στη διακυβέρνηση ένα ακροδεξιό κόμμα. Θέλει να μείνει αμόλυντος αυτός και δεν τον νοιάζει μια τεραστίων διαστάσεων μόλυνση της χώρας. 

Υπάρχει, άραγε, ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ που θα προτιμούσε να δει σε κυβέρνηση τους ακροδεξιούς αντί για το ΠΑΣΟΚ, με τις ολέθριες συνέπειες που θα είχε αυτό για την Ελλάδα;

Ο Νίκος Ανδρουλάκης θέλει να μιλάει σαν εκπρόσωπος της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας. Όμως, τα ευρωπαϊκά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα εξαντλούν κάθε προσπάθεια για να συμμετέχουν σε κυβερνήσεις συνεργασίας και να επηρεάσουν την τύχη της χώρας τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το γερμανικό SPD που συγκυβέρνησε με τους Χριστιανοδημοκράτες και τώρα συμμετέχει σε κυβέρνηση συνεργασίας με τους Πράσινους και τους Ελεύθερους Δημοκράτες, γεφυρώνοντας τις χαώδεις διαφορές με τους τελευταίους.

Ακόμη και το μεγάλο σκάνδαλο των υποκλοπών, θύμα του οποίου υπήρξε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, δεν δικαιολογεί την παράδοση της Ελλάδας στους ακροδεξιούς. Όμως ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν επικαλείται καν αυτή τη δικαιολογία –όπως και καμία άλλη– για να στηρίξει τη θέση του.

Στη δημοκρατία δεν κρίνονται μόνο οι κυβερνήσεις για όσα πράττουν, κρίνονται και τα κόμματα της αντιπολίτευσης για τον τρόπο που πολιτεύονται. Τα προοδευτικά κόμματα δεν υπάρχουν για να αναπαράγουν τον εαυτό τους και να προωθούν τα μικροπολιτικά σχέδια της ηγεσίας τους. Υπάρχουν να εξυπηρετούν το κοινό συμφέρον. Οι ψήφοι είναι το μέσον, όχι ο σκοπός. Αν και πιστεύω ότι η θέση του Νίκου Ανδρουλάκη για τη συμμετοχή των ακροδεξιών στην κυβέρνηση, εφόσον γίνει γνωστή, μάλλον θα του κόψει ψήφους, παρά θα του φέρει.