Οι πολέμαρχοι της απανθρωπιάς και η εγκληματική διακίνηση της βαρβαρότητας

Το αλιευτικό με τους 7 Αιγύπτιους για πλήρωμα στοίβαξε τους 750 ανθρώπους στο Τομπρούκ της Λιβύης. Προορισμός η Ιταλία. Θα παρέκαμπτε τις ελληνικές ακτές από τα Δυτικά και εν γνώσει του κυβερνήτη θα διέσχιζε τη θάλασσα του περίφημου «Φρέατος των Οινουσών». Πρόκειται για το μεγαλύτερο βάθος της Μεσογείου. Πάνω από 5.000. Μέτρα. Η ταρίφα για κάθε μετανάστη σύμφωνα με κάποιους διασωθέντες ήταν 6.500 δολάρια. Ο συνολικός τζίρος, ένα ταξίδι δηλαδή, θα άγγιζε τα 4.875.000 δολάρια. Τρομακτικό ποσό για ένα αιγύπτιο ιδιοκτήτη ενός ξύλινου ψαράδικου που έχει υποστεί μετατροπές για δουλεμπορικό. Οι διακινητές συγκέντρωσαν στο κατάστρωμα τους άντρες. Στα αμπάρια στοίβαξαν τα γυναικόπαιδα. Διέταξαν τους μετανάστες να μην φορούν τα σωσίβια τους για να στριμωχτούν. Η απληστία του δουλεμπόρου. Ήταν προφανές πώς το σκάφος δεν θα μπορούσε να αντέξει όλο αυτό το φορτίο. Από την αρχή του ταξιδιού η μηχανή αγκομαχούσε. Στα 50 περίπου μίλια δυτικά της Πύλου, σταμάτησε να λειτουργεί. Οι επιβάτες θορυβημένοι μετακινήθηκαν. Το αλιευτικό ανατράπηκε λόγω αιφνίδιας μετατόπισης του κέντρου βάρους του.

Όσοι βρίσκονταν στο κατάστρωμα πετάχτηκαν στην θάλασσα. Περί τους 78 από αυτούς πνίγηκαν. Μόνον 104 διασώθηκαν. Όλοι, νεκροί και διασωθέντες είναι άνδρες. Οι υπόλοιποι που βρίσκονταν στα αμπάρια ακολούθησαν την μοίρα του δουλεμπορικού. Το βάθος σε αυτό το σημείο είναι  πάνω από 5.000 μέτρα. Δεν θα βρεθούν ποτέ. Οι 7 διακινητές μεταξύ των οποίων και ο καπετάνιος είναι ανάμεσα στους επιζώντες. Αλλοίμονο. Δεν ξέρουμε ακόμη αν τα λεφτά τα πήρε μπροστάντζα από τον αρχιδιακινητή του Τομπρούκ. Αν θα πληρωνόταν με την «παράδοση του εμπορεύματος» τότε είναι χαμένος. Ο αρχηγός της σπείρας όμως στη Λιβύη τα τσέπωσε για τα καλά. Αδιάφορο αν οδήγησε με μαθηματική ακρίβεια στον υγρό τάφο 568 ανθρώπους. Σάμπως δικός του είναι ο πόλεμος; Αυτός είναι ένα απλό γραναζάκι σε ένα θηριώδη μηχανισμό. Οι μετανάστες προέρχονταν από τη Συρία, την Παλαιστίνη, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν και τη Λιβύη. Μιλάμε για επίγειους παράδεισους βλέπετε που αξίζει τον κόπο να ζει κανείς σε αυτούς. Πόλεμος στη Συρία, πόλεμος, βία και καταπίεση στο Αφγανιστάν, φτώχεια, βία και θρησκευτικές συγκρούσεις στο Πακιστάν, πόλεμος και φτώχεια στην Παλαιστίνη και πάει λέγοντας.

Κάποια στιγμή ορισμένοι μετανάστες που αντιλήφθηκαν πώς η μηχανή του αλιευτικού αγκομαχούσε ζήτησαν να επιστρέψει το σκάφος στη Λιβύη. Οι δουλέμποροι άρχισαν να τους μαστιγώνουν με σχοινιά. Εικόνες από δουλεμπόριο στην Αφρική τον 16ο και 17ο αιώνα. Είπαμε οι άνθρωποι αλλάζουν. Γίνονται ολοένα και χειρότεροι

Η «Le Monde» κάνει λόγω για το πλέον πολύνεκρο ναυάγιο με μετανάστες από το 2016. Η «Liberation» σε ένα εν θερμώ editorial επισημαίνει τα αυτονόητα και καταλήγει: «Η τραγωδία στην Πελοπόννησο είναι ανείπωτη: εκατοντάδες άνθρωποι σε ένα ελάχιστα εξοπλισμένο αλιευτικό σκάφος, από τους οποίους ζητήθηκε να βγάλουν τα σωσίβια τους για να στριμωχτούν ακόμη περισσότερο, εγκαταλείπουν τη Συρία, το Αφγανιστάν και τη Λιβύη με φόβο, χωρίς εναλλακτική λύση. Είναι καιρός να αλλάξουμε μυαλά, αν όχι για ανθρωπιστικούς λόγους, τουλάχιστον για ένα ζήτημα κοινής λογικής: η πολιτική μας να μην υποδεχόμαστε τους μετανάστες δεν αποδίδει. Δεν αποτρέπει τους επίδοξους μετανάστες να δοκιμάσουν την τύχη τους στην Ευρώπη. Τους σκοτώνει.»

Το πρωτοσέλιδο της γαλλικής εφημερίδας είναι χαρακτηριστικό. «Ο τάφος τους» είναι ο τίτλος. Το σχόλιο τιτλοφορείται «Οι καταραμένοι της θάλασσας».

Προαναγγελθείσα καταστροφή το ναυάγιο στην Πύλο» τιτλοφορεί η γερμανική Tageszeitung.

Προφανώς καμία φωνή – καταγγελία ανάλογου περιεχομένου δεν πρόκειται να εισακουσθεί. Οι άνθρωποι, είναι γνωστό, δεν μαθαίνουν από τα λάθη τους.

Προς το παρόν οι μετανάστες προσπαθούν να επιβιώσουν από εθνικούς και εμφυλίους πολέμους. Προς το παρόν διότι τα πράγματα θα αλλάξουν με ραγδαίους ρυθμούς. Η Ευρώπη ή ότι θα παραμείνει κατοικήσιμό από αυτήν, αργά ή γρήγορα θα καταληφθεί από μετανάστες που θα εγκαταλείπουν τη γη τους στην Ασία και την Αφρική, λόγω των επιπτώσεων από την κλιματική αλλαγή. Ο πόλεμος του νερού θα εξελιχθεί σε πόλεμο προσωπικής επιβίωσης. Κάποιες εύκρατες ζώνες θα «φιλοξενήσουν αναγκαστικά» τους επιζήσαντες από τις περιοχές που θα έχουν καταστραφεί από την ξηρασία. Είναι νομοτελειακό. Όποιος δεν το βλέπει και δεν το κατανοεί εγκληματεί. Κυριολεκτικά.

Ποτέ στην ιστορία της εξέλιξης του ανθρώπινου είδους δεν αναχαιτίστηκαν τα κύματα της μετανάστευσης. Για την ακρίβεια η εξέλιξη του ανθρώπινου είδους συνδέεται άμεσα με τα κύματα της μετανάστευσης.

Το ναυάγιο ανοικτά της Πύλου ήταν ένα καλά προμελετημένο έγκλημα. Με δεδομένους τους αριθμούς υποψήφιων μεταναστών οι μηχανισμοί διακίνησης ανθρώπων οργανώνουν τους «δρόμους του δουλεμπορίου» ακολουθώντας την λογική της μεγιστοποίησης του κέρδους. Οι μηχανισμοί στήνονται από τα κέντρα που σχετίζονται ή συνδέονται με εκείνους τους παράγοντες που διαχειρίζονται τις μεγάλες κρίσεις. Είναι απλό. Οι πολέμαρχοι στη Συρία, ανεξαρτήτως ιδεολογικού προσανατολισμού θα συνεργαστούν με ανθρώπους εμπιστοσύνης για τη διακίνηση κατατρεγμένων ανθρώπων από τις βίαιες συγκρούσεις που οι ίδιοι προκαλούν. Πολιτικοί, στρατιωτικοί, κρατικοί υπάλληλοι των αλληλοσυγκρουόμενων φατριών θα βρεθούν πίσω από τους μηχανισμούς διακίνησης και θα διαφεντεύουν το διεθνές δουλεμπόριο. Είναι νομοτέλεια. Είναι αυτοί που ξέρουν τους δρόμους, καθορίζουν τις τιμές και γνωρίζουν ποιους και πότε θα λαδώσουν. Είδαμε έλληνες συνοριακούς φρουρούς να διακινούν μετανάστες στον Έβρο. Παλαιά και ιστορικά στελέχη των Κούρδων κατήγγειλαν στο παρελθόν έλληνα υπουργό για διακίνηση μεταναστών στο Αιγαίο. Στην Τουρκία, οι μηχανισμοί του Βαθέος Κράτους διαχειρίζονται και κατευθύνουν τα κυκλώματα διακίνησης ανθρώπων.

Ο παγκόσμιος τζίρος από τη σύγχρονη διακίνηση μεταναστών αγγίζει δυσθεώρητα ύψη και συναγωνίζεται επάξια πλέον άλλες δραστηριότητες λαθρεμπορίου. Πολλοί γίνονται πλούσιοι και ισχυροί από αυτήν την παράνομη δραστηριότητα. Κανείς από τους εμπλεκομένους δεν επιθυμεί την ακύρωση των αιτίων που επιβάλλουν συνθήκες άτακτης φυγής των ανθρώπων από τη γη τους. Η εξίσωση είναι εξοργιστικά απλή.

Πενήντα μίλια από τις ακτές της Πύλου, εκεί στο απέραντο μπλε του νοτίου Ιονίου, η απανθρωπιά των πολεμάρχων και η εγκληματική απληστία των διακινητών οδήγησαν στον θάνατο εκατοντάδες φοβισμένους ανθρώπους που έψαχναν τρόπο να ξεφύγουν από το ανελέητο πεπρωμένο τους. Δεν τα κατάφεραν. Δεν μπορεί να συλλάβει η ανθρώπινη σκέψη τις τελευταίες στιγμές αυτών των ανθρώπων που κλεισμένοι τα αμπάρια ένιωθαν την ανάσα του θανάτου να τους αγκαλιάζει. Είναι τόσο εφιαλτικό που το μυαλό αποδιώχνει κάθε σκέψη, κάθε εικόνα που παραπέμπει σε αυτό το δράμα.